9.6. Wyświęcenie Śalji

Sańdźaja rzekł:
1 Gdy dostojny władca Madrów wysłuchał tej mowy króla,
sam, królu, słowami tymi przemówił do Durjodhany:

2 „Durjodhano elokwentny, posłuchaj, wielkoramienny;
dwaj Krysznowie na rydwanie jednym, których ty uważasz
za najlepszych z rydwanników, sile mej nie dorównują.

3 Ja gniewny do bitwy stanę nawet przeciw całej ziemi,
bogom, asurom i ludziom, a cóż mówić o Pandawach?

4 Będę wodzem twojej armii, nie ma tutaj wątpliwości.
Taki szyk bojowy stworzę, że go nasi przeciwnicy
nie przebiją – bez wątpienia, prawdę mówię, Durjodhano”.

5 Gdy tak rzekł przywódca Madrów, król bez zwłoki, wśród żołnierzy,
wyświęcił go, panie ludów, w zgodzie z prawnych ksiąg regułą,
w radosnym nastroju będąc, o najlepszy wśród Bharatów.

6 A gdy został wyświęcony, podniósł się ryk lwi – doniosły
w twojej armii, o Bharato, i rozbrzmiały instrumenty.

7 Radowali się herosi, wielcy rydwannicy Madrów
i sławili króla Śalję promieniejącego w walkach:

8 „Długo żyj, zwyciężaj, królu, zabij wrogów tu zebranych,
siłę ramion twych zyskując, potężni Dhartarasztrowie
niech władają całą ziemią, nieprzyjaciół swych zgładziwszy.

9 Ty potrafisz pobić w walce bogów, asurów i ludzi,
nie mówiąc już o Somakach czy Sryńdźajach – śmiertelnikach”.

10 Tak sławiony władca Madrów silny, był radości pełen;
tej radości nie doznają ludzie o nieczystych duszach.

Śalja rzekł:
11 Dzisiaj ja w natarciu wszystkich Pańćalów wraz z Pandawami
pozabijam, Indro królów, lub zabity zyskam niebo.

12 Dziś niech patrzą na mnie światy, jak nieustraszenie kroczę,
dziś synowie Pandu wszyscy, Wasudewa i Satjaki,

13 Pańćalowie, wojska Ćedich, synowie Draupadi wszyscy,
Dhrysztadjumna i Śikhandin, i wszyscy Prabhadrakowie,

14 niech na moje męstwo patrzą i na moc mojego łuku,
zręczność, siłę mych pocisków i mych ramion w tej batalii.

15 Niech widzą dziś Pandawowie, siddhowie i ćaranowie*,
jaka jest mych ramion siła, jaka moc tkwi w mych pociskach.

16 Dziś mą bitność dostrzegając, wielcy rydwannicy Pandów,
pragnąc mi się przeciwstawić, niech działania różne czynią.

17 Dziś Pandawów wojowników przepędzę na wszystkie strony,
Dronę i Bhiszmę przewyższę w walce, i woźnicy syna*,
walcząc w bitwie będę kroczył dla twego, Kaurawo, szczęścia.

Sańdźaja rzekł:
18 Śalja został wyświęcony wśród żołnierzy twych, czcigodny,
i nie byli już przybici, Bharato, po śmierci Karny.

19 Radość i pogoda ducha wypełniała wojów twoich,
myśleli o śmierci Parthów, bo król Madrów był im wodzem.

20 Radość ogarnęła wojska twoje, byku wśród Bharatów,
nocy tej szczęśliwie spały porzucając wszelkie troski.

21 Słysząc wojów twych okrzyki, przemówił król Judhiszthira
do przywódcy ludu Wrysznich* w obecności całej armii:

22 „Madhawo, syn Dhrytarasztry uczynił dowódcą Śalję,
króla Madrów, mistrza łuku, cała armia go uczciła.

23 Słysząc to praktycznie działaj, czyń, Madhawo, tak jak trzeba,
tyś obrońcą, przewodnikiem, nakaż nam, co robić dalej”.

24 Wasudewa odpowiedział panu ludów, wielki królu:
„Bharato, ja bardzo dobrze znam Śalję Artajaniego*:

25 jest odważny, pełen chwały i nad wyraz wielki duchem,
sprawny i wszechstronny w boju, posiadł lekkość dłoni w walce.

26 Myślę, że król Madrów w starciu jest jak Bhiszma albo Drona,
albo Karna, jest im równy, albo nawet ich przewyższa.

27 Bharato, o władco ludów, myśląc o tym, jak on walczy,
nie znajduję wojownika, który byłby jemu równy.

28 Przewyższa on siłą w starciu Śikhandina i Ardźunę,
Bhimę, z Satwatów herosa* i, Bharato, Dhrysztadjumnę.

29 Władca Madrów, wielki władco, mając siłę lwa i słonia,
bez bojaźni będzie kroczył jak czas – śmierć w czasie zagłady,
okrutny dla wszelkich stworzeń.

30 Nie dostrzegam dziś w tej wojnie równego mu przeciwnika
innego niż ty, tygrysie, który masz tygrysa siłę.

31 Nie ma w całym boskim świecie innego niż ty człowieka,
który w bitwie, dumo Kurów, zabiłby gniewnego Madrę,
który walcząc dnia każdego niepokoi twoje wojska.

32 Zabij więc w potyczce Śalję niczym Maghawant* Śambarę*,
mąż ów najbardziej waleczny czczony jest przez Dhartarasztrę.

33 Bo zwyciężysz pewnie wówczas, gdy pan Madrów zginie w walce,
gdy on zginie, zginie cała wielka armia Dhartarasztrów.

34 Skoro wysłuchałeś, królu, akuratnie mojej mowy,
zmierz się w boju, synu Prythy, z królem Madrów wielkiej siły,
zabij go, wielkoramienny, jak Wasawa* Namućego*.

35 Nie kieruj się tu współczuciem, nie myśl o nim jak o wuju,
darząc czcią kszatrijów prawość, zabij pana ludu Madrów.

36 Ratując się z toni Bhiszmy i Drony, z otchłani Karny,
sam nie utoń ze swą armią, zostawiając Śalję w rowie.

37 Okaż siłę swej ascezy, kszatriji potęgę okaż
i wielkiego rydwannika zabij, moc swą okazując”.

38 Te słowa rzekł Bujnowłosy, kat swych wrogów, i wieczorem
odszedł do namiotu swego, ten przez synów Pandu czczony.

39 Kiedy odszedł Bujnowłosy, Król Prawości–Judhiszthira
oddalił swych wszystkich braci, Pańćalów oraz Somaków
i spokojnie spał tej nocy jak słoń z cierni uwolniony.

40 I wszyscy łucznicy wielcy, Pańćalowie, Pandawowie,
radośni po śmierci Karny spokojnie tej nocy spali.

41 Uleczyła się z gorączki armia wspaniałych łuczników,
do kresu dotarła w końcu armia wielkich rydwanników,
radowały się tej nocy wszystkie wojska synów Pandu,
bo gdy zginął syn woźnicy, odniosły zwycięstwo, panie.