9.45. Zwycięstwo Karttikeji

Waiśampajana rzekł:
1 Słuchaj, królu, o zastępach Matek, co Kumarze służą,
mężny, zaraz ci przedstawię morderczynie oponentów.

2 O Bharato, słuchaj imion przesławnych Mateczek owych,
które piękne wypełniły trójświat żywy, nieruchomy.

3 Promienista, Wielkooka, Siwa oraz Krowionosa
i Chwalebna, i Rozległa, a wraz z nimi Wielodzietna,

4 Wodnorodna i Pasterka, i Olbrzymiomateczkowa,
Zwyciężczyni, Jaśminowa, Straszna, Twardoklejnotowa,

5 Sznuroskarbia, Skarbodajna, Radująca i Beztroska,
Jednoczuba, Wielkoczuba i Kołoobręczna, panie,

6 Błyszcząca, Pobudzająca, a także Zwycięskoarmia,
Wrogogromna i Mułowa, Gniewna, Pasikonikowa,

7 Wiosenna i Pięknolica oraz Brodoobręczowa,
Miłopieśnia oraz Śliczna, Śniada i Bezkresnojadła,

8 Gromkogrzmiąca, Rozkoszdajna, Pięknobrewa, Złododajna,
Meżna, Błyskojęzykowa, Głowniooka, o Bharato,

9 Lotosowa, Pięknogwiazda, Jaskiniowa, Wielkostaja,
Wieczna, także i Kurowa, Lotosowa, Wielkosilna,

10 Skarbodajna, Wielcedajna, Pięknoblaska i Przesławna,
Tańcolubna, władco królów, i Stumoździeżowopasa,

11 Studzwonkowa, Sturadosna, Dobroszczęsna, Jaśniejąca,
Pięknokształtna, Czarnodobra oraz Chłodnoksiężycowa,

12 Tancereczka, Niepokrętna, Wędrująca, Wzrosłorządna,
Szczęsna, Krzyżnosadybowa, Pomyślna i Triumfolubna,

13 Dobrodajna, Wielcerada, Życiodajna, Wodnowładcza,
Owca, Baran, Sumo-owca i Upiororodzicielka,
Stawowzrosła, Sezonowa, Bogommiła, o Bharato,

14 Chciejna, Silna i Wysoka, a wraz z nimi Barwnoarmia,
Kogutowa i Konchowa, i, o królu, Niedołężna,

15 i Dzbanowa, i Wilczynka, i Ścięgnowa, i Stubrzuszna,
Morderczyni i Stareńka, Szypkopędna, Bransoletna,

16 Myślopędna i Ciernista, Pożeraczka, Demonica,
Niebołożna, Kradnobujna, Miła, Grzmiąca, Błyskogromna,

17 Kremobrzuszna i Frontowa, Dziuplna oraz Chmurobytna,
Wielceszczęsna i Obwisła, Dobroczubia, Wychwalana,

18 Z Włosem W Górę Zaplecionym, Żółtooka, Miedziopasa,
Wielkoustna i Słodziutka, a tuż przy nich Miododzbanna,

19 Czołoskrzydła, Mąceniowa, Starowieczna, Chromousta,
Sławna oraz Ogniopalna, z nimi, królu, Zdmuchująca,

20 Cząstkocząstka, Spiętrzająca i Klejnotokolczykowa,
Kurowa, Długopiersiasta oraz Niewypuszczająca,

21 Lutni Gryf Dzierżąca W Dłoni, Żółtooka, Miedziopasa,
Czarna, Szybka, Oślołydka i Zajęczo-sowiousta,

22 Straszliwa, Delfinogębia, Miedziooka, Czołokoka,
Samodzielna, Siłą Spita, Biała, Długojęzykowa,

23 Czasoziemska, Karłowata, Diademiczna, o Bharato,
Miedziooka, Wielkocielska, Grudoruda, królu ziemi,

24 Jednogłoska, Pięknokwietna, Czarnoucha, o Bharato,
Brzytwoucha, Czteroucha, z nimi zaś Zakrytoucha,

25 Z Domem Na Dróg Skrzyżowaniu, Krowioucha, Ośloucha,
Uszata, Bawolopyska i Bębnowowielkodźwięka,

26 Druzgocząca i Siłaczka oraz Muszlodzbanodźwięczna,
Gromadna, Pięknogromadna, Szczodra i Nieustraszona,

27 Szczęsnobrodomieszkająca oraz Czterotraktorada,
Trzododajna, Skarbodajna, Szczęściodajna i Przesławna,
Wododajna, Bydłodajna, Pięknoroga, o Bharato,

28 Trwała i Solidnowsporna, Jaśniejąca i Świetlista,
Krowioucha, Pięknoucha, Strumienna i Florostajna,
Chmurogromna, Chmurosznura, Lśniąca i Jednokołowa.

29 Te i inne, w wielkiej liczbie, Mateczki, Bharatów byku,
tysiącami w różnych kształtach zdążały za Karttikeją.

30 Duże zęby i paznokcie, grube usta, o Bharato,
wielce szczere i przepiękne, w kwiecie wieku, przyzdobione,

31 pełne w swoim majestacie, kształt dowolny mogły przyjąć,
ciało szczupłe, biała cera albo o złocistym blasku,

32 o odcieniu czarnej chmury, inne miały barwę dymu,
jak jutrzenka, wielce szczęsne, długowłose, w białych szatach.

33 z włosem w górę zaplecionym, żółtookie, z długim pasem,
o obwisłych uszach, brzuchach oraz o obwisłych piersiach.

34 O miedzianych oczach, cerze, jeszcze inne żółtookie,
niezależne, szczodrobliwe i zadowolone wiecznie.

35 Potężne, o cechach Jamy, Księżyca, Kubery, Rudry,
Waruny, Mahendry, Ognia, o pogromco licznych wrogów,

36 lub też Wiatru, lub Kumary czy też Brahmy, o buhaju.
Kształtem nimfom były równe, w pędzie wiatry wyprzedzały.

37 W mowie jak troskliwy kukiel*, w bogactwie jak Dawca Skarbów,
w męstwie podobne do Śakry i błyszczące niczym ogień.

38 Domem ich dróg skrzyżowania oraz drzewa na rozdrożach,
jaskinie, miejsca kremacji, górskie źródła – ich mieszkaniem.

39 Zdobne w liczne ornamenty, mnogim wieńcem przystrojone,
przyodziane w strój wykwintny, różną mową władające.

40 Te i inne liczne grupy, co lęk budzą pośród wrogów,
za szlachetnym się udały z ukazu Trzydziestki Króla*.

41 Bóg potężny, Głupcogromca, darował przemożną włócznię
Gusze*, królu i tygrysie, by wyniszczył wrogów niebian,

42 wielce głośną, z dzwoneczkami, jaśniejącą białym światłem,
oraz sztandar, o buhaju, barwy słońca wschodzącego.

43 Zwierząt Pan mu podarował wielki hufiec pełen duchów,
groźny, zbrojny w mnogi oręż, pełen żaru i wigoru.

44 Wisznu zaś dał „Triumfatorkę” – wieniec co pomnaża siły,
Uma dwa mu stroje dała, blasku słońca i bez kurzu.

45 Naczynie na wodę Ganga, powstałe z nektaru boskie,
Bryhaspati zaś darował chłopcu kij z wielkiej miłości.

46 Garuda drogiego syna, pawia z kolorowym piórem,
zaś Aruna dał koguta bojowego, z krasnym czubem.

47 Waruna darował pęta siłą, mocą obdarzone,
skórę czarnej antylopy Brahma dał zaś braminowi,
dobroczyńca świata dał mu też zwycięstwo w każdym boju.

48 Gdy przywództwo Skanda zyskał ponad niebian zastępami,
otoczony Mateczkami, w towarzystwie swoich druhów,
jaśniał jak wzniecony płomień, jakby był on ogniem wtórym.

49 Ta zachodnio-południowa armia straszna, z dzwoneczkami,
z godłem w górę uniesionym, z bębnem, werblem i konchami,
zbrojna i pod sztandarami, zdała się jesiennym niebem
upiększonym wszem gwiazdami.

50 Wówczas to zastępy niebian i gromady armii duchów
uderzyły bez paniki w werble i zadęły w konchy.

51 Bito w bębny, tarabany, dęto w trąby, darto gardła,
grały kotły, krowie rogi, wielce głośne tamburyny.

52 Niebianie z Wasawą razem wszem Kumarę wysławiali,
zaśpiewali gandharwowie, nimf zastępy zaś tańczyły.

53 Generał zadowolony tak trzydziestkę błogosławił:
„Podczas boju zgładzę wrogów, którzy pragną waszej śmierci”.

54 Gdy niebianie otrzymali takie to błogosławieństwo
od mądrego, szlachetnego, wrogów za zabitych mieli.

55 Z piersi wszech zebranych istot dobył się radosny okrzyk
i wypełnił trójświat cały, gdy szlachetny tak przyrzekał.

56 Generał wyruszył wówczas otoczony wielką armią,
aby zgromić synów Diti i mieszkańców nieba chronić.

57 Przed wojami generała podążała też Stanowczość,
Splendor, Pamięć, Doskonałość, Stałość, Prawość i Zwycięstwo.

58–59 Jak szalony lew zaryczał i bóg Guha w drogę ruszył
z przeraźliwą armią, zbrojną w włócznie i bojowe młoty,
buzdygany i maczugi, strzały, dzidy i oszczepy.
Rakszasowie, dzieci Diti oraz Danu go ujrzeli
przerażeni, w wielkim strachu we wsze strony się rozpierzchli.
Niebianie z orężem w dłoni popędzili wprost za nimi.

60 Gdy to ujrzał, wściekł się Skanda, pełen mocy oraz blasku,
i uwalniał straszną włócznię raz za razem ów szlachetny.
Żar przejawił swój jak ogień rozbuchany przez obiaty.

61 Kiedy ciskał swoją włócznię Skanda o niezmiernym blasku,
to waliła ona w ziemię jak meteor rozżarzony.

62 Gromy, burze oraz wstrząsy wszędy ziemię rozedrgały
i tak strasznie się zrobiło jak pod koniec świata, królu.

63 Jedna włócznia, gdy ciśnięta przez strasznego syna Ognia,
na fragmenty się dzieliła, dziesiątki milionów włóczni.

64 Pan szlachetny w boju zmorzył, używając swojej dzidy,
Tarakę, potomka Diti, wielkiej siły i odwagi,
choć setka tysięcy mężów, silnych Daitjów go chroniła.

65 Potem zabił też Mahiszę z ósemką miliardów w boju
i Tripurę zaszlachtował z dziesiątką milionów wojów.

66 Pan też zabił Hradodarę z dziesiątką miliardów łącznie
zwolenników i służących, co dzierżyli różny oręż.

67 Gdy wrogowie wszem ginęli, to Kumary poplecznicy,
wypełniając strony świata, gromki hałas uczynili.

68 Płomienie, o królu, z włóczni z każdej strony spopielały
tysiącami synów Diti, innych Skandy ryk zabijał.

69 Pewni spośród wrogów niebian ginęli strąceni flagą,
padali na ziemię inni wystraszeni dźwiękiem dzwonków,
jeszcze inni ścięci bronią, tchnienia zbyci, upadali.

70 Tak potężny Karttikeja, mężny, zmorzył podczas boju
licznych silnych wrogów niebian, którzy nań atakowali.

71 Syn Balego wielce silny, Daitja o imieniu Bana
osiadł na Żurawiej górze i powstrzymał zastęp niebian.

72 Generał niezwykle mądry ku wrogowi bogów ruszył,
ten przed Karttikeją w strachu schronił się w Żurawiej górze.

73 Rozsierdzony Karttikeja włócznią daną mu przez Ogień
przeszył więc Żurawią górę, co żurawim śpiewem brzmiała.

74 Drzewa śala o pniach prostych, wystraszone małpy, słonie,
ptactwo na jej piaskach w strachu, zbiegające wszędy węże,

75 czarne małpy i niedźwiedzie, uciekając, jazgotały,
brzmiał antylop gromki galop, jaków stada podniecone,

76 uciekały antylopy, lwy w pośpiechu wszem pierzchały,
choć rozpaczą przeniknięta, góra cudnie zajaśniała.

77 Wznieśli się widjadharowie, co mieszkali na jej szczytach,
kinnarowie* się strwożyli rykiem spadającej włóczni.

78 Tysiącami i setkami zbiegali synowie Diti,
w girlandach, ozdobach strojnych z płonącego szczytu góry.

79 Po zwycięstwie szlachtowali stronnicy Kumary zbiegów.
Ognia syn, zabójca wrogów, przeszył włócznią szczyt Żurawi.

80 Wówczas zacny zmieniał siebie, raz był jednym, znów wieloma,
włócznia w boju zaś zwalniana wciąż wracała mu do dłoni.

81 Oto jest i pan przemożny, Ognia syn przekracza wszystko.
Rozwarł górę on Żurawią i setkami Daitjów zmorzył.

82 Tym sposobem bóg potężny pozabijał wrogów niebian
i wielbiony przez rozumnych, odczuł radość przeogromną.

83 Wnet zagrały tarabany, w konchy dęto, o Bharato,
a kobiety pośród niebian uwolniły deszcze kwiatów.

84 Zawiał wiatr wielce przyjemny, wonności przydając boskich,
gandharwowie go sławili oraz mędrcy, ofiarnicy.

85 Niektórzy zdecydowali, że jest synem on Pradziada,
chłopcem Sanat*, źródłem Wedy, co się zrodził przed wszystkimi.

86 Inni, że jest synem Śiwy, inni zaś, że Świetlistego,
Umy, Plejad albo Gangi – próbowali tak zgadywać.

87 Wielce liczni też mówili, że jest jednym albo drugim,
albo też, że powstał z czterech pan joginów, bóg, potężny.

88 Oto tobie opisałem namaszczenie Karttikeji,
słuchaj teraz o świętości ciągu brodów Saraswati.

89 Gdy polegli wrodzy niebian przez Kumarę pokonani,
stał się pierwszy pośród brodów trzecim niebem, niezrównanym.

90 Pan, syn Ognia w owym miejscu rozdał władztwo nad trójświatem
każdemu z osobna bogu, poczynając od Nairryty.

91 W owym brodzie pan szlachetny, co ród synów Diti niszczy
został, królu, namaszczony na dowódcę pośród bogów.

92 Bród ten zowie się Audźasa, gdzie Waruna, władca wody,
wcześniej został namaszczony, byku, przez zastępy bogów.

93 Pługodzierżca się wykąpał w brodzie tym i uczcił Skandę,
potem rozdał złoto, szaty i ozdoby dla braminów.

94 Tam Madhawa, gromca wrogów, Pługodzierżca noc przepędził,
potem uczcił bród najlepszy, a gdy dotknął jego wody,
wielkim szczęściem się napełnił pierwszy wśród potomków Madhu.

95 Wszystko ci opowiedziałem, o co żeś się mnie zapytał,
o Skandowym namaszczeniu przez zebraną ciżbę niebian.