11.14. Pełna szacunku odpowiedź

Waiśampajana rzekł:
1 Gdy usłyszał tę jej mowę, Bhimasena jakby w strachu
odrzekł wówczas do Gandhari słowa te szacunku pełne:

2 „Czy bezprawnie, czy też prawnie w strachu tam działałem wówczas,
pragnąłem ocalić siebie, zechciej więc mi to wybaczyć.

3 Syn twój bowiem wielce silny, nie mógłby być pokonany
przez nikogo w prawej walce, więc działałem nieuczciwie.

4 Nie chcąc, aby ten bohater z armii swej sam ocalały
w tej potyczce na maczugi zabił mnie i wziął królestwo,
w taki sposób postąpiłem.

5 Pani, wszystko wiesz, co syn twój do Pańćalów rzekł księżniczki,
gdy odziana w jedną szatę doświadczała menstruacji*.

6 Bez odparcia Sujodhany* nie zdobylibyśmy ziemi
całej wraz z oceanami, dlatego tak postąpiłem.

7 Lecz i syn twój źle postąpił wobec nas, kiedy Draupadi
lewe udo swe pokazał na zgromadzeń sali wielkiej.

8 Matko, syn twój niegodziwy musiał być zabity przez nas;
wcześniej działaliśmy w zgodzie z rozkazami Króla Prawa*.

9 Syn twój wrogość tę rozpalił wielką, a my stale w lesie
znosić musieliśmy krzywdy, dlatego tak postąpiłem.

10 Po zabiciu Durjodhany w bitwie, wrogość ta ustała,
Judhiszthira zyskał władzę, my porzuciliśmy wściekłość”.

Gandhari rzekła:
11 Skoro sławisz mego syna, nie zasłużył na śmierć taką,
chociaż wszystko to uczynił, o czym mówisz mi, mój chłopcze.

12 Lecz gdy Wryszasena* zabił w bitwie Nakulowe konie,
ty krew piłeś pochodzącą z ciała mego Duhśasany*.

13 Dlaczego, o Wilczobrzuchy, dokonałeś tego czynu
straszliwego, okrutnego, wzgardzanego przez cnotliwych,
czynu, który praktykują nieszlachetni barbarzyńcy?

Bhimasena rzekł:
14 Nie wolno pić nawet cudzej krwi, a co dopiero własnej,
bo czym jestem ja, tym brat mój, nie ma w nas różnicy żadnej*.

15 Nie płacz, matko, krew nie przeszła przez me zęby i me wargi,
wie to Waiwaswata*, chociaż dłonie moje krew splamiła*.

16 Widziałem jak Wryszasena uśmiercił Nakuli konie
w bitwie i sam strach wzbudziłem wśród moich wzburzonych braci.

17 Com rzekł w gniewie, gdy Draupadi za włosy ciągnięta była,
wówczas, kiedy grano w kości, to kołacze się w mym sercu*.

18 Lecz pogwałciłbym na wieczność, królowo, kszatrijów prawość,
gdybym słów tych nie porzucił, przeto właśnie tak zrobiłem.

19 Nie obarczaj mnie, Gandhari, winą, proszę, skoro wcześniej
synów swych nie powstrzymałaś, choć niewinni my byliśmy.

Gandhari rzekła:
20 Gdyś zabijał, niezrównany, synów stu starego króla,
czyż nie mogłeś choć jednego ocalić – najmniej winnego?

21 By przedłużyć ród nasz, chłopcze, dwojga starców bez królestwa,
dlaczegoś dla ślepców pary jednej laski nie zaniechał?

22 Gdybyś pozostawił kogoś, gdy synom śmierć gotowałeś,
nie byłabym tak nieszczęsna, skoro ty działałeś prawo.