Autorzy

Opracowali (indika 2024):
(tłumaczenie, analiza gramatyczna i syntaktyczna, objaśnienia)

Andrzej Babkiewicz
(zamieszczenie tłumaczeń)
Krzysztof Hołubicki

भागवतपुराण

Bhāgavata-purāṇa

Purana Bhagawata 

Księga 1 (prathama-skandha)

Rozdział 1.13 (rayodaśo ‘dhyāya)

Słowa Narady (śrī-nārada-vākya)

Streszczenie rozdziału:

1-3

सूत उवाच
विदुरस्तीर्थयात्रायां मैत्रेयादात्मनो गतिम् ।
ज्ञात्वागाद्धास्तिनपुरं तयावाप्तविवित्सितः ॥१॥

sūta uvāca
viduras tīrtha-yātrāyāṃ
maitreyād ātmano gatim
|
jñātvāgād
dhāstinapuraṃ
tayāvāpta-vivitsitaḥ
||1.13.1||

यावतः कृतवान् प्रश्नान् क्षत्ता कौषारवाग्रतः ।
जातैकभक्तिर्गोविन्दे तेभ्यश्चोपरराम ह ॥२॥

yāvataḥ kṛtavān praśnān
kṣattā kauṣāravāgrataḥ
|
jātaika-bhaktir govinde
tebhyaś copararāma ha
||1.13.2||

तं बन्धुमागतं दृष्ट्वा धर्मपुत्रः सहानुजः ।
धृतराष्ट्रो युयुत्सुश्च सूतः शारद्वतः पृथा ॥३॥

taṃ bandhum āgataṃ dṛṣṭvā
dharma-putraḥ sahānujaḥ
|
dhṛtarāṣṭro yuyutsuś ca
sūtaḥ śāradvataḥ pṛthā
||1.13.3||

गान्धारी द्रौपदी ब्रह्मन् सुभद्रा चोत्तरा कृपी ।
अन्याश्च जामयः पाण्डोर्ज्ञातयः ससुताः स्त्रियः ॥४॥

gāndhārī draupadī brahman
subhadrā cottarā kṛpī
|
anyāś ca jāmayaḥ pāṇḍor
jñātayaḥ sasutāḥ striyaḥ
||1.13.4||

प्रत्युज्जग्मुः प्रहर्षेण प्राणं तन्व इवागतम् ।
अभिसङ्गम्य विधिवत्परिष्वङ्गाभिवादनैः ॥५॥

pratyujjagmuḥ praharṣeṇa
prāṇaṃ tanva ivāgatam
|
abhisaṅgamya vidhivat
pariṣvaṅgābhivādanaiḥ
||1.13.5||

मुमुचुः प्रेमबाष्पौघं विरहौत्कण्ठ्यकातराः ।
राजा तमर्हयाञ्चक्रे कृतासनपरिग्रहम् ॥६॥

mumucuḥ prema-bāṣpaughaṃ
virahautkaṇṭhya-kātarāḥ
|
rājā
tam arhayāṃcakre
kṛtāsana-parigraham
||1.13.6||

तं भुक्तवन्तं विश्रान्तमासीनं सुखमासने ।
प्रश्रयावनतो राजा प्राह तेषां च श‍ृण्वताम् ॥७॥

taṃ bhuktavantaṃ viśrāntam
āsīnaṃ sukham āsane
|
praśrayāvanato rājā
prāha teṣāṃ ca śṛṇvatām
||1.13.7||

युधिष्ठिर उवाच
अपि स्मरथ नो युष्मत्पक्षच्छायासमेधितान् ।
विपद्गणाद्विषाग्न्यादेर्मोचिता यत्समातृकाः ॥८॥

yudhiṣṭhira uvāca
api smaratha no yuṣmat-
-pakṣa-cchāyā-samedhitān
|
vipad-gaṇād viṣāgny-āder
mocitā yat samātṛkāḥ ||1.13.8||

कया वृत्त्या वर्तितं वश्चरद्भिः क्षितिमण्डलम् ।
तीर्थानि क्षेत्रमुख्यानि सेवितानीह भूतले ॥९॥

kayā vṛttyā vartitaṃ vaś
caradbhiḥ kṣiti-maṇḍalam
|
tīrthāni kṣetra-mukhyāni
sevitānī
ha bhūtale
||1.13.9||

भवद्विधा भागवतास्तीर्थभूताः स्वयं विभो ।
तीर्थीकुर्वन्ति तीर्थानि स्वान्तःस्थेन गदाभृता ॥१०॥

bhavad-vidhā bhāgavatās
tīrtha-bhūtāḥ
svayaṃ vibho |
tīrthī-kurvanti
tīrthāni
svāntaḥ-sthena gadā-bhṛtā
||1.13.10||

अपि नः सुहृदस्तात बान्धवाः कृष्णदेवताः ।
दृष्टाः श्रुता वा यदवः स्वपुर्यां सुखमासते ॥११॥

api naḥ suhṛdas tāta
bāndhavāḥ kṛṣṇa-devatāḥ
|
dṛṣṭāḥ śrutāyadavaḥ
sva-puryāṃ sukham āsate
||1.13.11||

इत्युक्तो धर्मराजेन सर्वं तत्समवर्णयत् ।
यथानुभूतं क्रमशो विना यदुकुलक्षयम् ॥१२॥

ity ukto dharma-rājena
sarvaṃ tat samavarṇayat
|
yath
ānubhūtaṃ kramaśo
vinā yadu-kula-kṣayam
||1.13.12||

नन्वप्रियं दुर्विषहं नृणां स्वयमुपस्थितम् ।
नावेदयत्सकरुणो दुःखितान् द्रष्टुमक्षमः ॥१३॥

nanv apriyaṃ durviṣahaṃ
nṛṇāṃ svayam upasthitam
|
nāvedayat sakaruṇo
duḥkhitān draṣṭum akṣamaḥ ||1.13.13||

कञ्चित्कालमथावात्सीत्सत्कृतो देववत्सुखम् ।
भ्रातुर्ज्येष्ठस्य श्रेयस्कृत्सर्वेषां प्रीतिमावहन् ॥१४॥

kañcit kālam athāvātsīt
satkṛto devavat svakaiḥ
|
bhrātur jyeṣṭhasya śreyas-kṛt
sarveṣāṃ
śrītim āvahan ||1.13.14||

अबिभ्रदर्यमा दण्डं यथावदघकारिषु ।
यावद्दधार शूद्रत्वं शापाद्वर्षशतं यमः ॥१५॥

abibhrad aryamā daṇḍaṃ
yathāvad agha-kāriṣu
|
yāvad dadhāra
śūdratvaṃ
śāpād varṣa-śataṃ yamaḥ
||1.13.15||

युधिष्ठिरो लब्धराज्यो दृष्ट्वा पौत्रं कुलन्धरम् ।
भ्रातृभिर्लोकपालाभैर्मुमुदे परया श्रिया ॥१६॥

yudhiṣṭhiro labdha-rājyo
dṛṣṭvā pautraṃ kulandharam |
bhrātṛbhir loka-pālābhair
mumude parayā śriyā
||1.13.16||

एवं गृहेषु सक्तानां प्रमत्तानां तदीहया ।
अत्यक्रामदविज्ञातः कालः परमदुस्तरः ॥१७॥

evaṃ gṛheṣu saktānāṃ
pramattānāṃ tad-īhayā
|
atyakrāmad avijñātaḥ
kālaḥ parama-dustaraḥ
||1.13.17||

विदुरस्तदभिप्रेत्य धृतराष्ट्रमभाषत ।
राजन् निर्गम्यतां शीघ्रं पश्येदं भयमागतम् ॥१८॥

viduras tad abhipretya
dhṛtarāṣṭram abhāṣata
|
rājan nirgamyatāṃ śīghraṃ
paśy
edaṃ bhayam āgatam ||1.13.18||

प्रतिक्रिया न यस्येह कुतश्चित्कर्हिचित्प्रभो ।
स एव भगवान् कालः सर्वेषां नः समागतः ॥१९॥

pratikriyā na yasyeha
kutaścit karhicit prabho
|
sa eṣa bhagavān kālaḥ
sarveṣāṃ naḥ samāgataḥ
||1.13.19||

येन चैवाभिपन्नोऽयं प्राणैः प्रियतमैरपि ।
जनः सद्यो वियुज्येत किमुतान्यैर्धनादिभिः ॥२०॥

yena caivābhipanno ’yaṃ
prāṇaiḥ priyatamair api
|
janaḥ sadyo viyujyeta
kim utānyair dhanādibhiḥ
||1.13.20||

पितृभ्रातृसुहृत्पुत्रा हतास्ते विगतं वयः ।
आत्मा च जरया ग्रस्तः परगेहमुपाससे ॥२१॥

pitṛ-bhrātṛ-suhṛt-putrā
hatās
te vigataṃ vayaḥ |
ātmā ca jarayā grastaḥ
para-geham upāsase ||1.13.21||

अन्धः पुरैव बधिरो मन्दप्रज्ञश्च साम्प्रतम् ।
विशीर्णदन्तो मन्दाग्निः सरागः कफमुद्वहन् ॥२२॥

andhaḥ puraiva vadhiro
manda-prajñāś ca sāmpratam
|
viśīrṇa-danto mandāgniḥ
sarāgaḥ
kapham udvahan ||1.13.22||

अहो महीयसी जन्तोर्जीविताशा यथा भवान् ।
भीमापवर्जितं पिण्डमादत्ते गृहपालवत् ॥२३॥

aho mahīyasī jantor
jīvitāśā yathā bhavān
|
bhīmāpavarjitaṃ piṇḍam
ādatte gṛha-pālavat
||1.13.23||

अग्निर्निसृष्टो दत्तश्च गरो दाराश्च दूषिताः ।
हृतं क्षेत्रं धनं येषां तद्दत्तैरसुभिः कियत् ॥२४॥

agnir nisṛṣṭo dattaś ca
garo dārāś ca dūṣitāḥ
|
hṛtaṃ kṣetraṃ dhanaṃ yeṣāṃ
tad-dattair asubhiḥ kiyat
||1.13.24||

तस्यापि तव देहोऽयं कृपणस्य जिजीविषोः ।
परैत्यनिच्छतो जीर्णो जरया वाससी इव ॥२५॥

tasyāpi tava deho 'yaṃ
kṛpaṇasya jijīviṣoḥ
|
paraity anicchato jīrṇo
jarayā vāsasī iva
||1.13.25||

गतस्वार्थमिमं देहं विरक्तो मुक्तबन्धनः ।
अविज्ञातगतिर्जह्यात्स वै धीर उदाहृतः ॥२६॥

gata-svārtham imaṃ dehaṃ
virakto mukta-bandhanaḥ
|
avijñāta-gatir jahyāt
sa vai dhīra udāhṛtaḥ
||1.13.26||

यः स्वकात्परतो वेह जातनिर्वेद आत्मवान् ।
हृदि कृत्वा हरिं गेहात्प्रव्रजेत्स नरोत्तमः ॥२७॥

yaḥ svakāt parato veha
jāta-nirveda ātmavān
|
hṛdi kṛtvā
hariṃ gehāt
pravrajet sa narottamaḥ
||1.13.27||

अथोदीचीं दिशं यातु स्वैरज्ञातगतिर्भवान् ।
इतोऽर्वाक् प्रायशः कालः पुंसां गुणविकर्षणः ॥२८॥

athodīcīṃ diśaṃ yātu
svair ajñāta-gatir bhavān
|
ito 'rvāk prāyaśaḥ kālaḥ
puṃsāṃ guṇa-vikarṣaṇaḥ
||1.13.28||

एवं राजा विदुरेणानुजेन
प्रज्ञाचक्षुर्बोधित आजमीढः ।
छित्त्वा स्वेषु स्नेहपाशान् द्रढिम्नो
निश्चक्राम भ्रातृसन्दर्शिताध्वा ॥२९॥

evaṃ rājā vidureṇānujena
prajñā-cakṣur bodhita ājamīḍhaḥ
|
chittvā sveṣu
sneha-pāśān draḍhimno
niścakrāma bhrātṛ-sandarśitādhvā
||1.13.29||

पतिं प्रयान्तं सुबलस्य पुत्री
पतिव्रता चानुजगाम साध्वी ।
हिमालयं न्यस्तदण्डप्रहर्षं
मनस्विनामिव सत्सम्प्रहारः ॥३०॥

patiṃ prayāntaṃ subalasya putrī
pati-vratā cānujagāma sādhvī
|
himālayaṃ nyasta-daṇḍa-praharṣaṃ
manasvinām iva sat samprahāraḥ
||1.13.30||

अजातशत्रुः कृतमैत्रो हुताग्नि-
र्विप्रान्नत्वा तिलगोभूमिरुक्मैः ।
गृहं प्रविष्टो गुरुवन्दनाय
न चापश्यत्पितरौ सौबलीं च ॥३१॥

ajāta-śatruḥ kṛta-maitro hutāgnir
viprān natvā tila-go-bhūmi-rukmaiḥ |
gṛhaṃ praviṣṭo guru-vandanāya
na cāpaśyat pitarau saubalīṃ ca
||1.13.31||

तत्र सञ्जयमासीनं पप्रच्छोद्विग्नमानसः ।
गावल्गणे क्व नस्तातो वृद्धो हीनश्च नेत्रयोः ।
अम्बा च हतपुत्राऽऽर्ता पितृव्यः क्व गतः सुहृत् ॥३२॥

tatra sañjayam āsīnaṃ
papracchodvigna-mānasaḥ
|
gāvalgaṇe kva nas tāto
vṛddho hīnaś ca netrayoḥ
|
ambā ca hata-putrārtā
pitṛvyaḥ kva gataḥ suhṛt
||1.13.32||

अपि मय्यकृतप्रज्ञे हतबन्धुः स भार्यया ।
आशंसमानः शमलं गङ्गायां दुःखितोपतत् ॥३३॥

api mayy akṛta-prajñe
hata-bandhuḥ sa bhāryayā
|
āśaṃsamānaḥ
śamalaṃ
gaṅgāyāṃ duḥkhito 'patat
||1.13.33||

पितर्युपरते पाण्डौ सर्वान् नः सुहृदः शिशून् ।
अरक्षतां व्यसनतः पितृव्यौ क्व गतावितः ॥३४॥

pitary uparate pāṇḍau
sarvān naḥ suhṛdaḥ śiśūn
|
arakṣatāṃ vyasanataḥ
pitṛvyau kva gatāv itaḥ
||1.13.34||

सूत उवाच
कृपया स्नेहवैक्लव्यात्सूतो विरहकर्शितः ।
आत्मेश्वरमचक्षाणो न प्रत्याहातिपीडितः ॥३५॥

sūta uvāca
kṛpayā sneha-vaiklavyāt
sūto viraha-karśitaḥ
|
ātmeśvaram acakṣāṇo
na pratyāhātipīḍitaḥ
||1.13.35||

विमृज्याश्रूणि पाणिभ्यां विष्टभ्यात्मानमात्मना ।
अजातशत्रुं प्रत्यूचे प्रभोः पादावनुस्मरन् ॥३६॥

vimṛjyāśrūṇi pāṇibhyāṃ
viṣṭabhyātmānam ātmanā
|
ajāta-śatruṃ pratyūce
prabhoḥ pādāv anusmaran
||1.13.36||

सञ्जय उवाच
नाहं वेद व्यवसितं पित्रोर्वः कुलनन्दन ।
गान्धार्या वा महाबाहो मुषितोऽस्मि महात्मभिः ॥३७॥

sañjaya uvāca
nāhaṃ veda vyavasitaṃ
pitror vaḥ kula-nandana
|
gāndhāryā vā mahā-bāho
muṣitosmi mahātmabhiḥ
||1.13.37||

अथाजगाम भगवान् नारदः सह तुम्बुरुः ।
प्रत्युत्थायाभिवाद्याह सानुजोऽभ्यर्चयन्निव ॥३८॥

athājagāma bhagavān
nāradaḥ saha-tumburuḥ
|
pratyutthāyābhivādyāha
sānujo 'bhyarcayan
munim ||1.13.38||

युधिष्ठिर उवाच
नाहं वेद गतिं पित्रोर्भगवन् क्व गतावितः ।
अम्बा वा हतपुत्राऽऽर्ता क्व गता च तपस्विनी ॥३९॥

yudhiṣṭhira uvāca
nāhaṃ veda gatiṃ pitror
bhagavan kva gatāv itaḥ
|
ambāhata-putrārtā
kva gatā ca tapasvinī
||1.13.39||

कर्णधार इवापारे भगवान् पारदर्शकः ।
अथाबभाषे भगवान्नारदो मुनिसत्तमः ॥४०॥

karṇa-dhāra ivāpāre
bhagavān pāra-darśakaḥ
|
athābabhāṣe bhagavān
nārado munisattamaḥ
||1.13.40||

मा कञ्चन शुचो राजन् यदीश्वरवशं जगत् ।
लोकाः सपाला यस्येमे वहन्ति बलिमीशितुः ।
स संयुनक्ति भूतानि स एव वियुनक्ति च ॥४१॥

nārada uvāca
mā kañcana śuco rājan
yad īśvara-vaśaṃ jagat
|
lokāḥ sapālā yasyeme
vahanti
balim īśituḥ |
sa saṃyunakti
bhūtāni
sa eva viyunakti ca
||1.13.41||

यथा गावो नसि प्रोतास्तन्त्यां बद्धाश्च दामभिः ।
वाक्तन्त्यां नामभिर्बद्धा वहन्ति बलिमीशितुः ॥४२॥

yathā gāvo nasi protās
tantyāṃ baddhāś ca dāmabhiḥ
|
vāk-tantyāṃ nāmabhir baddhā
vahanti balim īśituḥ ||1.13.42||

यथा क्रीडोपस्कराणां संयोगविगमाविह ।
इच्छया क्रीडितुः स्यातां तथैवेशेच्छया नृणाम् ॥४३॥

yathā krīḍopaskarāṇāṃ
saṃyoga-vigamāv iha
|
icchayā krīḍituḥ syātāṃ
tathaiveśecchayā nṛṇām
||1.13.43||

यन्मन्यसे ध्रुवं लोकमध्रुवं वा न चोभयम् ।
सर्वथा न हि शोच्यास्ते स्नेहादन्यत्र मोहजात् ॥४४॥

yan manyase dhruvaṃ lokam
adhruvaṃ vā na vobhayam
|
sarvathā na hi śocyās te
snehād anyatra moha-jāt
||1.13.44||

तस्माज्जह्यङ्ग वैक्लव्यमज्ञानकृतमात्मनः ।
कथं त्वनाथाः कृपणा वर्तेरंस्ते च मां विना ॥४५॥

tasmāj jahy aṅga vaiklavyam
ajñāna-kṛtam ātmanaḥ
|
kathaṃ tv anāthāḥ kṛpaṇā
varteraṃs te ca
māṃ vinā ||1.13.45||

कालकर्मगुणाधीनो देहोऽयं पाञ्चभौतिकः ।
कथमन्यांस्तु गोपायेत्सर्पग्रस्तो यथा परम् ॥४६॥

kāla-karma-guṇādhīno
deho 'yaṃ pāñca-bhautikaḥ
|
katham
anyāṃs tu gopāyet
sarpa-grasto yathāparam
||1.13.46||

अहस्तानि सहस्तानामपदानि चतुष्पदाम् ।
फल्गूनि तत्र महतां जीवो जीवस्य जीवनम् ॥४७॥

ahastāni sahastānām
apadāni catuṣpadām
|
phalgūni tatra mahatāṃ
jīvo jīvasya jīvanam
||1.13.47||

तदिदं भगवान् राजन्नेक आत्माऽऽत्मनां स्वदृक् ।
अन्तरोऽनन्तरो भाति पश्य तं माययोरुधा ॥४८॥

tad idaṃ bhagavān rājann
eka ātmātmanāṃ svadṛk
|
antaro 'nantaro bhāti
paśya
taṃ māyayorudhā ||1.13.48||

सोऽयमद्य महाराज भगवान् भूतभावनः ।
कालरूपोऽवतीर्णोऽस्यामभावाय सुरद्विषाम् ॥४९॥

so 'yam adya mahārāja
bhagavān bhūta-bhāvanaḥ
|
kāla-rūpo 'vatīrṇo 'syām
abhāvāya sura-dviṣām
||1.13.49||

निष्पादितं देवकृत्यमवशेषं प्रतीक्षते ।
तावद्यूयमवेक्षध्वं भवेद्यावदिहेश्वरः ॥५०॥

niṣpāditaṃ deva-kṛtyam
avaśeṣaṃ
pratīkṣate |
tāvad yūyam avekṣadhvaṃ
bhaved yāvad iheśvaraḥ
||1.13.50||

धृतराष्ट्रः सह भ्रात्रा गान्धार्या च स्वभार्यया ।
दक्षिणेन हिमवत ऋषीणामाश्रमं गतः ॥५१॥

dhṛtarāṣṭraḥ saha bhrātrā
gāndhāryā ca sva-bhāryayā
|
dakṣiṇena himavata
ṛṣīṇām
āśramaṃ gataḥ ||1.13.51||

स्रोतोभिः सप्तभिर्या वै स्वर्धुनी सप्तधा व्यधात् ।
सप्तानां प्रीतये नाना सप्तस्रोतः प्रचक्षते ॥५२॥

srotobhiḥ saptabhir vai
svardhunī saptadhā vyadhāt
|
saptānāṃ prītaye nānā
sapta-srotaḥ pracakṣate
||1.13.52||

स्नात्वानुसवनं तस्मिन् हुत्वा चाग्नीन् यथाविधि ।
अब्भक्ष उपशान्तात्मा स आस्ते विगतैषणः ॥५३॥

snātvānusavanaṃ tasmin
hutvā cāgnīn yathā-vidhi
|
ab-bhakṣa upaśāntātmā
sa āste vigataiṣaṇaḥ
||1.13.53||

जितासनो जितश्वासः प्रत्याहृतषडिन्द्रियः ।
हरिभावनया ध्वस्तरजःसत्त्वतमोमलः ॥५४॥

jitāsano jita-śvāsaḥ
pratyāhṛta-ṣaḍ-indriyaḥ
|
hari-bhāvanayā dhvasta-
-rajaḥ-sattva-tamomalaḥ
||1.13.54||

विज्ञानात्मनि संयोज्य क्षेत्रज्ञे प्रविलाप्य तम् ।
ब्रह्मण्यात्मानमाधारे घटाम्बरमिवाम्बरे ॥५५॥

vijñānātmani saṃyojya
kṣetra-jñe pravilāpya tam
|
brahmaṇy
ātmānam ādhāre
ghaṭāmbaram ivāmbare
||1.13.55||

ध्वस्तमायागुणोदर्को निरुद्धकरणाशयः ।
निवर्तिताखिलाहार आस्ते स्थाणुरिवाचलः ॥५६॥

dhvasta-māyā-guṇodarko
niruddha-karaṇāśayaḥ
|
nivartitākhilāhāra
āste sthāṇur ivācalaḥ
||1.13.56||

तस्यान्तरायो मैवाभूः सन्न्न्यस्ताखिलकर्मणः ।
स वा अद्यतनाद्राजन् परतः पञ्चमेऽहनि ।
कलेवरं हास्यति स्वं तच्च भस्मीभविष्यति ॥५७॥

tasyāntarāyo maivābhūḥ
sannyastākhila-karmaṇaḥ
|
sa vā adyatanād rājan
parataḥ pañcame 'hani
|
kalevaraṃ hāsyati svaṃ
tac ca bhasmī-bhaviṣyati
||1.13.57||

दह्यमानेऽग्निभिर्देहे पत्युः पत्नी सहोटजे ।
बहिः स्थिता पतिं साध्वी तमग्निमनुवेक्ष्यति ॥५८॥

dahyamāne 'gnibhir dehe
patyuḥ patnī sahoṭaje
|
bahiḥ sthitā
patiṃ sādhvī
tam agnim anu vekṣyati
||1.13.58||

विदुरस्तु तदाश्चर्यं निशाम्य कुरुनन्दन ।
हर्षशोकयुतस्तस्माद्गन्ता तीर्थनिषेवकः ॥५९॥

viduras tu tad āścaryaṃ
niśāmya kuru-nandana
|
harṣa-śoka-yutas tasmād
gantā tīrtha-niṣevakaḥ
||1.13.59||

इत्युक्त्वाथारुहत्स्वर्गं नारदः सहतुम्बुरुः ।
युधिष्ठिरो वचस्तस्य हृदि कृत्वाजहाच्छुचः ॥६०॥

ity uktvāthāruhat svargaṃ
nāradaḥ saha-tumburuḥ
|
yudhiṣṭhiro
vacas tasya
hṛdi kṛtvājahāc chucaḥ
||1.13.60||

iti śrīmad-bhāgavate mahā-purāṇe
brahma-sūtra-bhāṣe
pārama-haṁsyāṁ saṁhitāyāṁ
vaiyāsikyāṃ
prathama-skandhe
xxxx nāma
xxx ‘dhyāyaḥ ||1.x||

Oto w chwalebnej wielkiej puranie Bhagawata,
w komentarzu do Sutr wedanty,
w piśmie najlepszych z ascetów,
w utworze syna Wjasy,
w pierwszej księdze
rozdział xxx zatytułowany „xxx”.