9.51. Opowieść o starej dziewicy

Dźanamedźaja rzekł:
1 Panie, czemuż ta dziewczyna pokut ongiś przestrzegała?
Jaki cel był jej ascezy? Jakie śluby przysięgała?

2 Rzekłeś, że pokuta była niezrównana, wielce trudna.
Mów w szczegółach a rzetelnie o tym, jak w ascezie trwała.

Waiśampajana rzekł:
3 Był raz wieszcz o wielkim męstwie Kuni Gargja, wielkiej sławy.
Ten najpierwszy wśród ascetów ascezę uprawiał srogą
i raz stworzył z swojej myśli cudną córę pięknobrewą.

4 Kuni Gargja wielkiej sławy, gdy ją ujrzał, się ucieszył.
Kiedy ciało tu porzucił, poszedł do trzeciego nieba.

5 Ta przepiękna pięknobrewa, o lotosu kształtu oczach,
nienaganna tu stworzyła erem srogą swą ascezą.

6 Postami wielbiła przodków oraz bogów w dawnych czasach
i na srogiej tej ascezie nader długi czas spędziła.

7 Choć jej ojciec wybrał męża, ona jednak go nie chciała,
oblubieńca, co jej równy, nienaganna więc szukała.

8 Ciało swoje udręczając pokutami straszliwymi,
rada z czczenia przodków, bogów w odludnym mieszkała lesie.

9 Wyniszczona pokutami i podeszłym wiekiem, królu,
za spełnioną się uznała, chociaż stale się trudziła.

10 Kiedy sama już nie mogła i jednego zrobić kroku,
w sercu swym postanowiła pójść do świata najwyższego.

11 Rzekł Narada, kiedy ujrzał, że porzucić pragnie ciało:
„O bezgrzeszna, jakie światy sięgnąć śmiesz bez sakramentu?

12 Słyszeliśmy to w niebiosach, o oddana wielkim ślubom,
chociaż żar twój jest olbrzymi, boskich światów nie zdobyłaś”.

13 Słysząc słowa te Narady, rzekła na zebraniu wieszczów:
„Dam połowę swej ascezy temu, który mnie poślubi”.

14 Gdy to rzekła, syn Galawy, wieszcz nazwany Śryngawantem
ją poślubił, ale wcześniej, układ jej zaproponował:

15 „Dzisiaj wezmę twoją rękę, jednak przy tym ustaleniu:
Tylko jedną noc przepędzę razem z tobą, o szlachetna”.

16 „Niech tak będzie” obiecując, swoją rękę mu oddała.
Syn Galawy ją poślubił i do domu zaprowadził.

17 Podczas nocy znów się stała młodziutką, o boskiej cerze,
w cudnych szatach, w wieniec strojną, pachnidłami namaszczoną.

18 Gdy ją ujrzał syn Galawy blaskiem wnętrza rozświetloną,
w szczęściu jedną noc z nią spędził, o poranku tak mu rzekła:

19 „Wypełniła się umowa, braminie z ascetów pierwszy,
dzięki niej się zespoliłam, dobro z tobą, ja odchodzę”.

20 Gdy zezwolił, jeszcze rzekła: „Każdy, kto w tym świętym brodzie
choćby jedną noc przepędzi, libacje niebianom lejąc,

21 ten zdobędzie taki owoc, jak pełniący ślub studencki
przez czterdzieści lat i osiem, i lat dziesięć, a dokładnie”.
Po tych słowach porzuciła ciało swe, do niebios poszła.

22 Wieszcz, wspomniawszy jej kształt cudny, w smutku wielkim się pogrążył,
z bólem przyjął pół ascezy, co ją zdobył tą umową.

23 Zapanował wnet nad sobą i podążył prosto za nią,
jej pięknością pokonany cierpiał, o z Bharatów pierwszy.
Oto ci opowiedziałem klechdę o dziewicy starej.

24 W owym miejscu Dzierżca Pługu zwiedział się o śmierci Śalji.
Dawszy tam obfite dary dwójzrodzonym, gromco wrogów,
rozpaczał nad losem króla, zmożonego przez Pandawów.

25 Przeszedł Rama z rodu Madhu wąwóz Samantapańćaki
i zebranych pytał wieszczów o zasługi pola Kurów.

26 Gdy lew Jadów ich zapytał o owoce pola Kurów,
wielcy duchem zgodnie z rzeczą wszystko o nich mu wieścili.