9.14. Walka Śalji

Sańdźaja rzekł:
1 A Durjodhana, o władco, i Dhrysztadjumna Parszata*
potężną bitwę toczyli, strzały, oszczepy ciskając.

2 Obaj, monarcho, ciskali strumieni strzał tysiącami,
jak w czasie pory deszczowej z chmur wód strumienie spadały.

3 Król posłał w syna Parszaty pięć strzał zrobionych z żelaza,
po czym znów w Drony zabójcę cisnął groźnymi siedmioma.

4 A Dhrysztadjumna w tym boju dzielny, w swym męstwie wytrwały,
naciskał na Durjodhanę, strzał siedemdziesiąt śląc w niego.

5 Widząc, jak król jest dręczony, bracia, o byku Bharatów,
z armią ogromną podchodząc, zamknęli syna Parszaty.

6 Ze wszech stron ten otoczony przez rydwanników walecznych
kroczył w tym boju, o królu, sprawność swych rąk demonstrując.

7 Śikhandin Krytawarmana i rydwannika Gautamę* –
łuczników dwóch atakował przez Prabhadraków wspierany.

8 Wielka tam bitwa nastała, straszliwa, o panie ludów,
poświęcających swe życie na planszy tej gry o życie.

9 Śalja strzał deszcze wypuszczał na wszelkie możliwe strony,
dręcząc Pandawów z Satjaki potomkiem* i z Wilczobrzuchym*.

10 Obu bliźniaków też zwalczał, niczym bóg Jama odważnych*,
za sprawą, Indro wśród królów, swojego męstwa i siły.

11 Gdy Śalja ciskał w Pandawów strzałami w tej wielkiej bitwie,
nie mogli znaleźć ochrony tam wielcy ci rydwannicy.

12 Gdy Król Prawości ulegał, wówczas bohater Nakula,
syn Madri, z wielkim impetem przeciw wujowi pospieszył*.

13–14 Nakula, zabójca wrogów, Śalję okrążał w potyczce
i dziesięcioma strzałami, z uśmiechem, ranił go w piersi
strzałami z żelaznym drzewcem – rzemieślnik je polerował –
z pozłacanymi lotkami, kamieniem oczyszczanymi,
z łuku słanymi z impetem.

15 Śalja tak niepokojony przez szlachetnego siostrzeńca
sam niepokoił Nakulę strzałami z drzewcem nagiętym.

16 A wówczas też Judhiszthira, z nim Bhima i syn Satjaki*,
i Sahadewa, syn Madri, natarli na króla Madrów.

17 Tym w pędzie napadającym – trzask ich rydwanów wypełniał
główne, pośrednie też strony, aż cała ziemia się trzęsła –
w potyczce tej stawiał czoło wódz armii, zwycięzca wrogów.

18 Trzema Judhiszthirę przeszył, siedmioma zaś Bhimasenę,
a stoma syna Satjaki, trzy strzały wbił w Sahadewę.

19 Później roztrzaskał pan Madrów strzałą o ostrych krawędziach
łuk oraz strzały, o panie, Nakuli wielkiego duchem;
strzałami Śalji strzaskany rozpadł się łuk ten na części.

20 Lecz inny łuk zaraz chwycił syn Madri, wielki rydwannik,
i szybko zaatakował strzałami wóz króla Madrów.

21 A Judhiszthira, o panie, i Sahadewa strzałami
ranili pierś pana Madrów, każdy z nich dziesięć strzał cisnął.

22 Bhima w ataku na Madrę cisnął weń sześćdziesięcioma,
Satjaki zaś dziewięcioma strzałami z piórami czapli.

23 A gniewny król Madrów przeszył syna Satjaki strzałami
nagiętymi dziewięcioma, później siedemdziesięcioma.

24 Łuk jego przy rękojeści i strzały roztrzaskał, panie,
a cztery jego rumaki posłał ku śmierci w tej walce.

25 Gdy syn Satjaki już nie miał rydwanu, wówczas król Madrów
potężny uderzył w niego setką strzał z lewa i prawa.

26 W dwóch synów Madri gwałtownych i w Bhimasenę Pandawę,
i w Judhiszthirę, Kaurawjo, w każdego posłał strzał dziesięć.

27 Waleczność tam króla Madrów niezwykłą dostrzegaliśmy,
gdyż zjednoczeni Parthowie nie mogli podejść go w walce.

28 Gdy wkroczył na inny rydwan Satjaki syn mężny w boju,
widząc nękanych Pandawów, uległych królowi Madrów,
dzielny gwałtownie popędził przeciwko Madrów przywódcy.

29 Na jego rydwan pędzący na swym rydwanie popędził
Śalja – błyszczący w potyczkach, słoń w szale na słonia w szale.

30 Niezwykłym było widokiem to hałaśliwe zderzenie
tych obu – syna Satjaki dzielnego i wodza Madrów
jak niegdyś walka Śambary* i króla nieprzemijalnych*.

31 Satjaki, widząc, że stoi dzielnie w tej bitwie król Madrów,
dziesięć strzał w niego wystrzelił, krzycząc: „nie ruszaj się, stawaj!”.

32 Król Madrów mocno przeszyty przez tego wielkiego duchem
sam przeszył syna Satjaki strzałami o barwnych lotkach.

33 Parthowie, wielcy łucznicy, gdy Śalja napadł na króla,
pognali w mig na rydwanach do niego, chcąc zabić wuja.

34 Wówczas bój głośny nastąpił dzielnych, walczących herosów
niczym lwy ryk wydających, krew w nim jak woda płynęła.

35 Wzajemna bitwa nastała, jego i ich, wielki królu,
jakby ryczących lwów walka, pragnących krwawej zdobyczy.

36 Ich strzał tysięcy stosami ziemia ta była pokryta
i nagle przestrzeń powietrzna jedną strzał masą się stała.

37 Wszędzie tam ciemność nastała spowodowana przez strzały
przez wielkich duchem ciskane, jakby cień chmury zrodziły.

38 Przez strzały o złotych lotkach ciśnięte, połyskujące
jak węże wolne od skóry, świat cały jaśniał, o królu.

39 Wspaniały był, nadzwyczajny, Śalja miażdżący swych wrogów,
kiedy tak sam jeden mężnie trwał w walce przeciwko wielu.

40 Strzały straszliwe, ciśnięte przez króla Madrów ramiona,
z piórami czapli i pawi, padając ziemię okryły.

41 Rydwan widzieliśmy Śalji, jak krążył w bitwie tej, królu,
jak byśmy Śakrę* widzieli, gdy niegdyś niszczył asurów.