9.53. Spotkanie z Naradą

Waiśampajana rzekł:
1 Kiedy ujrzał Pole Kuru, Satwata rozdawał dary,
potem ruszył do wielkiego eremu, Dźanamedźajo.

2 W nim madhuki*, mango gaje, figowce: plaksza i banian,
wszem porastał go chlebowiec, wiąz indyjski*, migdałecznik*.

3 Gdy go ujrzał pierwszy z Jadów, piękny, o znamionach dobra
zebranych zapytał wieszczów: „Kogóż jest ów erem cudny?”.

4 Tam zebrani szlachetnemu Dzierżcy Pługu tak odrzekli:
„Słuchaj, a w szczegółach, Ramo, kogóż była ta pustelnia.

5 Tutaj niegdyś sam bóg Wisznu ascezę odprawiał srogą,
tu z regułą w zgodzie spełniał odwieczne ofiary liczne.

6 Tutaj również doskonała joginka, braminka młoda,
ascetka w pokutach celna ślub uczniowski wypełniała
i do nieba się udała.

7 Urodziła się chwalebna wielkiemu Śandilji córa,
oddana pokucie, święta i w uczniowskich ślubach stała.

8 Sam szczyt jogi osiągnęła, pierwsza wśród zasługodzierżców,
w eremie ofiary z konia zdobyła szlachetna owoc
i do niebios podążyła, wielbiona przez wieczne dusze.

9 Wszedł do zbożnej tej pustelni buhaj z Jadów, ją obejrzał,
potem wieszczom cześć okazał u podnóża Himalajów.
Opuścił obozy władców i się w górę zaczął wspinać.

10 Siłacz z palmirą w sztandarze nie oddalił się daleko,
kiedy ujrzał bród przeczysty i ogromnie się zadziwił.

11 Ujrzał Plakszaprasrawanę oraz siłę Saraswati,
potem doszedł zaś do brodu przedniego Karapaćana.

12 Wielce silny Pługodzierżca również rozdał tam jałmużnę,
w chłodnej wodzie się wykąpał, a następnie ruszył dalej
wielce rady do azylu Mitry, a wraz z nim Waruny.

13 Gdzie Arjaman, Indra, Ogień dawniej szczęście osiągnęli,
w miejsce nad Jamuny brzegiem wyruszył z Karapaćany.

14 Tam też prawy się wykąpał i w radości bezgranicznej
byk pomiędzy Jadawami w gronie wieszczów doskonałych
zasiadł, aby od nich słuchać opowieści przewspaniałych.

15 Kiedy wszyscy się zebrali, wówczas bóg i wieszcz Narada
przybył właśnie w owo miejsce, gdzie przebywał sławny Rama.

16 Krągły kok splątanych włosów, złoty strój miał ów asceta,
nosił również kij ze złota, a w swym ręku dzban na wodę.

17 Cudną lutnię miał ze sobą, dźwięczną, ze skorupy żółwia,
zręcznie tańczył oraz śpiewał przez braminów, bogów czczony.

18 Wszędzie kłótnie wywoływał, jako że uwielbiał spory,
przybył on właśnie w to miejsce, gdzie przebywał chlubny Rama.

19 Wszyscy wstali, by go witać i stałego w ślubach czcili,
później wieszcza wypytali drobiazgowo o Kaurawów.

20 Narada, praw wszystkich znawca, opowiedział szczegółowo
o tym, co się wydarzyło, o zagładzie rodu Kurów.

21 Syn Rohini się odezwał do Narady łzawym głosem:
„Jaki dziś jest rozkład siły? Którzy z władców ocaleli?

22 Choć już wcześniej usłyszałem wszystko o tym, o asceto,
wielka trawi mnie ciekawość, by w szczegółach się dowiedzieć”.

23 Narada rzekł:
Pierwej poległ w boju Bhiszma, Drona oraz władca Sindhu,
Karna, dziecię Chmurodzielcy z synami rydwannikami,

24 Bhuriśrawas, władca Madry mężny, o Rohini synu.
Ci i inni w wielkiej liczbie tam mocarze zgromadzeni,

25 dzieci władców i królowie, w boju niezawracający
drogie życie porzucili dla korzyści syna Kurów.

26 O Madhawo długoręki, słuchaj więc o ocalałych.
W siłach Dhrytarasztry trwają Krypa oraz mężny Bhodźa
i potężny Aśwatthaman, armia poszła w rozproszenie.

27 Widząc armię pogromioną, Krypę i w ucieczce innych,
przygnębiony Durjodhana wszedł do stawu Dwaipajana.

28 Dzieci Pandu razem z Kryszną strasznym słowem udręczyły
Durjodhanę leżącego natenczas w spokojnej toni.

29 Z każdej strony uderzany siłacz takim ostrym słowem,
pochwycił maczugę mocną i wyłonił się z jeziora.

30 Teraz właśnie on się zbliża, aby w szranki stanąć z Bhimą.
Dzisiaj będzie bój okrutny między tymi dwoma, Ramo.

31 Jeśli jesteś jego ciekaw, spiesz Madhawo, a bez zwłoki.
Swoich uczniów bój obejrzyj, kiedy pragniesz, przeraźliwy.

Waiśampajana rzekł:
32 Przemowę Narady słysząc, uczcił byków dwójzrodzonych
i odesłał wszystkich, którzy razem z nim wszem wędrowali:
„Wprost ruszajcie do Dwaraki” instruował zwolenników.

33 Rama z góry zszedł tej pierwszej, z miłej Plakszaprasrawany
i, w radości wysłuchawszy o zasługach wielkich brodu,
w bliskości zebranych mędrców niezłomny zaśpiewał strofy:

34 „Czy szczęście jest równe mieszkaniu w jej brodach,
gdzie równe zasługi kąpieli w jej wodach,
widząc Saraswati ludzie idą k niebu,
niech każdy wspomina rzekę Saraswati.

35 Wśród rzek jest najczystszą wszystkich Saraswati,
stale Saraswati ludziom szczęście niesie,
widząc Saraswati, choć z grzeszników pierwsi
już się nie frasują ni tu, ni w zaświatach”.

36 Ciągle znowu spozierając z miłością na Saraswati,
wrogogromca na rydwanie stanął w konie zaprzężonym.

37 Szybko rwącym tym rydwanem buhaj między Jadawami
zbliżał się, gdyż chciał zobaczyć swoich uczniów pojedynek.