9.25. Zabicie synów Dhrytarasztry

Sańdźaja rzekł:
1 Gdy tę całą armię słoni wybił Pandu syn, Bharato,
gdy rozbite były wojska w walce tej przez Bhimasenę,

2 widząc jak zabójca wrogów, Bhimasena, dumnie kroczy,
jakby z pałą w ręku gniewna Śmierć odbierająca życie,

3 zgromadziła się do boju reszta żywych synów twoich
i choć nie widzieli, królu, syna twego, Durjodhany,
wszyscy zjednoczeni bracia natarli na Bhimasenę.

4 Durmarszana, wielki królu, Dźaitra, Bhuribala, Rawi,
ci właśnie synowie twoi i inni, zwierając szyki,
natarli na Bhimasenę, ze wszech stron go powstrzymując*.

5 Wówczas Bhima, wielki królu, wsiadł ponownie na swój rydwan
i wypuszczał ostre strzały w czułe punkty twoich synów.

6 Ci synowie twoi w walce przez Bhimę zasypywani
odciągali go jak słonia ze stromego zbocza góry.

7 Wtedy Bhima wściekły w boju strzałą o krawędziach ostrych
nagle głowę Durmarszany odciął i na ziemię zwalił.

8 Inną strzałą – na niedźwiedzie – zdolną przeciąć każdą zbroję
Śrutantę, twojego syna, powalił rydwannik Bhima.

9 Potem przeszył Dźajatsenę z uśmiechem żelazną strzałą,
wyrzucił zabójca wrogów Kaurawę z rydwanu jego,
ów z rydwanu spadł na ziemię i niebawem umarł, królu.

10 Lecz Śrutarwan gniewny wówczas przeszył Bhimę, o czcigodny,
setką strzał z nagiętym ostrzem, z sępów piór ich lotki były.

11 Bhima wściekły ranił Dźaitrę, Bhuribalę i Rawiego,
na tych trzech trzy strzały posłał jakby ogień lub truciznę.

12 Wielcy rydwannicy martwi z rydwanów na ziemię spadli,
jak kinśuki drzewa ścięte wiosną, z barwnymi kwiatami.

13 Wówczas inną ostrą strzałę, z żelaza, niszczyciel wrogów
wypuścił w Durwimoćanę, posyłając go ku śmierci.

14 Spadł na ziemię z wozu martwy ów najlepszy z rydwanników
jak przez wiatr złamane drzewo rosnące na górskim szczycie.

15 Później dwóch twych synów zabił, Duszpradharszę i Sudźatę,
każdego strzałami dwiema, przeszył ich na czele wojska,
padli od strzał z kamiennymi grotami dwaj wielcy woje.

16 Wnet innego twego syna dostrzegł, gorliwego w boju
Durwiszahę i go w walce ciął niedźwiedzią strzałą Bhima;
wypadł ów z rydwanu martwy na oczach łuczników wszystkich.

17 Widząc, że sam jeden w boju zabił wielu jego braci,
owładnięty siłą gniewu Śrutarwan na Bhimę natarł.

18 Naciągając łuk swój wielki, złotem udekorowany,
wypuścił strzał wiele, jakby truciznę uwalniał ogień,

19 na pół przeciął łuk Pandawy w zapalczywym starciu, królu,
a gdy już mu łuk roztrzaskał, strzał dwadzieścia nań wypuścił.

20 Inny łuk więc chwycił wówczas Bhima, ów rydwannik wielki
i zasypał twego syna, wykrzykując: „stójże, czekaj!”.

21 Walka ich nastała wielka, niezwykła, przerażająca,
podobnie jak dawno temu walka Dźambhy* i Wasawy*.

22 Gdy miotali tam swe strzały lśniące jak kostury Jamy,
okrywali całą ziemię, niebo, wszystkie strony świata.

23 Śrutarwan wściekłości pełen łuk naciągnął i strzałami
przeszył, królu, Bhimasenę w jego piersi i ramiona.

24 Mocno ranny, wielki królu, przez łucznika – twego syna,
Bhima burzył się w swym gniewie jak ocean w nowiu, w pełni.

25 Ciskając strzałami w furii w woźnicę i cztery konie,
twego syna, panie, Bhima posłał do siedziby Jamy.

26 Widząc, że swój rydwan stracił, zasypał go wielki duchem
strzałami zdobnymi w pióra, demonstrując rąk swych biegłość.

27 Śrutarwan, nie mając wozu, chwycił miecz i tarczę, królu;
lecz choć chwycił miecz tak lśniący jakby sto księżyców lśniło,
odciął głowę mu syn Pandu strzałą ostrą niczym brzytwa.

28 Gdy głowę wielkiego duchem odcięła ta ostra strzała,
z wozu spadło jego ciało, aż zadygotała ziemia.

29 Padł więc ów wojownik dzielny, a twoi, choć przerażeni,
ruszyli na Bhimasenę, pragnąc zetrzeć się z nim w walce.

30 Gdy pędzili wprost na niego ci wciąż żywi z morza armii,
odpierał ich w pełni zbrojny Bhimasena pełen chwały;
lecz gdy atak swój podjęli, z wszystkich stron go otoczyli.

31 Bhima, mając wokół siebie twoich ślących ostre strzały,
sam ich wszystkich dręczył jakby asurów Tysiącooki*.

32 Pięćset więc rydwanów wielkich zniszczył z ich zabezpieczeniem,
później, walcząc, powybijał batalion siedmiuset słoni.

33 Gdy dziesięć tysięcy pieszych zabił strzałami przednimi,
a także osiemset koni, syn Pandu wspaniale jaśniał.

34 Bo syn Kunti, Bhimasena, gdy twych synów zabił w bitwie,
uznał, że swój cel osiągnął, zyskał owoc swego życia.

35 Walczącego w taki sposób, zabijającego twoich
oglądać nie były w stanie wojska twoje, o Bharato.

36 Gdy Kaurawów wszystkich rozbił i ich sprzymierzeńców zabił,
głośno klepał się w ramiona, przerażając wielkie słonie.

37 Armia twoja, panie ludów, w większości wymordowana,
była już mizerna, królu, z jakąś pozostałą resztką.