10.12. Mowa Kryszny

Waiśampajana rzekł:
1 Gdy waleczny ten odjechał, wówczas to Lotosooki,
byk Jadów* do syna Kunti, Judhiszthiry, tak przemówił:

2 „Brat twój Bharata, Bharato, Pandawa, nie znosząc bólu
po synach, podąża w płaczu, pragnąc zabić syna Drony.

3 Bhima jest ci z braci wszystkich najmilszy, Bharatów byku,
dlaczego nie idziesz za nim, gdy jest dziś w niebezpieczeństwie?

4 Zdobywca miast wrogów, Drona, zaznajomił syna z bronią
zwaną »głownia Brahmy«, która nawet ziemię może spalić*.

5 Wielki duchem, znakomity, ze wszystkich łuczników pierwszy,
mistrz swym uczniem zachwycony wręczył ją Zdobywcy Skarbu*.

6 Syn jego znieść tego nie mógł i też o nią go poprosił,
więc przekazał ją synowi, chociaż bez radości zbytniej.

7 Bo wielkiemu duchem znana była niestabilność syna,
mistrz, prawości wszelkiej znawca, stale odradzał synowi:

8 »Synu, nawet jeśli walcząc, poniesiesz największą klęskę,
broni tej nie możesz użyć, w szczególności wobec ludzi!«.

9 Tak do syna rzekł mistrz Drona, później zaś, wśród mężów byku,
rzekł też: »Ty na ścieżce zacnych z pewnością nie pozostaniesz«.

10 Ów nikczemnik, zrozumiawszy nieprzyjemne słowa ojca,
bez nadziei na pomyślność, bolejąc, po ziemi kroczył.

11 Później, o najlepszy z Kurów, gdyś ty był, Bharato, w lesie,
on osiedlił się w Dwarace* przez Wrysznich uczczony wielce.

12 A gdy mieszkał w Dwarawati, nad morzem pewnego razu,
gdy sam będąc, mnie samego spotkał, rzekł z uśmiechem do mnie:

13–14 »Ta broń zwana głownią Brahmy czczona przez bogów, gandharwów,
którą ojciec mój, prawdziwie bohaterski mistrz Bharatów,
srogie umartwienia czyniąc, dostał od Agastji*, Kryszno,
ta jest ze mną dziś, Daśarho, tak samo jak z moim ojcem*.

15 Ty otrzymasz tę broń boską ode mnie, najlepszy z Jadów*,
lecz ofiaruj mi broń twoją – dysk niszczący wrogów w bitwie*«.

16 Gdy złożywszy ręce, królu, błagał mnie o broń usilnie,
ja ułagodzony rzekłem słowa te, Bharatów byku:

17 »Wszyscy bogowie, demony, gandharwowie, ludzie, ptaki,
węże nawet setnej części mej potędze nie są równi.

18 Oto łuk mój, oto włócznia, oto dysk, oto maczuga,
jakiejkolwiek mojej broni pragniesz, tę ci ofiaruję.

19 To, co możesz podnieść albo czego możesz użyć w walce,
weź, nie dając nawet broni, którą pragniesz mi darować«.

20 Ten wielkoramienny wybrał dysk, rywalizując ze mną,
żelazny, z tysiącem ćwieków, z piękną, diamentową piastą.

21 »Weź dysk zatem«, tak mu rzekłem, a on zaraz potem podszedł
i gwałtownie, mocno chwycił dysk ten swoją lewą ręką,
lecz nie mógł go ruszyć z miejsca, gdzie leżał, o niewzruszony.

22 Podszedł więc, by go pochwycić prawą ręką, lecz choć wkładał
całą energię, chwytając, nie mógł sobie z tym poradzić.

23 Nawet całą swoją siłę zaprzęgając, nie potrafił
podnieść go ani poruszyć Drony syn przybity wielce,
mocno trudząc się, zmęczony, odstąpił, Bharato, w końcu.

24 Gdy odstąpił w konsekwencji od zamiaru tego, wówczas
ja zwracając się łagodnie, rzekłem do Aśwatthamana:

25 »Ten, który najwyższe normy ustalał wśród bogów, ludzi,
właściciel Gandiwy, koni białych, świetnej flagi z małpą*,

26 który w pojedynku pragnął pobić ucieleśnionego
władcę bogów z siną szyją, męża Umy, który jednak
Śankary* przychylność zyskał*,

27 od którego nie ma dla mnie milszego na ziemi człeka,
któremu wszystko, co moje dałbym, nawet żony, synów,

28 nawet on, mój druh, braminie, Partha o czynach bez skazy
nie rzekł do mnie wcześniej słów tych, które ty wyrzekłeś do mnie.

29 Ten też, którego zyskałem przez ascezę, gdy przybyłem
na stok Himalajów, aby lat dwanaście praktykować
celibat surowy, wielki,

30 ten, co zrodził się z Rukmini dzielącej swe śluby ze mną,
wspaniały Sanatkumara, syn mój nazwany Pradjumną*,

31 nawet on nie prosił, głupcze, o to, o co ty mnie prosisz,
czyli o ten mój wspaniały dysk niebiański, niezrównany.

32 Także przepotężny Rama nigdy wcześniej tak nie mówił,
Gada, Samba* nie prosili o to, o co ty mnie prosisz.

33 Inni mieszkańcy Dwaraki, wielcy rydwannicy Wrysznich
i Andhaków nie prosili o to, o co ty mnie prosisz.

34 Tyś synem Bharatów mistrza, czczonym przez Jadawów wszystkich,
dlaczego chcesz, miły, walczyć dyskiem, pierwszy z rydwanników?«.

35 Kiedy tak do syna Drony rzekłem, to mi odpowiedział:
»Cześć oddawszy tobie, panie, z tobą chciałem walczyć, Kryszno;

36 przeto o dysk twój prosiłem przez bogów, demony czczony,
aby być niezwyciężonym, prawdę tę ci mówię, panie.

37 Nie spełniłem, Bujnowłosy, życzenia niemożliwego,
więc odchodzę stąd, Gowindo, obdarz mnie błogosławieństwem!

38 Tylko ty, byku wśród Wrysznich, dzierżysz dysk ten z piękną piastą,
ty – mistrz dysku, bo na ziemi nikt inny nim nie zawładnie«.

39 Gdy tak do mnie rzekł syn Drony, odszedł dzieciak, otrzymawszy
rydwan, konie i bogactwa, i klejnoty rozmaite.

40 On jest gniewny, niegodziwy, niestabilny i okrutny,
i poznał broń »głownię Brahmy«, ocal więc Wilczobrzuchego!”.