9.43. Narodziny Karttikeji

Dźanamedźaja rzekł:
1 Dwakroć zrodzon, przedstawiłeś moc, majestat Saraswati,
racz nam teraz opowiedzieć o Kumary namaszczeniu.

2 W jakim czasie oraz miejscu, jak, przez kogo namaszczony,
jakich reguł przestrzegając – opisz to, najlepszy z mówców.

3 Jak zagładę Skanda wielką czynił pośród synów Diti,
to mi wszystko dobrze opisz, ma ciekawość nie zna granic.

Waiśampajana rzekł:
4 Twa ciekawość jest stosowna dla zrodzonych w rodzie Kuru.
Słowa me, Dźanamedźajo, ukontentowanie niosą.

5 O przemiły, powiem tobie, gdy mnie słuchasz, królu ludów,
o Kumary namaszczeniu oraz sile szlachetnego.

6 Wielki Bóg moc swą uronił, w ogień ona ongi wpadła,
nie mógł jednak wszystkożerny spalić tej, co niezniszczalna.

7 Stał się Niosący Obiaty dzięki niej płomienny, silny,
ale nie mógł dzierżyć płodu, co był z mocy uczyniony.

8 Z polecania Brahmy poszedł wprost do Gangi pan potężny
i ten boski płód w niej złożył, który był podobny słońcu.

9 Lecz i Ganga tego płodu utrzymać nie mogła w sobie,
więc oddała pięknej górze Himawant, wśród bogów czczonej.

10 Ten rozrastał się potężnie, światy kryjąc w swych płomieniach,
i Plejady zobaczyły płód, co przyjął kształt ogniowy,

11 dziecko ognia, szlachetnego, włodarza na kępie trzciny.
Chciały syna, więc nadbiegły ze słowami: „Mój ci on jest!”.

12 Matek wielkie tych uczucie dobrze znając, pan potężny
sześcioma ustami zaczął spijać mleko z nich płynące.

13 Gdy Plejady zobaczyły możliwości tego dziecka,
boginie o boskich ciałach nimi wielce się dziwiły.

14 Jako że wydała Ganga tego boga na szczyt góry,
stał się, o najlepszy z Kurów, cały jak złocista skała.

15 Ziemię wielce też upiększył płód ów, który na niej wzrastał,
stąd w otaczających górach wznoszono kopalnie złota.

16 Zwany jest on Karttikeją*, Kumarą, niezwykle mężnym.
Wcześniej był on synem Gangi, otulonym w siłę jogi.

17 Bóg ascezą przeogromną oraz męstwem obdarzony
rozrósł się nad miarę, królu, piękny niczym księżyc w pełni.

18 Spał na złotej kępie trzciny boskiej, skryty w majestacie,
a wieszczowie, gandharwowie pod niebiosa go sławili.

19 Tysiące niebiańskich córek wokół niego wciąż pląsało,
znawczyń tańców i muzyki, te piękności go sławiły.

20 Pierwsza wśród strumieni rzeka przy bogu usiadła Ganga,
Ziemia zaś go podtrzymała, piękną formę przybierając.

21 Bryhaspati znów odprawił ryt narodzin oraz inne,
Weda w czterech swych postaciach stała z dłońmi złożonymi.

22 Sztuka walki czterodzielna wraz z orężem różnorakim
tam na niego też czekała, jak i mowa osobiście.

23 Wówczas ujrzał Boga bogów, męża Umy, wskroś męskiego,
który siedział z córką Góry* w otoczeniu gromad duchów.

24 Zastępy wyzbyte ciała, z wyglądu zadziwiające,
kształty ich zdeformowane, sztandar i ozdoby szpetne,

25 głowa lwia, tygrysia, kocia, twarz niedźwiedzia, krokodyla,
usta słonia lub wielbłąda, jeszcze innych szczurozęba.

26 Niektórzy o głowie sowy, wygląd sępa czy szakala
lub też głowa antylopy czy żurawia lub gołębia.

27 Jeży, osłów, krów, baranów, jeżozwierzy czy legwanów,
części ciał takowych zwierząt w różnych miejscach pozlepiane.

28 Z wyglądu jak góra, chmura, z kołem, głownią lub maczugą,
ci błyszczący jak antymon, ci o blasku białych wierchów.

29 Siedem Matek tam przybyło, sadhjowie, wiśwadewowie,
wiatry*, Wasu i ojcowie*, władco sadyb oraz bogactw,

30 Rudrowie, siddowie z nimi, dzieci Danu i Aditi*,
węże, ptaki, Pradziad Brahma wraz synami oraz Wisznu.

31 Śakra przybył też zobaczyć tego chłopca niezłomnego,
pierwsi z niebian i gandharwów wraz z Naradą na swym czele.

32 Siddhowie, wieszczowie boscy, których przywiódł Bryhaspati,
Rybhu, którzy błogosławią i bóstwami są dla bogów,
i Jamowie, prawodawcy –- wszyscy tam się zgromadzili.

33 Wówczas chłopiec ten czcigodny, siłą jogi obdarzony,
zbliżył się do pana bogów, co miał włócznię oraz trójząb.

34 Gdy nadchodzącego ujrzał, Śiwa tak pomyślał sobie:
„Są tu razem: Ogień, Ganga oraz córka Himalajów,

35 do kogóż podejdzie chłopiec na początku z rewerencją?
Może do mnie wpierw się zbliży?” Inni nad tym też dumali.

36 Chłopiec skryte te nadzieje całej czwórki szybko pojął,
trwając w jodze, jednocześnie emanował różne ciała.

37 W chwilę stał się pan przemożny wówczas czteropostaciowym.
Więc z osobna: Skandą, Śakhą, Wiśakhą i Naigameszą.

38 Podzieliwszy się na czworo bóg cudowny do wejrzenia,
jako Skanda ów potężny podszedł tam, gdzie siedział Rudra.

39 Wiśakha się w miejsce udał, gdzie bogini z gór zrodzona.
Śakha zaś czcigodny podszedł w kształcie wiatru wprost do ognia.
Chłopiec, błyszcząc niczym płomień, Naigamesza szedł do Gangi.

40 Czterej w takich samych kształtach, każde ciało jaśniejące,
prosto szli bez skrępowania, co się cudem wszystkim zdało.

41 „Haa haa” krzyki się rozległy Danawów, rakszasów, niebian,
gdy ujrzeli cud ten wielki, wspaniały, jeżący włosy.

42 Wówczas Rudra i bogini oraz Ogień razem z Gangą
Pradziadowi, panu świata, wszyscy wespół się skłonili.

43 Jak należy cześć oddali, o buhaju pośród królów,
i wyrzekli takie słowa, pragnąc szczęścia Karttikeji:

44 „Drogi panie, racz obdarzyć przywództwem owego chłopca,
co przyniesie nam korzyści, czego on też równie pragnie”.

45 Nad wszelkimi pan światami, przemądry, czcigodny wielce,
zaczął sprawę przemyśliwać: „Cóż ja mogę mu darować?”.

46 Gandharwów bogactwa wszelkie, niebian, duchów i rakszasów,
mieszkańców przestworzy, jakszów, ptaków, węży, co do joty

47 wcześniej już rozdysponował pośród gromad wielkich duchem.
Teraz mądry myślał sobie, że ów chłopiec wart ich wszystkich.

48 Więc przez chwilę podumawszy, zawsze pragnąc dobra niebian,
dał przywództwo mu nad armią wszystkich duchów, o Bharato.

49 Potem Pradziad wszystkich stworzeń powierzył opiece jego
sławnych królów, co władają zastępami licznych niebian.

50 Bogowie, zabrawszy chłopca, Brahmę z przodu postawili
i ruszyli do gór władcy, by ryt spełnić namaszczenia.

51 Dotarli do Saraswati, rzeki, córki Himawanta,
która w Samantapańćace przez trzy światy jest sławiona.

52 Tam, na brzegu Saraswati zbożnym, pełnym wszelkich zalet
gandharwowie i niebianie siedli, w sercach czując sytość.