10.18. Wielkoduszność Rudry

Syn Wasudewy rzekł:
1 Gdy minęła era bogów*, bogowie zdecydowali,
że ofiarę należycie złożą, zgodnie z Wed nakazem.

2 Nieopatrznie wyznaczyli właściwe ofierze części,
bóstwa godne części ofiar i ofiarne komponenty.

3 Bo bogowie nie poznali właściwej natury Rudry
i nie przydzielili, władco, części bogu niezłomnemu.

4 Ten nieobdarzony częścią w ofierze przez nieśmiertelnych
w skórę odziany, niezwłocznie, pragnąc części swej, łuk stworzył.

5 Istnieje ofiara świata, ofiara dostojnych rytów,
trwała ofiara domowa, ofiara żywiołów pięciu
i ofiara ludziom – piąta*.

6 Bóg ten o splecionych włosach przez ofiarę świata stworzył
łuk, ofiarnej części pragnąc, łuk miał długość pięciu łokci.

7 Wykrzyknienie „waszat”* było łuku cięciwą, Bharato,
a cztery warianty ofiar tkwiły w sile jego strzału*.

8 Wówczas gniewny Mahadewa chwycił łuk swój – broń drewnianą
i tam przybył, gdzie bogowie ofiarę składali wespół.

9 Widząc łuk chwytającego ascetę niezniszczalnego,
zadrżała bogini Ziemia, zatrzęsły się górskie szczyty.

10 Wiatr wiać przestał, a krzesany ogień jasno się nie palił,
zbiory gwiazd rozkołysane po niebiosach się błąkały.

11 Słońce nie świeciło więcej, blask swój stracił dysk księżyca,
gęsta ciemność wypełniła całe sklepienie niebieskie.

12 Bogowie oszołomieni stracili świadomość władzy,
nie jaśniała im ofiara, zachwiał się Wed autorytet.

13 Wówczas Rudra dziką strzałą przeszył serce tej ofiary,
a ofiara kształt jelenia przyjmując, umknęła z ogniem.

14 Rudra za nią, Judhiszthiro, gnał po nieba firmamencie,
a gdy ona pod tym kształtem do nieba doszła – rozbłysła.

15 Kiedy ofiara umknęła bogom, stracili świadomość,
z bogami bez świadomości zamęt zapanował wszędzie.

16 Wówczas gniewny bóg trójoki* zakrzywionym końcem łuku
dwa ramiona Sawitara połamał, oślepił Bhagę,
wybił zęby Puszanowi*.

17 Bogowie i części ofiar uciekli na wszystkie strony,
niektórzy wśród nich się trzęśli jakby w przedśmiertelnych drgawkach.

18 Skoro wszystkich ich rozpędził i wyśmiał bóg sinoszyi,
zakrzywionym końcem łuku wstrzymał bogów w ich ucieczce.

19 Nieśmiertelni krzyk wydali, rwąc cięciwę tego łuku,
z cięciwą zerwaną, królu, łuk się nagle rozprostował.

20 Więc bogowie wraz z ofiarą przyszli do boga bez łuku
wspaniałego po schronienie, Pan okazał im swą łaskę.

21 Przejednany Pan Czcigodny gniew swój zrzucił w wód otchłanie,
gniew, stając się ogniem, władco, niezmiennie wysusza wodę.

22 Wtedy Bhadze oddał oczy, ramiona Sawitarowi,
Puszanowi zęby, po czym ofiarę, Pandawo*, zwrócił.

23 Cały wszechświat więc powrócił do naturalnego stanu,
jako Śiwy część bogowie wszystkie dali mu ofiary.

24 Gdy bóg gniewny był, świat cały tkwił w złym położeniu, panie,
gdy ułagodzony – wrócił do naturalnego stanu;
ułagodził go ów heros*!

25 Przez to wielcy rydwannicy zginęli, synowie twoi
i herosi liczni inni, Pańćalowie, ich druhowie.

26 Nie myśl o tym, bo syn Drony nie mógł tego sam dokonać,
lecz przez łaskę Mahadewy; ty swój czyn czyń niezachwianie.