11.27. Ofiary wodne

Waiśampajana rzekł:
1 Nad Ganges dotarli wówczas – przyjazny, życzliwy zacnym,
z wieloma rozlewiskami, moczarami i gajami.

2 I kobiety z rodu Kuru zdjęły z siebie wierzchnią odzież
i ozdoby, a następnie krewnym, ojcom wnukom, braciom,

3 synom, dziadom, mężom swoim złożyły ofiarę wodną,
wszystkie głośno lamentując ogarnięte wielkim bólem.
Druhom swym też znawcy prawa złożyli libacje wodne.

4 Kiedy żony bohaterów składały im te ofiary,
Ganges dał do wód swych dostęp, jeszcze bardziej się rozpostarł.

5 Brzeg Gangesu ozdabiały tłumnie żony bohaterów,
wyglądał jak wielkie morze pełne smutku, nieszczęśliwe.

6 Wówczas niespodzianie Kunti wyniszczona bólem, płacząc,
słabym głosem, wielki królu, do swych synów przemówiła:

7 „Ów bohater, wielki łucznik, wódz wśród wodzów na rydwanach,
znaczony znakami wojów – w bitwie zabił go Ardźuna –

8 ten, o którym myśleliście, Pandawowie, że jest synem
woźnicy, potomkiem Radhy, pan potężny, który błyszczał
pośród wojsk jak gdyby słońce,

9 który dawniej walczył przeciw wszystkim wam i waszym druhom,
który jaśniał, gdy przewodził całej armii Durjodhany,

10 ten, któremu nikt na ziemi nie był równy bohaterstwem,
który nie unikał walki i był prawym bohaterem,

11 temu bratu niezłomnemu, złóżcie wy ofiarę wodną!
On był bowiem waszym bratem, moim synem pierworodnym
i Słońca, sam lśnił jak słońce heros z kolczykami, w zbroi”.

12 Usłyszawszy smutne słowa matki, wszyscy Pandawowie
nad Karną ubolewali i cierpieli jeszcze bardziej.

13 Wówczas tygrys między ludźmi, ów syn Kunti, Judhiszthira,
rzekł do matki swej, bohater, wzdychając – niczym wąż sycząc.

14 „Ten, którego strzał miotania nie odparł nikt prócz Ardźuny,
jak mógł być twym synem, Pani, ów płód boski dawnych czasów?

15 Ten, co żarem swoich ramion ze stron wszystkich nas przypiekał,
jakżeś go zdołała ukryć, jakbyś ogień w sukni skryła?
Straszną siłę jego ramion sławili Dhartarasztrowie.

16 Nikt prócz syna Kunti* nie mógł rydwannika rydwanników,
Karny, wstrzymać. Ów największy rycerz był nam pierwszym bratem?
Jak to stało się, czcigodna, że przed nami urodziłaś
tego o niezwykłym męstwie?

17 Ach, zabiłaś nas, czcigodna, tym, iż sekret swój ukryłaś,
wszystkich nas i naszych krewnych dręczy bowiem zguba Karny.

18 Chociaż też śmierć Abhimanju, zagłada Draupadi synów
i Pańćalów ujarzmienie, i upadek rodu Kuru.

19 Od tych jednak stokroć większe to nieszczęście mnie dotknęło,
bo nad Karną płacząc, jestem jakby sam spalany w ogniu.

20 Wszystko można by osiągnąć, nawet gdyby było w niebie,
i tej rzezi mogło nie być strasznej, Kaurawów niszczącej”.

21 Tak głęboko lamentował Król Prawości, Judhiszthira,
i po cichu łkając, królu, złożył mu libację władca.

22 Gdy ofiarę wodną składał, wówczas wszyscy tam stojący
i kobiety, i mężczyźni, zewsząd wznieśli głośne żale.

23 Wtedy mądry Judhiszthira z miłości do brata kazał,
Kurów pan, sprowadzić żony Karny oraz jego świtę.

24 Po czym z nimi przeprowadził rytuały pogrzebowe,
później wyszedł z wód Gangesu, prawy, mając zamęt w głowie.