9.12. Walka Śalji

Sańdźaja rzekł:
1 Gdy był dręczony czcigodny Król Prawa przez króla Madrów,
Satjaki* i Bhimasena, synowie Madri i Pandu
wozami go otoczyli i sami dręczyli w bitwie.

2 Widząc, jak tego jednego wielcy rydwannicy dręczą,
słowa aplauzu wydali siddhowie uradowani*,
a mędrcy tam zgromadzeni mówili: „to cud wspaniały!”.

3 Bhimasena cisnął w Śalję – który jak cierń był dla wrogów
przez męstwo swe* – jedną strzałę, a potem siedem słał w walce.

4 Satjaki zaś króla Madrów zasypał strzałami stoma,
chcąc chronić potomka Dharmy*, po czym jak lew ryknął głośno.

5 Pięć strzał mu posłał Nakula, a Sahadewa strzał siedem,
lecz zaraz potem w odwecie ten siedem strzał też mu posłał.

6–7 Mąż dzielny, atakowany przez rydwanników tych wielkich,
napiął łuk straszny, skuteczny, gwałtownie uśmiercający,
i w Satjakiego wypuścił dwadzieścia i pięć strzał, panie,
a siedemdziesiąt trzy w Bhimę, w Nakulę cisnął siedmioma.

8 Roztrzaskał strzałą niedźwiedzią strzały i łuk Sahadewy
łucznika, jego zaś przeszył siedemdziesięcioma trzema.

9 Na inny łuk Sahadewa nałożył w boju cięciwę
i wuja znakomitego zranił pięcioma strzałami,
takimi jak jadowite węże lub ognie płonące.

10 W walce też jego woźnicę ciął rozwścieczony niezmiernie
strzałą o drzewcu nagiętym, jego zaś trzema strzałami.

11 W Śalji ciało cisnął Bhima siedemdziesiąt trzy, Satjaki
dziewięć, Król Prawa go zranił swoimi sześćdziesięcioma.

12 Śalja zraniony był, królu, przez wielkich tych rydwanników,
krew z jego ciała spływała jak z góry kreda czerwona.

13 Wszystkich tych wielkich łuczników w pośpiesznym odwecie, królu,
pięcioma strzałami przeszył, co wyglądało niezwykle.

14 A inną strzałą, niedźwiedzią, w walce tej wielki rydwannik
roztrzaskał łuk i cięciwę potomka Dharmy, o panie.

15 Wziąwszy łuk inny, rydwannik syn Dharmy zasypał Śalję
strzałami, też jego konie, rydwan, woźnicę i sztandar.

16 Ten w bitwie zasypywany strzałami potomka Dharmy
przeszył ostrymi grotami dziesięcioma Judhiszthirę.

17 Gdy był nękany syn Dharmy strzałami, Satjaki gniewny
strzał całą masą odpędzał przywódcę Madrów, herosa.

18 Śalja swą ostrą ciął strzałą ogromny łuk Satjakiego
i w Bhimy wojska uderzał, śląc raz za razem trzy strzały.

19 A w niego gniewny, o władco, Satjaki męski prawdziwie
z siłą swą lancę złoconą, o wielkiej wartości, cisnął.

20 Bhimasena cisnął strzałą żelazną jak wąż płonący,
Nakula i Sahadewa włócznią i świetną maczugą,
Prawości Król śmiercionośną strzałą z ostrymi kolcami.

21 Śalja wnet zniszczył pociski z ramion tych pięciu miotane,
lancę z Satjakiego ramion zniszczyły strzały niedźwiedzie.

22 Strzałę posłaną przez Bhimę mającą złoty ornament
na dwie połowy roztrzaskał mocarny i sprawny w rękach.

23 Nakuli przerażającą włócznię – zdobiło ją złoto –
i Sahadewy maczugę bezlikiem strzał zatamował.

24 Na oczach też synów Pandu dwiema strzałami roztrzaskał
tę śmiercionośną broń króla, jak lew wydając ryk głośny;
lecz nie mógł znieść wnuk Śiniego* w walce tej wroga przewagi.

25 Więc inny łuk wziął Satjaki i przeszył pełen wściekłości
parą strzał Madrów przywódcę, trzema zaś jego woźnicę.

26 A Śalja, o królu, wszystkich tych dziesięcioma strzałami
przeszył z wściekłością, jak gdyby hakami słonie ogromne.

27 Gdy Madrów król ich wstrzymywał, wielcy rydwannicy w walce,
ci niszczyciele swych wrogów nie mogli stawić mu czoła.

28 Więc widząc król Durjodhana męstwo to Śalji, rozmyślał
już o zabitych Pandawach, Pańćalach oraz Sryńdźajach.

29 A wówczas wielkoramienny, przesławny ów Bhimasena,
nie bacząc na swoje życie, rzucił się na króla Madrów.

30 Nakula i Sahadewa, wielki rydwannik Satjaki
zewsząd na Śalję natarli, strzałami go zasypali.

31 Choć króla Madrów sławnego czterej rydwannicy wielcy,
Pandawów wielcy łucznicy oblegli, on ich odpierał.

32 Syn Dharmy w tym wielkim starciu strzałą o ostrych krawędziach
w pośpiechu zabił strażnika kół króla Madrów rydwanu*.

33 Gdy strażnik został zabity, dzielny ten wielki rydwannik,
znów Madrów król wielkiej siły ciskał strzałami w żołnierzy.

34 A Judhiszthira, Król Prawa, gdy widział swoje oddziały
atakowane tak mocno w boju tym, królu, rozmyślał:

35 „Jak sprawić, by wielkie słowa Madhawy* się nie ziściły,
by król ten w walce wzburzony nie zniszczył całej mej armii?”.

36 Rydwany, słonie Pandawów, konie, starszy bracie Pandu*,
znów władcę Madrów napadły dręcząc go z prawa i z lewa.

37 Lecz jak wiatr chmury burzowe, tak on w tej bitwie rozpraszał
deszcz strzał, gdy stale się wzmagał, i innej broni rozlicznej.

38 Deszcz strzał z piórami złotymi, jak Śalja słał – widzieliśmy,
jak przecinały powietrze jakby skupiska szarańczy.

39 Właśnie jak stada szarańczy, tak wyglądały te strzały
lecące, przez króla Madrów na czoło bitwy miotane.

40 Gdy strzały złotem zdobione z łuku wypuszczał król Madrów,
powietrzna przestrzeń, monarcho, była jak gdyby zakryta.

41 Nikt z wojsk Pandawów, nikt z twoich nie mógł tam być dostrzeżony,
gdy wielka ciemność powstała i wielki strach przez te strzały.

42 Widząc Pandawów wojsk morze tak tam zaniepokojonych
deszczami strzał zsyłanymi sprawnie przez Madrę silnego,
bogowie się zadziwili, gandharwów rzesze, Danawów.

43 Strzałami dręcząc walczących ze wszystkich stron, o czcigodny,
zasypał też Króla Prawa i jak lew ryk wydał nagły.

44 Ci uciskani przez niego w bitwie rydwannicy wielcy
Pandawów, nie mogli podejść do rydwannika wielkiego.

45 Lecz krocząc za Królem Prawa, za Bhimą ci rydwannicy
przed Śalją się nie cofnęli, tym lśniącym w boju herosem.