9.29. Przybycie nad jezioro

Dhrytarasztra rzekł:
1 Co uczynili, Sańdźajo, wciąż żywi moi żołnierze,
gdy w walce tej wszystkie armie zniszczyli synowie Pandu?

2 I Krytawarman, i Krypa, i pełen męstwa syn Drony,
i Durjodhana, niemądry król, cóż uczynili wówczas?

Sańdźaja rzekł:
3–4 Gdy odjechały już żony kszatrijów o wielkim duchu
i gdy się pusty stał obóz, trzej rydwannicy strwożeni
słysząc, jak krzyki podnoszą zwycięscy synowie Pandu,
widząc, że obóz jest pusty, wieczorem, chcąc chronić króla,
nie zamierzali tam zostać i nad jezioro odeszli.

5 A Judhiszthira cnotliwy – towarzyszyli mu bracia –
przejęty szedł w różne strony, chcąc Durjodhanę uśmiercić.

6 Gniewni i żądni zwycięstwa szukali twojego syna,
lecz choć czynili wysiłki, nie mogli dostrzec monarchy.

7 Ów w nadzwyczajnym porywie odszedł z maczugą swą w ręku,
wszedł do jeziora i wodę zagęścił dzięki swym mocom*.

8 Zwierzęta wszystkich Pandawów były nadmiernie strudzone,
więc do obozu odeszli i tam z wojskami stanęli.

9 Wówczas to Krypa, syn Drony, i Krytawarman z Satwatów,
gdy wojska Parthów odeszły, dyskretnie szli do jeziora.

10 Doszli do tego jeziora, gdzie się znajdował pan ludów
i rzekli do walecznego króla, gdy w wodach spoczywał:

11 „Powstań i walcz z Judhiszthirą, królu, my z tobą będziemy,
ziemią się ciesz, gdy zwyciężysz lub idź do nieba, gdy zginiesz!

12–13 Także i ty, Durjodhano, wybiłeś ich całą armię;
w większości zmasakrowana reszta żołnierzy ich armii
nie będzie w stanie powstrzymać twego naporu, monarcho,
gdy przez nas będziesz chroniony, dlatego powstań, Bharato!”.

Durjodhana rzekł:
14 Szczęśliwie widzę was wolnych od tego pogromu ludzi –
żyjących byków wśród mężów po wojnie Pandów i Kurów.

15 My pokonamy ich wspólnie, gdy wypoczniemy po trudach,
wszak wy jesteście strudzeni, jam srodze też poraniony,
a wojska ich puchną z dumy, walka więc nie jest mi miła.

16 Mężowie, nie zaskakują mnie wasze myśli te wzniosłe
i wielkie dla mnie oddanie, lecz to nie czas na heroizm.

17 Dziś, nocy tej odpocząwszy z panami po trudach walki,
jutro z wrogami się zmierzę, nie ma tu mej wątpliwości.

Sańdźaja rzekł:
18 Słysząc to, znów rzekł syn Drony do króla w boju dzikiego:
„Chwała ci, powstań, o królu, w walce zwyciężymy wrogów.

19 Na akty me religijne, na dary, prawdę, modlitwy
składam ci, królu, przysięgę, że dziś zabiję Somaków.

20 Niech stracę zasługę z ofiar właściwą ludziom pobożnym,
jeśli tej nocy do świtu nie zniszczę wrogów w potyczce.

21 Póki nie zniszczę Pańćalów wszystkich, nie zdejmę swej zbroi,
wysłuchaj tej mojej prawdy, którą ci, władco, wyjawiam”.

22 Gdy swe rozmowy toczyli, przyszli w to miejsce myśliwi
niespodziewanie po wodę, mięsa ciężarem znużeni.

23 Łowcy ci bowiem, monarcho, raz po raz dla Bhimaseny
znosili stosy mięsiwa, czyniąc to z wielkim oddaniem.

24 Kiedy stanęli w ukryciu, słyszeli całą rozmowę,
którą toczyli w sekrecie przybysze trzej z Durjodhaną.

25 Wszyscy ci wielcy łucznicy, gdy nie chciał walczyć Kaurawa,
ze wszech miar go nakłaniali, gdyż sami walki pragnęli.

26–27 Dostrzegli więc tamci łowcy wielkich rydwanników Kurów
i niechętnego, by walczyć króla, jak w wodzie przebywał,
i usłyszeli rozmowę wojów i króla w jeziorze,
i zrozumieli myśliwi, że w wodzie był Sujodhana.

28 Wcześniej syn Pandu* ich pytał, gdzie syn twój może przebywać,
a oni teraz przypadkiem przyszli tam, króla szukając.

29 I powróciwszy myślami do syna Pandu pytania,
mówili do siebie, królu, myśliwi głosem ściszonym:

30 „Gdy Durjodhanę wydamy, Pandawa da nam majątek,
bo jasne jest, że w jeziorze jest sławny król Durjodhana.

31 Dlatego pójdziemy wszyscy tam, gdzie jest król Judhiszthira,
powiemy, że Durjodhana gniewny przebywa w jeziorze.

32 I Bhimasenę, łucznika mądrego, zawiadomimy
wszyscy, że syn Dhrytarasztry w jeziorze tym odpoczywa.

33 Ów wielce zadowolony da nam obfite bogactwa,
bo cóż nam z tej znojnej pracy przy tym mięsiwie wyschniętym?”.

34 Tak rzekli wówczas myśliwi radośni, żądni bogactwa,
zabrali stosy mięsiwa i poszli wprost do obozu.

35 A Pandawowie, o królu, waleczni celów zdobywcy
nie mogli w boju zobaczyć, gdzie Durjodhana przebywał.

36 I pragnąc dotrzeć do kresu łotrostwa tego grzesznika,
wszędzie swych szpiegów wysłali dokoła areny bitwy.

37 Lecz gdy wracali ci wszyscy zwiadowcy, zawsze to samo
mówili Królowi Prawa, że zniknął król Durjodhana.

38 Gdy więc usłyszał raporty szpiegów swych, byku Bharatów,
niepokoiły go troski i głośno wzdychał pan ziemi.

39–40 Stali więc tak Pandawowie zgnębieni, byku Bharatów,
a wówczas z tego jeziora w pośpiechu krocząc, myśliwi
weszli do obozu raźno, gdyż Durjodhanę widzieli;
choć wstrzymywani, wkroczyli, gdy dostrzegł ich Bhimasena.

41 Kiedy podeszli do Bhimy, Pandawy o wielkiej sile,
wszystko mu opowiedzieli, co stało się, co słyszeli.

42 A Wilczobrzuchy, o królu, dał im ogromne bogactwo
i opowiedział kat wrogów wszystko Królowi Prawości:

43 „Ów Durjodhana, o królu, z powodu którego cierpisz,
poznany przez mych myśliwych, leży, gdzie wody zagęścił”.

44 Słysząc radosne dlań słowa od Bhimaseny, o władco,
syn Pandu, wolny od wrogów*, ze swymi braćmi się cieszył.

45 Słysząc, że wielki ten łucznik znalazł się w wodach jeziora
szybko w to miejsce wyruszył, na czele z nim Dźanardana*.

46 A wówczas, o panie ludów, wzniosły się krzyki radości
Pandawów oraz Pańćalów, wszystkich ich pełnych zapału.

47 Niczym lwy ryki wydali brzmiące donośnie, Bharato,
i kszatrijowie pognali nad Dwaipajanę – jezioro*.

48 „Odnaleziony jest w końcu występny syn Dhrytarasztry” –
krzyczeli wciąż Somakowie wszędzie, podekscytowani.

49 Głośny był huk, panie ziemi, do niebios docierający
szybkich, gwałtownie pędzących rydwanów tam zmierzających.

50 Pędzili za Judhiszthirą, królem, tam, gdzie i on pędził,
by Durjodhanę odnaleźć, choć konie mieli znużone:

51 Ardźuna i Bhimasena, bliźniacy Madri i Pandu,
i Dhrysztadjumna Pańćalja, niepokonany Śikhandin,

52 Uttamaudźas, Judhamanju, Satjaki niezwyciężony,
żyjący woje Pańćalów oraz synowie Draupadi,
wszyscy na koniach i słoniach, a z nimi setki piechurów.

53 Dotarł syn Dharmy, monarcho, Judhiszthira do jeziora,
co zwało się Dwaipajana, gdzie Durjodhana przebywał.

54 Chłodne, przejrzyste, przyjemne jak gdyby drugi ocean –
w nim był twój syn, który wody dzięki swym mocom zagęścił.

55 Przez swe magiczne sposoby, boski wysiłek, Bharato,
wewnątrz tych wód odpoczywał pan ludów z maczugą w dłoni;
nikt, panie, nie mógł zobaczyć męża, o Indro wśród mężów.

56 I wtedy król Durjodhana przebywający w jeziorze
usłyszał łoskot donośny jak grzmoty z chmury burzowej.

57 To Judiszthira wraz z braćmi nadciągnął, o Indro królów,
nad to jezioro, monarcho, by zabić twojego syna.

58 Głośny dźwięk z konch wydobyty, stukot obręczy kół wozów
sprawiły, że kurz się wznosił i cała ziemia się trzęsła.

59 Słysząc huk wojsk Judhiszthiry, Krypa, Krytawarman, Drauni*,
wielcy ci trzej rydwannicy rzekli te słowa do króla*:

60 „Nadchodzą pewne zwycięstwa wojska Pandawów radosne,
dlatego pozwól nam, panie, odjechać już z tego miejsca”.

61 Gdy Durjodhana wysłuchał słów tych wspaniałych żołnierzy,
udzielił zgody, tkwiąc w wodach, które swą mocą zagęścił.

62 Gdy rozstawali się z królem, smutek ich wielki ogarnął,
odeszli w dal, wielki królu, rydwannik Krypa z druhami.

63 Gdy długą drogę przebyli, dostrzegli drzewo banianu
i tam stanęli strudzeni, wciąż rozmyślając o królu:

64 „Zagęścił wody i leży syn Dhrytarasztry mocarny,
a Pandawowie w to miejsce dotarli i pragną walczyć.

65 Jaka tam bitwa nastanie i jak król będzie w niej walczył?
Jak Pandawowie zdołają dotrzeć do władcy Kaurawów?”.

66 Tak rozmyślając, monarcho, z wozów swe konie wyprzęgli,
pragnąc wypocząć w tym miejscu – rydwannik Krypa z druhami.