9.32. Grzmiące słowa Bhimy i Durjodhany

Sańdźaja rzekł:
1 Gdy Durjodhana w ten sposób grzmiał, królu, stale i stale,
do Judhiszthiry te słowa rzekł Wasudewa* wzburzony:

2 „Jeżeli ciebie wybierze do starcia ów, Judhiszthiro,
albo być może Ardźunę, Nakulę lub Sahadewę,

3 na cóż się zda lekkomyślność twoja, gdyś mówił do niego,
że gdy jednego zwycięży, zostanie królem wśród Kurów?

4 Przecież on przez lat trzynaście ćwiczył wytrwale maczugą
na kopii męża z żelaza, chcąc Bhimasenę powalić.

5 Jak teraz mamy osiągnąć cel nasz, o byku Bharatów,
gdy tak beztrosko działałeś powodowany współczuciem?

6 Nie widzę teraz innego godnego mu przeciwnika
niż Wilczobrzuchy, syn Prythy, choć i on nie jest zbyt sprawny.

7 Teraz więc znów, tak jak dawniej, podjąłeś grę tę nierówną,
jak wówczas, gdy, panie ludów, do gry stanąłeś z Śakunim*.

8 Bhima jest silny, potężny, król Sujodhana jest zręczny,
w starciu zręczności i siły zręczność przeważa, o królu.

9 Ty, królu, temu wrogowi dłoń wyciągnąłeś pomocną,
sam się wpędzając w kłopoty, nam przysparzając problemów.

10 Któż, pokonawszy swych wrogów wszystkich, gdy jeden mu został,
wystawia się na ryzyko, przystając na takie starcie?

11 Nie widzę bowiem na świecie męża świetnego z maczugą,
który by w walce pokonał zręcznego tak Durjodhanę.

12 Ani ty, ani Phalguna, ani synowie dwaj Madri,
nikt z was, jak sądzę, nie zdoła pokonać go na maczugi.

13 Jak mogłeś zatem wrogowi rzec, by się starł na maczugi,
a gdy jednego pobije, zostanie królem, Bharato?

14 I w starciu Wilczobrzuchego wątpliwe będzie zwycięstwo,
gdy walczyć będą uczciwie, bo zręczny jest ów mąż silny”.

Bhima rzekł:
15 Zabójco Madhu, Radości Jadawów, nie siej zwątpienia,
dziś bowiem spór ten zakończę, choć jest to trudne niezwykle.

16 Ja Sujodhanę w tym starciu pobiję, bez wątpliwości,
zwycięstwo Króla Prawości wydaje się pewne, Kryszno.

17 Wśród zalet, moja maczuga półtora raza jest cięższa
niż Dhartarasztry maczuga, nie trwóż się zatem, Madhawo.

18 Nawet z bogami trzech światów różnym rodzajem oręża
walczyłbym w starciu radośnie, czymże mi dziś Sujodhana?

Sańdźaja rzekł:
19 Przemówił tak Wilczobrzuchy, a Wasudewa radosny
wyraził swoje uznanie i rzekł do niego te słowa:

20 „Z twoją pomocą, mocarzu, Prawości Król–Judhiszthira –
po śmierci wroga z pewnością zyska pomyślność świetlaną.

21 Wszystkich Dhrytarasztry synów ty powaliłeś w tej wojnie,
królowie, książęta, słonie zostali pomordowani.

22 Wojska Kalingi, Magadhy, Wschodu, Gandhary czy Kurów,
wielki bój z tobą wszczynając, poległy, Radości Pandu.

23 Gdy Durjodhanę zabijesz, ziemię i jej oceany
podaruj Królowi Prawa jak Wisznu mężowi Śaći*.

24 Gdy grzeszny syn Dhrytarasztry zmierzy się z tobą, polegnie,
ty, kiedy strzaskasz mu uda, wypełnisz swoją przysięgę*.

25 Musisz się jednak wysilić, walcząc z Dhrytarasztry synem,
bo jest on zręczny i silny, zawsze upaja się walką”.

26 Wówczas Satjaki, o królu, wysławiał potomka Pandu,
różnorodnymi słowami wysławiał go też Madhawa.

27 Pańćalów woje, Pandawów, na czele z Królem Prawości,
wszyscy też cześć okazali Bhimie, gdy wyrzekł swe słowa.

28 A Bhima – Straszny, o sile strasznej rzekł do Judhiszthiry,
który wśród wojsk stał Sryńdźajów i jaśniał tam niczym słońce:

29 „Ja siłę mam, by się spotkać w starciu i walczyć z mym wrogiem,
a najpodlejszy ten z mężów nie może sprostać mi w walce.

30 Dziś wściekłość na Sujodhanę w sercu chowaną głęboko
uwolnię niczym Ardźuna uwolnił ogień w Khandawie*.

31 Cierń dziś wyciągnę, Pandawo, który w twym sercu spoczywa,
zyskasz dziś szczęście, gdy zgładzę grzesznika maczugą, królu.

32 Dzisiaj dla ciebie odzyskam girlandę chwały, bezgrzeszny,
dziś Sujodhana utraci życie, pomyślność, królestwo.

33 Król Dhrytarasztra dziś słysząc, że ja mu syna zabiłem,
przypomni sobie matactwo, które Śakuni obmyślił”.

34 Tak rzekł najlepszy z Bharatów, mąż silny, chwycił maczugę
i wstał do boju jak Śakra, gdy wyzwał Wrytrę do walki.

35 A gdy szedł ku Dhartarasztrze silnemu, choć samotnemu
jak słoń, co stracił swe stado, cieszyli się Pandawowie.

36 Widząc, jak wzniósł swą maczugę jakby szczyt góry Kailasy,
powiedział do Durjodhany te słowa Bhima, o królu:

37 „Pamiętaj o nieprawości podjętej w Waranawacie,
o tym, co uczyniliście nam ty i król Dhrytarasztra*.

38 Draupadi podczas miesiączki była nękana na sali
zgromadzeń, król przegrał w kości przez Śakuniego zamysły.

39 Pamiętaj, łotrze, o innych złych czynach, któreś popełnił,
patrz na zły owoc tych czynów wobec niewinnych Pandawów.

40 Przez ciebie poległ i leży na łożu strzał wielce sławny
syn Gangi, pierwszy z Bharatów, nas wszystkich wspólny praojciec*.

41 Zabici są w walce Drona, Karna i Śalja potężny,
zabity jest też Śakuni, ów sprawca naszej wrogości.

42 Zabici są twoi bracia, synowie, twoi żołnierze,
martwi są mężni królowie niepoddający się w starciach.

43 Zabici są ci i inni – rozliczne byki kszatrijów,
martwy jest nędzny posłaniec, sprawca cierpienia Draupadi*.

44 Zostałeś tylko ty jeden, zabójca rodu, nikczemnik,
lecz także ciebie dziś zgładzę maczugą mą, bez wątpienia.

45 Dziś zdławię całą twą dumę, zniszczę ją w starciu tym, królu,
wielką nadzieję na władzę i draństwa wobec Pandawów”.

Durjodhana rzekł:
46 Na cóż te liczne przechwałki, po prostu walcz ze mną dzisiaj;
dzisiaj to ja ci odbiorę twą wiarę w bój, Wilczobrzuchy!

47 Czy mnie nie widzisz, grzeszniku, jak stoję gotów do walki,
jak swą maczugę chwyciłem wielką jak szczyt Himalajów?

48 Grzeszniku, jaki dziś rywal pokona mnie z mą maczugą?
Żaden z uczciwie walczących, nawet sam bóg Purandara*.

49 Nie grzmij na próżno, Kauntejo, jak chmura zimą bez wody,
pokaż swą siłę w tej walce, na co cię stać dzisiaj pokaż!

Sańdźaja rzekł:
50 Gdy usłyszeli te słowa woje Pandawów, Sryńdźajów,
choć sami żądni zwycięstwa, wszyscy chwalili tę mowę.

51 Mężowie w dłonie klaszczący, sławiąc go jak słonia w szale,
sprawili, królu, że większą radość czuł król Durjodhana.

52 Słonie trąbami trąbiły i konie rżały bez przerwy,
błyszczała broń wojowników – Pandawów żądnych zwycięstwa.