Autorzy

Opracowali (indika 2024):
(tłumaczenie, analiza gramatyczna i syntaktyczna, objaśnienia)
Andrzej Babkiewicz
(zamieszczenie tłumaczeń)
Krzysztof Hołubicki

भागवतपुराण

Bhāgavata-purāṇa

Purana Bhagawata 

Księga 1 (prathama-skandha)

Rozdział 1.17 (saptadaśo ‘dhyāya)

Powstrzymanie Kali (kali-nigraha)

Streszczenie rozdziału:

1-3

sūta uvāca

tatra go-mithunaṃ rājā
hanyamānam anātha-vat |
daṇḍa-hastaṃ ca vṛṣalaṃ
dadṛśe nṛpa-lāñchanam ||1.17.1||

rājā (król; parīkṣit) tatra (tam; kuru-kṣetre) anātha-vat (jakby bez opieki; nirāśrayat tat yathā syāt tathā) hanyamānam (bitą; tāḍyamāṇam) go-mithunam (parę bydląt; vṛṣabhaṃ gābhīṃ ca) daṇḍa-hastam (tego, który w ręce trzyma kij; hastena daṇḍa-dhāriṇam), nṛpa-lāñchanam (noszącego znamiona króla; rājñaḥ cihna-dhāriṇam) vṛṣalam ca (sługę; śūdram) dadṛśe (zobaczył).

vṛṣaṃ mṛṇāla-dhavalaṃ
mehantam iva bibhyatam |
vepamānaṃ padaikena
sīdantaṃ śūdra-tāḍitam ||1.17.2||

mṛṇāla-dhavalam (tego, który jest biały jak bulwiasty korzeń lotosu; padma-kandavat śubhram) bibhyatam (wystraszonego; bhīti-yuktam) mehantam iva (jakby sikającego; bhayāt mūtrayantam) vepamānam (drżącego; kampamānam) ekena padā (jedną nogą; pādena daṇḍāyamānam  ata eva) sīdantam (przygnębionego/siedzącego; kliśyantam) śūdra-tāḍitam (bitego przez sługę; śūdreṇa prapīḍitam) vṛṣam (byka) [dadṛśe] (zobaczył; iti pūrveṇānvayaḥ),

gāṃ ca dharma-dughāṃ dīnāṃ
bhṛśaṃ śūdra-padāhatām |
vivatsām āśru-vadanāṃ
kṣāmāṃ yavasam icchatīm ||1.17.3||

yavasam (trawy/paszy; tṛṇam) icchatīm (pragnącą; bhoktu-kāmām) dharma-dughām (tą, która doi się Prawem; yajñārthaṃ havir-dogdhrīm) bhṛśam (wielce) dīnām (biedną; atiśaya-kātarām) śūdra-pada-āhatām (uderzaną nogą przez śudrę; śūdreṇa pāda-tāḍitām) vivatsām (bez cielęcia; vatsya-śūnyām) āśru-vadanām (mającą pysk w łzach; rorudyamānām) kṣāmām (wychudłą; kṣīṇām) gām ca (krowę; gābhīm) [dadṛśe] (zobaczył; iti pūrveṇānvayaḥ).

papraccha ratham ārūḍhaḥ
kārtasvara-paricchadam |
megha-gambhīrayā vācā
samāropita-kārmukaḥ ||1.17.4||

kārta-svara-paricchadam (na pokrytym złotem; sūvarṇamayaḥ parikaraṃ yasya taṃ svarṇa-nivaddham) ratham (na rydwanie) ārūḍhaḥ (wspięty; upariṣṭaḥ) samāropita-kārmukaḥ (ten, którego łuk jest przygotowany; sajjī-kṛtaṃ dhanuḥ yena saḥ dhṛta-dhanur-bāṇaḥ rājā) megha-gambhīrayā (mającym głębię [grzmiącej] chmury; jala-dhara-garjanavat gambhīrayā) vācā (głosem; kathayā) papraccha (zapytał; taṃ śūdraṃ jijñāsitavān):

kas tvaṃ mac-charaṇe loke
balād dhaṃsy abalān balī |
nara-devo ’si veṣeṇa
naṭavat karmaṇādvijaḥ ||1.17.5||

balī (silny; balavān san) mat-śaraṇe (w tym, który jest w mojej pieczy; ahaṃ śaraṇaṃ yasya tasmin mad-āśraye) loke (w świecie; bhuvane) balāt (siłą; paśu-balam āśritya) abalān (słabych; durbalān) haṃsi (krzywdzisz; ghātayasi),

tvam (ty) kaḥ (kto)?

naṭa-vat (niczym aktor; naṭa iva na tu satyaṃ) veṣeṇa (z wyglądu; paricchan-mātreṇa) nara-devaḥ (bóg ludzi / król; rājā api tu), karmaṇā (czynem; ācāreṇa) advijaḥ (nie dwakroć urodzony; kruraḥ śūdraḥ) asi (jesteś; bhavasi).

yas tvaṃ kṛṣṇe gate dūraṃ
saha gāṇḍīva-dhanvanā |
śocyo ’sy aśocyān rahasi
praharan vadham arhasi ||1.17.6||

gāṇḍīva-dhanvanā saha (wraz z dzieżcą łuku Gandhiwy / z Ardźuną; gaṇḍīvo yasya dhanuḥ tena arjunena) kṛṣṇe (gdy Kryszna) dūram gate (gdy daleko odszedł [loc.abs]; aprakaṭi-bhūte sati),

yaḥ tvam (który ty) aśocyān (tych nad którymi nie powinno się lamentować; nir-aparādhān) rahasi (w ukryciu; nirwana-pradeśe gopanaṃ tat yathā syāt tahtā) praharan (uderzający; āghātayan) śocyaḥ (ten nad którym winno się lamentować; sāparādhaḥ) asi (jesteś; bhavasi),

[tataḥ sa tvam] (i dlatego ty) vadham (na zabicie; vināśam) arhasi (zasługujesz; yujyase mama vadhyaḥ bhavasi).

tvaṃ vā mṛṇāla-dhavalaḥ
pādair nyūnaḥ padā caran |
vṛṣa-rūpeṇa kiṃ kaścid
devo naḥ parikhedayan ||1.17.7||

mṛṇāla-dhavalaḥ (ten, który jest biały jak bulwiasty korzeń lotosu; śubhraḥ) pādaiḥ (nóg; pāda-trayeṇa) nyūnaḥ (ten, któremu brakuje; hīnaḥ) padā (nogą; ekena pādena) caran (poruszający się; calan) tvam vā (ty; tvam api) kaścit (jakiś) devaḥ (niebianin) vṛṣa-rūpeṇa (pod postacią byka) naḥ (nas; asmān) parikhedayan (smucący/gnębiący; vimarśayan āsase) kim (czy)?

na jātu kauravendrāṇāṃ
dor-daṇḍa-parirambhite |
bhūtale ’nupatanty asmin
vinā te prāṇināṃ śucaḥ ||1.17.8||

kaurava-indrāṇām (Indrów Kaurawów; kuru-śreṣṭhānām) dos-daṇḍa-parirambhite (w chronionej ramionami maczug; prabala-pratāptena parirambhitavat surakṣite) asmin (tej) bhūtale (na powierzchni ziemi; pṛthivyām) te (twoje; tava) śucaḥ (łzy; śokāśrūṇi) vinā (poza) prāṇinām (stworzeń; anya jīvānām aśrūṇi) jātu (kiedykolwiek; kadācit api) na anupatanti (nie upadają; nipatanti).

mā saurabheyātra śuco
vyetu te vṛṣalād bhayam |
mā rodīr amba bhadraṃ te
khalānāṃ mayi śāstari ||1.17.9||

[he] saurabheya (synu Surabhi!; bhoḥ surabheḥ putra),

atra (tutaj; idānīm) mā śucaḥ (nie rozpaczaj; śokaṃ mā kuru),

vṛṣalāt (od sługi; śūdrāt) te (twój; tava) bhayam (strach; āśaṅkā) vyetu (niech odejdzie; apayātu).

[he] amba (matko!; ayi mātaḥ),

khalānām (drani; durātmanām) śāstari (gdy karciciel; nigrāhake) mayi (gdy ja jestem [loc.abs.]; jīvati sati) te (tobie; tava) bhadram (pomyślność; maṅgalam eva ataḥ),

mā rodīḥ (nie rozpaczaj; godanaṃ mā kuru)!

yasya rāṣṭre prajāḥ sarvās
trasyante sādhvy asādhubhiḥ |
tasya mattasya naśyanti
kīrtir āyur bhago gatiḥ ||1.17.10||

[he] sādhvi (szlachetna!; ayi śubhe),

yasya (w czyim; rājñaḥ) rāṣṭre (w królestwie; rājye) sarvāḥ prajāḥ (jacykolwiek poddani; yāḥ kaścit prakṛtayaḥ) asādhubhiḥ (przez łotrów; duṣṭaiḥ) trasyante (boją się; pīḍyante),

tasya (tego; evaṃ vidhasya) mattasya (szalonego; pramattasya rājñaḥ): kīrtiḥ (sława; yaśaḥ), āyuḥ (długość życia; jīvita kālaḥ), bhagaḥ (pomyślność; bhāgyam), gatiḥ (cel; para-lokaḥ) naśyanti (przepadają; praṇaṣṭā bhavanti).

eṣa rājñāṃ paro dharmo
hy ārtānām ārti-nigrahaḥ |
ata enaṃ vadhiṣyāmi
bhūta-druham asattamam ||1.17.11||

ārtānām (cierpiących; vipannānām) ārti-nigrahaḥ (powstrzymanie cierpienie; vipad-dūrī-karaṇam) eṣaḥ hi (zaiste oto; ayam eva) rājñām (władców; bhū-pateḥ) paraḥ (najlepsze; śreṣṭhaḥ) dharmaḥ (prawo; kartavyaḥ).

ataḥ (dlatego; dharma-pālanārtham) bhūta-druham (krzywdziciela istot; jīva-hiṃsakam) asattamam (najgorszego ze złych; asādhum) enam (tego; vṛṣalam) vadhiṣyāmi (zabiję; haniṣyāmi).

ko ’vṛścat tava pādāṃs trīn
saurabheya catuṣpada |
mā bhūvaṃs tvādṛśo rāṣṭre
rājñāṃ kṛṣṇānuvartinām ||1.17.12||

[he] saurabheya (synu Surabhi!; bhoḥ surabheḥ putra),

catuṣpada (czworonożnego; catuṣpadasya) tava (ciebie) trīn (trzy) pādān (nogi; caraṇāni) kaḥ (kto) avṛścat (odciął; ciccheda)?

kṛṣṇa-anuvartinām (podążających za Kryszną) rājñām (królów) rāṣṭre (w królestwie; rājye) tvādṛśaḥ (tobie podobnych; trad-vidhāḥ duḥkhitāḥ) mā bhūvan (niech nie będzie [aor.inj]; mā bhavantu)!

ākhyāhi vṛṣa bhadraṃ vaḥ
sādhūnām akṛtāgasām |
ātma-vairūpya-kartāraṃ
pārthānāṃ kīrti-dūṣaṇam ||1.17.13||

[he] vṛṣa (byku!),

akṛta-āgasām (bezgrzesznym; niraparādhānām) sādhūnām (świętobliwym; sacchīlānām) vaḥ (wam; yuṣmākam) bhadram (pomyślność; śubham astu)!

pārthānām (potomków Prythy; pāṇḍavānām) kīrti-dūṣaṇam (niszczyciela sławy; yaśo-nāśakam) ātma-vairūpya-kartāram (przyczynę deformacji ciała; ātmānas tava pada-cchedan virūpatāṃ kṛtavantaṃ janam) ākhyāhi (powiedz; prakāśaya)!

jane 'nāgasy aghaṃ yuñjan
sarvato 'sya ca mad-bhayam |
sādhūnāṃ bhadram eva syād
asādhu-damane kṛte ||1.17.14||

anāgasi (bezgrzesznemu; niraparādhe) jane (człowiekowi) agham (zło; duḥkham) yuñjan (zadający; yojayan),

asya (jego; evaṃ bhūtasya pāpātmanaḥ) sarvataḥ ca (wszędzie; sarvathā eva) mat-bhayam (lęk przede mną; mattaḥ sakāśāt bhayam bhavati).

asādhu-damane (gdy karanie złych; duṣṭnigrahe) kṛte (gdy jest czynione [loc.abs.]; sati) sādhūnām (dobrych; saj-janānām) bhadram eva (zaiste pomyślność; maṅgalam) syāt (niechaj będzie; bhavet).

anāgaḥsv iha bhūteṣu
ya āgas-kṛn niraṅkuśaḥ |
āhartāsmi bhujaṃ sākṣād
amartyasyāpi sāṅgadam ||1.17.15||

iha (tutaj; jagati) nir-aṅkuśaḥ (niekontrolowany / dosł. bez „bodźca”; apratihata-gatiḥ) yaḥ (kto) anāgaḥsu (względem bezgrzesznych; niraparādheṣu) bhūteṣu (względem istot; jīveṣu) āgaḥ-kṛt (złoczyńca; aparādha-kartā bhavati),

[tasya] (tego) sākṣāt (bezpośrednio) amartyasya (nieśmiertelnego; devasya) api (chociażby; vā kathā anyasya) sa-aṅga-dam (z bransoletami / z dawcą ciała; bāhu-mūlālāṅkāra-sahitaṃ samūlam ity arthaḥ) bhujam (ramię; bāhum) āhartāsmi (odetną; aham āhariṣyāmi).

rājño hi paramo dharmaḥ
sva-dharma-sthānupālanam |
śāsato ’nyān yathā-śāstram
anāpady utpathān iha ||1.17.16||

iha (tutaj; jagati) anāpadi (chociaż nie ma trudności; vipadaḥ abhāve ‘pi) utpathān (zbaczających ze ścieżki; unmārga-gāminaḥ) yathā-śāstram (zgodnie z pismami; śāstrānusāreṇa) anyān (innych; adharma-niṣṭān) śāsataḥ (karzącego; daṇḍayataḥ) rājñaḥ (króla; bhū-pateḥ) sva-dharma-stha-anupālanam (chronienie przestrzegających własnej prawości; dhārmikāṇām parirakṣaṇam) paramaḥ (najwyższym; śreṣṭhaḥ) dharmaḥ hi (prawem; kartavyaḥ).

dharma uvāca

etad vaḥ pāṇḍaveyānāṃ
yuktam ārtābhayaṃ vacaḥ |
yeṣāṃ guṇa-gaṇaiḥ kṛṣṇo
dautyādau bhagavān kṛtaḥ ||1.17.17||

yeṣām (których; pāṇḍaveyānām) guṇa-gaṇaiḥ (ze względu na zbiór przymiotów; hetubhiḥ) bhagavān (Bóg) kṛṣṇaḥ (Kryszna) dautyādau (w byciu posłańcem i innych [zadaniach]; dūtatvādi-karmasu) kṛtaḥ (zajęty; niyuktaḥ),

[teṣām] (tych) pāṇḍaveyānām (spadkobierców Pandu; pāṇḍu-vāṃśīyānām) vaḥ (was; yuṣmākam) etat (te; pūrva-kathitam) ārta-abhayam (usuwające lęk cierpiących; vipannānām abhaya-pradam) vacaḥ (słowa; vākyam) yuktam (są właściwe; ucitam).

na vayaṃ kleśa-bījāni
yataḥ syuḥ puruṣa-rṣabha |
puruṣaṃ taṃ vijānīmo
vākya-bheda-vimohitāḥ ||1.17.18||

[he] puruṣa-rṣabha (byku wśród ludzi!; he naraśreṣṭha),

yataḥ (skąd; yasmāt puruṣāt) kleśa-bījāni (przyczyny cierpienia; loka-duḥkha-janakāni) syuḥ (by się brały; bhaveyuḥ),

tam puruṣam (tego człowieka; janaṃ) vākya-bheda-vimohitāḥ (omroczeni różnorodnością poglądów; vādināṃ nānāvidhavākyaiḥ mugdhāḥ) vayam (my) na vijānīmaḥ (nie wiemy; jñātavantaḥ).

kecid vikalpa-vasanā
āhur ātmānam ātmanaḥ |
daivam anye 'pare karma
svabhāvam apare prabhum ||1.17.19||

kecit (niektórzy) vikalpa-vasanāḥ (ci, którzy mieszkają w rozmyślaniach; vikalpaṃ bhedaṃ vasate ācchādayanti ye yoginas te yad vā vilkalpaḥ kutarkaiḥ prāvṛtāḥ nāstikāḥ) ātmānam (jaźń) ātmanaḥ (jaźni) prabhum (panem; sukha-duḥkha-pradam) āhuḥ (nazywają; vadanti), anye (inni; daivajñāḥ) daivam (los; grahādi-rūpāṃ devatām), apare (inni; mīmāṃsakāḥ) karma (czyn), apare (inni; lokāyatikāḥ) svabhāvam (własną naturę) [ātmanaḥ prabhum āhur] (jaźni panem nazywają; iti sarvatrah yojayam).

apratarkyād anirdeśyād
iti keṣv api niścayaḥ |
atrānurūpaṃ rājarṣe
vimṛśa sva-manīṣayā ||1.17.20||

apratarkyāt (z powodu niemożliwości rozważenia; manaso ‘gocarāt) anirdeśyāt iti (z powodu niemożności ukazania; vacaso ‘gocarāt parameśvarāt sarvam bhavati iti) keṣu api (w pewnych; seśvareṣu madhye iti durlabhatvaṃ darśatam) niścayaḥ (pewność; nirṇayaḥ iti siddhāntatvaṃ).

[he] rājarṣe (królewski wieszczu!; he rājan ṛṣe ca),

atra (tutaj; eṣu vādeṣu madhye) sva-manīṣayā (swym rozumem; sva-buddhyā) anurūpam (odpowiednie; yogyam) vimṛśa (rozważ; vicāraya).

sūta uvāca

evaṃ dharme pravadati
sa samrāḍ dvija-sattamāḥ |
samāhitena manasā
vikhedaḥ paryacaṣṭa tam ||1.17.21||

[he] dvija-sattamāḥ (najlepsi z dwakroć zrodzonych!; dvija-sattamāḥ śaunakādayaḥ),

dharme (gdy Prawo) evam (tak) pravadati (gdy mówił [loc.abs.]; kathayati sati)

saḥ samrāṭ (ów władca; parīkṣit) samāhitena manasā (dzięki skupionemu umysłowi; ekāgra-cittena) vikhedaḥ (bez zmęczenia / czujny; gata-mohaḥ san) tam (jemu; dharmam) paryacaṣṭa (unaocznił; pratyabhāsata jñātavān iti vā).

rājovāca

dharmaṃ bravīṣi dharma-jña
dharmo ’si vṛṣa-rūpa-dhṛk |
yad adharma-kṛtaḥ sthānaṃ
sūcakasyāpi tad bhavet ||1.17.22||

[he] dharma-jña (znawco prawa!; he dharma-vijña),

adharma-kṛtaḥ (czyńców bezprawia; adhārmikasya) yat sthānam (jakie miejsce; narakādi) sūcakasya api (fałszywych nauczycieli; adharmācāri-nirdeśakasya) tat (to; narakādi) bhavet (niechaj będzie; labdhavyam iti hetoḥ),

dharmam (prawo; dharmānurūpam) bravīṣi (głosisz; kathayasi) [ataḥ] (dlatego) vṛṣa-rūpa-dhṛk (noszącym postać byka; vṛṣa-rūpa-dharas tvam) dharmaḥ (Prawem) asi (jesteś).

atha vā deva-māyāyā
nūnaṃ gatir agocarā |
cetaso vacasaś cāpi
bhūtānām iti niścayaḥ ||1.17.23||

atha vā (ale też) deva-māyāyāḥ (Boskiej Ułudy; īśvarasya yā māyā tasyāḥ) gatiḥ (droga; vadhya-ghātaka-lakṣaṇā vṛttiḥ) nūnam (zaiste; niṣcitam) bhūtānām (istot) cetasaḥ (umysłu; antaḥ-karaṇasya) vacasaḥ ca api (oraz słów; vākyasya) agocarā iti (nieosiągalny; durjñeyā) niścayaḥ (to jest pewne; satyam).

tapaḥ śaucaṃ dayā satyam
iti pādāḥ kṛte kṛtāḥ |
adharmāṃśais trayo bhagnāḥ
smaya-saṅga-madais tava ||1.17.24||

tapaḥ (asceza; tapasya), śaucam (czystość), dayā (miłosierdzie), satyam iti (prawda; catvāraḥ)

pādāḥ (nogi) kṛte (w eonie Kryta; sayta-yuge) kṛtāḥ (uczynione; sampāditāḥ),

[tataḥ] (następnie) smaya-saṅga-madaiḥ (dumą, lgnięciem, upojeniem; ahaṅkāra-prasakti-mattatādibhiḥ) adharma-aṃśaiḥ (cząstkami bezprawia; adharma-pādaiḥ) tava (twoje) trayaḥ (trzy; pādāḥ) bhagnāḥ (złamane; tribhir aṃśaiḥ pranaṣṭāḥ smayena tapaḥ, saṅgena śaucaḥ, matena dayā praṇaśyati).

idānīṃ dharma pādas te
satyaṃ nirvartayed yataḥ |
taṃ jighṛkṣaty adharmo 'yam
anṛtenaidhitaḥ kaliḥ ||1.17.25||

[he] dharma (Prawo!),

idānīm (obecnie; kalau) te (twoja; tava) pādaḥ (noga; carurthāṃśaḥ) satyam (prawda; tatrāpi satyam evāsti) yataḥ (dzięki której; satyāt, yad āśritya iti yāvat) nirvartayet (możesz istnieć; ātmānaṃ kathañcid dhārayet yad vā puruṣaḥ tvāṃ sādhayet),

tam (ją; api pādam) anṛtena (nieuczciwością; asatya-rūpeṇa) edhitaḥ (ten który wzrósł; saṃvarddhitaḥ) kaliḥ (Kali; kali-rūpaḥ) ayam (ten) adharmaḥ (nieprawość) jighṛkṣati (pragnie posiąść; grahītum icchati).

iyaṃ ca bhūmir bhagavatā
nyāsitoru-bharā satī |
śrīmadbhis tat-pada-nyāsaiḥ
sarvataḥ kṛta-kautukā ||1.17.26||

iyam ca (i ta) bhūmiḥ (Ziemia; pṛthivī) bhagavatā (dzięki Bogu; śrī-kṛṣṇena) nyāsita-uru-bharā (ta, której wielki ciężar został usunięty; nyasitaḥ anyo’nyadvāreṇa avatārita uruḥ mahān bharo bhāro yasyāḥ sā śri-kṛṣnaḥ paras-paraṃ vināśadvārā pṛthivyāḥ bhāraṃ jahāra tathā bhūtā) satī (święta / będąca)

śrīmadbhiḥ (chwalebnymi; śobhāśālibhiḥ) tat-pada-nyāsaiḥ (którego odciskami stóp; bhagavat-pāda-vikṣepaiḥ) sarvataḥ (wszędzie; sarvathā) kṛta-kautukā (ta, która jest wprawiona w świąteczny nastrój / uszczęśliwiona; kṛtaṃ maṅgalaṃ yasyāḥ sā tathā bhūtā atrāsīt).

śocaty aśru-kalā sādhvī
durbhagevojjhitā satī |
abrahmaṇyā nṛpa-vyājāḥ
śūdrā bhokṣyanti mām iti ||1.17.27||

ujjhitā (opuszczona; tena bhagavatā tyaktā) satī (święta / będąca) durbhagā iva (jakby nieszczęsna; bhāgya-hīnā) aśru-kalā (zapłakana; aśruṇi kalayati muñcati iti aśru-mukhī) sādhvī (święta kobieta; pṛthivī) abrahmaṇyāḥ (ci, którzy nie są oddani braminom; brāhmaṇa-dveṣiṇaḥ) nṛpa-vyājāḥ (przebrani władcy; rāja-vaśa-dharā) śūdrāḥ (słudzy) mām (mnie) bhokṣyanti iti (zjedzą; śāstāraḥ), [ataḥ] (dlatego) śocati (rozpacza; vilapati).

iti dharmaṃ mahīṃ caiva
sāntvayitvā mahā-rathaḥ |
niśātam ādade khaḍgaṃ
kalaye 'dharma-hetave ||1.17.28||

mahā-rathaḥ (wielki rydwannik; vipula-parākrāntaḥ parīkṣit) iti eva (w ten sposób; evaṃ vidhinā) dharmam (Prawo) mahīm ca (i Ziemię) sāntvayitvā (pocieszywszy; prabodhya),

adharma-hetave (dla przyczyny nieprawości; pāpa-kāraṇa-bhūtāya) kalaye (dla Kaliego; kaliṃ hantum ity arthaḥ) niśātam (ostry; niśitaṃ tīkṣṇam) khaḍgam (miecz; āsim) ādade (wydobył; jagrāha).

taṃ jighāṃsum abhipretya
vihāya nṛpa-lāñchanam |
tat-pāda-mūlaṃ śirasā
samagād bhaya-vihvalaḥ ||1.17.29||

[tataḥ sa kaliḥ] (wówczas ów Kali) jighāṃsum (chcącego uśmiercić; hantum udyatam) tam (go; rājānaṃ parīkṣitam) abhipretya (zrozumiawszy; jñātvā),

nṛpa-lāñchanam (oznaki królewskości; rāja-veśādi-cihnam) vihāya (porzuciwszy; tyaktvā),

bhaya-vihvalaḥ (przejęty strachem; bhīti-kātaraḥ san) śirasā (głową; nija-mastakena) tat-pāda-mūlam (do podeszw jego stóp; tasya parīkṣitasya caraṇa-talaṃ) samagāt (przypadł; saṃprāptavān).

patitaṃ pādayor vīraḥ
kṛpayā dīna-vatsalaḥ |
śaraṇyo nāvadhīc chlokya
āha cedaṃ hasann iva ||1.17.30||

dīna-vatsalaḥ (miłośnik biednych; ārta-bandhuḥ) śaraṇyaḥ (godny bycia schronieniem; āśrayārhaḥ) ślokyaḥ (sławetny; yaśasvī) vīraḥ (bohater; śūraḥ sa rājā) pādayoḥ (do dwóch stóp) patitam (przypadłego; caraṇāśritaṃ kalim) kṛpayā (łaskawie; kāruṇyena) na avadhīt (nie zabił; na jaghāna),

[api tu] (ale) hasan iva (z lekkim uśmiechem) idam ca (to; bahumāṇaṃ vākyam) āha (powiedział; abravīt).

rājovāca

na te guḍākeśa-yaśo-dharāṇāṃ
baddhāñjaler vai bhayam asti kiñcit |
na vartitavyaṃ bhavatā kathañcana
kṣetre madīye tvam adharma-bandhuḥ ||1.17.31||

[he kale] (Kali!) guḍākeśa-yaśaḥ-dharāṇām (pośród tych, którzy pielęgnują sławę Gudakeśi / Ardźuny; guḍākeśaḥ arjunaḥ tasya yaśo-dharāḥ kītri-varddhanāḥ tad-vaṃśīyā iti yāvat ye vayaṃ teṣāṃ tān prati ity arthaḥ) baddha-añjaleḥ (tego, który złożył dłonie; baddhaḥ añjaliḥ yena tasya) te (ciebie; tava) na vai (zaiste nie) kiñcit (żaden) bhayam (strach) asti (jest).

[parantu] (ale) madīye (w mojej) kṣetre (domenie; mama rājye) kathañcana (w żaden sposób; kenāpy aṃśena) bhavatā (przez ciebie) na vartitavyam (nie do pozostania; sthātavyan),

[yatah] (gdyż) tvam (ty) adharma-bandhuḥ (krewny nieprawości; pāpa-sahāyaḥ).

tvāṃ vartamānaṃ nara-deva-deheṣv
anupravṛtto ’yam adharma-pūgaḥ |
lobho 'nṛtaṃ cauryam anāryam aṃho
jyeṣṭhā ca māyā kalahaś ca dambhaḥ ||1.17.32||

nara-deva-deheṣu (w ciałach władców ludzi; rāja-deheṣu) vartamānam (za przebywającym; sthitam) tvām (za tobą) anu (po kolei; sarvataḥ) lobhaḥ (chciwość), anṛtam (nieprawda), cauryam (złodziejstwo), anāryam (brak szlachetności; daurjanyam), aṃhaḥ (niepokój; svadharma-tyāgaḥ), jyeṣṭhā (najlepsza; alakṣmīḥ) māyā (ułuda; kapaṭam), kalahaḥ (kłótnia), dambhaḥ ca (oszustwo; ahaṅkāraḥ) ayam (ów) adharma-pūgaḥ (zbiór nieprawości; pāpa-samūhaḥ) pravṛttaḥ (podążający za; vartate).

na vartitavyaṃ tad adharma-bandho
dharmeṇa satyena ca vartitavye |
brahmāvarte yatra yajanti yajñair
yajñeśvaraṃ yajña-vitāna-vijñāḥ ||1.17.33||

[he] adharma-bandho (przyjacielu nieprawości!),

tat (to; tasmāt kāraṇāt) yatra (gdzie; tasmin brahmāvarte) yajña-vitāna-vijñāḥ (znawcy rozpościerania ofiar; yajñasya vitānaṃ vistāraḥ tatra vijñāḥ nipuṇāḥ) yajñaiḥ (ofiarami) yajña-īśvaram (Władcę ofiar; hariḥ) yajanti (wielbią; ārādhayanti) dharmeṇa (prawością), satyena ca (i prawdą)

vartitavye (w tym miejscu godnym przebywania; vartitum arhe satya-dharma-mukhye) [tvayā] (przez ciebie) brahmāvarte (w Brahmawarcie; deśe) na vartitavyam (nie do przebywania; sthātavyam).

yasmin harir bhagavān ijyamāna
ijyātma-mūrtir yajatāṃ śaṃ tanoti |
kāmān amoghān sthira-jaṅgamānām
antar bahir vāyur ivaiṣa ātmā ||1.17.34||

[kiṃ ca] (co więcej) yasmin (w którym; brahmāvarte) ijyā-ātma-mūrtiḥ (uosobienie istoty czczenia; ijyā yāgaḥ tad-rūpā mūrtir yasya saḥ yajña-mūrtiḥ) bhagavān (Bóg) hariḥ (Hari) ijyamānaḥ (wielbiony; yajñe arcitaḥ san) yajatām (ofiarników; yājñikānām) śam (spokój; kṣemaṃ maṅgalam), amoghān (niezawodne; avyarthān) kāmān [ca] (dobra / upragnione; abhilāṣān ca) tanoti (rozpościera; vitarati) [tatra na vartitavyam] (w tym miejscu nie możesz przebywać; iti pūrveṇānvayaḥ).

[nanu indrādayo devā ijyante na tu haris tatrāha] eṣaḥ (ów; hariḥ) sthira-jaṅgamānām (ruchomych i nieruchomych; sthāvarādīnām) ātmā (jaźń),

[tathāpi eṣa ātmā jīvavat na paricchinna iti āha] vāyuḥ iva (niczym wiatr; prāṇa-rūpeṇa) antaḥ (wewnątrz; antaḥ-sthito 'pi) bahiḥ (i na zewnątrz; bahir api) [asti] (jest; sarvāntaryāmīśvaraḥ).

sūta uvāca

parīkṣitaivam ādiṣṭaḥ
sa kalir jāta-vepathuḥ |
tam udyatāsim āhedaṃ
daṇḍa-pāṇim ivodyatam ||1.17.35||

parīkṣitā (przez Parikszitę; rājñā) evam (tak; kathita-prakāram) ādiṣṭaḥ (rozkazany; anujñātaḥ) saḥ kaliḥ (ów Kali) jāta-vepathuḥ (drżący; sakampa-dehaḥ san) udyatam (do podejmującego; udyuktam) daṇḍa-pāṇim iva (niczym Dzierżca Kija / bóg śmierci; yamam) udyata-asim (do mającego uniesiony miecz; uddhṛta-khaḍgam) tam (do niego; rājānam) idam (to; vakṣyamāṇam) āha (powiedział; uvāca).

kalir uvāca

yatra kva vātha vatsyāmi
sārva-bhauma tavājñayā |
lakṣaye tatra tatrāpi tvām
ātteṣu-śarāsanam ||1.17.36||

[he] sārva-bhauma (o ty, który władasz całą Ziemią; samagra-jagat-pate),

atha (oto; atra na vastavyam iti tāvājñā-prāptya na ntaram) tava (twojego) ājñayā (z rozkazu; ādeśena) yatra (gdzie) kva [api] vā (lub w jakim miejscu; yasmin kasmin api vā sthāne) vatsyāmi (zamieszkam; sthāsyāmi),

tatra tatra api (tu i tam / wszędzie; apitu tasmin sthāne eva) ātta-iṣu-śarāsanam (tego, który wziął bełty i miotacz strzał; gṛhīta-dhanur-bāṇam) tvām (ciebie) lakṣaye (widzę; paśyāmi).

tan me dharma-bhṛtāṃ śreṣṭha
sthānaṃ nirdeṣṭum arhasi |
yatraiva niyato vatsya
ātiṣṭhaṃs te 'nuśāsanam ||1.17.37||

[he] dharma-bhṛtām (z dzierżców Prawa; dhārmikāṇām) śreṣṭha (najlepszy; śiromaṇe),

tat (więc; tasmāt) yatra eva (zaiste gdzie; yasmin sthāne shitvā) te (twojego; tava) anuśāsanam (rozkazu; ājñām) ātiṣṭhan (przestrzegający; pratipālayan) niyataḥ (powściągnięty / usadowiony; niścalaḥ niścinta ity arthaḥ san) vatsye (mógłbym mieszkać; vatsyāmi sthāsyāmi),

sthānam (miejsce) [tat] (to) me (mi; mad-artham) nirdeṣṭum (wskazać; nirddhāraytum) arhasi (racz).

sūta uvāca

abhyarthitas tadā tasmai
sthānāni kalaye dadau |
dyūtaṃ pānaṃ striyaḥ sūnā
yatrādharmaś catur-vidhaḥ ||1.17.38||

tadā (wówczas; parīkṣit eva) abhyarthitaḥ (błagany; kalinā prārthitaḥ san) tasmai kalaye (temu Kaliemu) dyūtam (grę w kości; akṣa-kṛīḍādikam), pānam (picie; madyādeḥ), striyaḥ (kobiety; strīṣu saṅgaḥ), sūnāḥ (rzeźnie; prāṇivadhāḥ iti) sthānāni (miejsca) dadau (dał; kaly-arthaṃ nirdiṣṭavān),

yatrā (gdzie) catur-vidhaḥ (czteroczęściowe; tapaḥ-śauca-dayā-satya-nāśakaḥ anṛta-mada-hiṃsā-garvātmakaḥ) adharmaḥ (bezprawie; pāpam) [vartate] (przebywa).

punaś ca yācamānāya
jāta-rūpam adāt prabhuḥ |
tato ’nṛtaṃ madaṃ kāmaṃ
rajo vairaṃ ca pañcamam ||1.17.39||

punaḥ ca (i ponownie; bhuyaḥ) yācamānāya (proszącemu; prārthine kalaye) prabhuḥ (pan; parīkṣit) jāta-rūpam (złoto; suvarṇaṃ ca) adāt (dał; dattavān),

tataḥ (z niego; suvarṇa-dānāt) anṛtam (nieprawda; asatyaṃ), madam (duma/upojenie; garvaṃ), kāmam (rządza; strīṣu saṅgamam), rajaḥ (namiętność / brud; rajo-mūlāṃ hiṃsāṃ, etāni catvāri), pañcamam ca (i piąta) vairam (wrogość; śatrutāṃ ca adāt).

amūni pañca sthānāni
hy adharma-prabhavaḥ kaliḥ |
auttareyeṇa dattāni
nyavasat tan-nideśa-kṛt ||1.17.40||

adharma-prabhavaḥ (ten, którego mocą jest nieprawość; adharmāśrayaḥ) kaliḥ (Kali) tat-nideśa-kṛt (wypełniający jego rozkaz; parīkṣitaḥ ājñāvahaḥ san) auttareyeṇa (przez syna Uttary; uttarā-sutena parīkṣitā) dattāni (w danych) amūni (w owych; uktāni) pañca sthānāni hi (w pięciu miejscach; sthāneṣu ity arthaḥ) nyavasat (zamieszkał; uvāsa).

athaitāni na seveta
bubhūṣuḥ puruṣaḥ kvacit |
viśeṣato dharma-śīlo
rājā loka-patir guruḥ ||1.17.41||

atha (oto; ataḥ) bubhūṣuḥ (pragnący powstać; utbhavitum iccuḥ) puruṣaḥ (człowiek) kvacit (nigdy; kadāpi) etāni (tym; strī-suvarṇādīni dravyāṇi) na seveta (oby nie służył / nie odwiedzał; tatra anāsaktaḥ bhavet),

viśeṣataḥ (szczególnie; ādhikyena) dharma-śīlaḥ (prawy; dhārmikaḥ) loka-patiḥ (opiekun świata; prajā-pālakaḥ), guruḥ (mistrz; pūjyaḥ), rājā (król; nṛpatiḥ kadāpi tatra na rakto bhavet).

vṛṣasya naṣṭāṃs trīn pādān
tapaḥ śaucaṃ dayām iti |
pratisandadha āśvāsya
mahīṃ ca samavardhayat ||1.17.42||

vṛṣasya (byka; vṛṣa-rūpa-dharasya dharmasya) naṣṭān (zniszczone): tapaḥ (ascezę), śaucam (czystość), dayām iti (i miłosierdzie)  trīn (trzy) pādān (nogi) pratisandadha (przywrócił; pravartitavān),

mahīm ca (i Ziemię; pṛthivīm api) āśvāsya (pocieszywszy; sāmtvayitvā), samavardhayat (sprawił dobrobyt; samṛddhāṃ cakāra).

sa eṣa etarhy adhyāsta
āsanaṃ pārthivocitam |
pitāmahenopanyastaṃ
rājñāraṇyaṃ vivikṣatā ||1.17.43||

saḥ eṣaḥ (ten ów; parīkṣit) araṇyam (do lasu) vivikṣatā (przez pragnącego się udać; praeṣṭum icchatā) pitāmahena (przez dziadka) rājñā (przez króla; yudhiṣṭhireṇa) upanyastam (na ustanowionym; samarpitam) pārthiva-ucitam (na godnym króla; rāja-yogyam) āsanam (na tronie; siṃhāsanam) etarhi (obecnie; idānīm) adhyāsta (zasiada; tatra upāviśat vartamāna sāmīpye vartamānavat).

āste 'dhunā sa rājarṣiḥ
kauravendra-śriyollasan |
gajāhvaye mahā-bhāgaś
cakravartī bṛhac-chravāḥ ||1.17.44||

adhunā (obecnie; vartamāna-sāmīpye vartamānavat nirdeśaḥ) mahā-bhāgaḥ (wielce szczęsny; subhagaḥ) cakravartī (ten, który wprawia koło w ruch; samrāṭ) bṛhat-śravāḥ (ten, o którym głośno słychać; mahā-yaśāḥ) saḥ rāja-rṣiḥ (ów królewski wieszcz; parīkṣit) kaurava-indra-śriyā (majestatem królewskim dynastii Kuru; kuru-kula-rāja-lakṣmyā saha) ullasan (jaśniejący; śobhamānaḥ) gajāhvaye (w Mieście Słoni; hastinākhye pure) āste (przebywa; vartate).

ittham-bhūtānubhāvo 'yam
abhimanyu-suto nṛpaḥ |
yasya pālayataḥ kṣauṇīṃ
yūyaṃ satrāya dīkṣitāḥ ||1.17.45||

abhimanyu-sutaḥ (Syn Abhimanju) ayam nṛpaḥ (ów król; parīkṣit) ittham-bhūta-anubhāvaḥ (którego oznaki uczucia są tak wspaniałe; evaṃ prakāra-mahātmā) yasya (gdy ten) kṣauṇīm (Ziemię; pṛthvīm) pālayataḥ (gdy ochrania [gen.abs.]; rakṣataḥ sataḥ) yūyam (wy; gaurave bahutva-prayogaḥ janmejayaḥ ity arthaḥ) satrāya (dla ofiary; yajñaṃ kartum) dīkṣitāḥ (namaszczeni; dīkṣāṃ kṛtavantaḥ).

iti śrīmad-bhāgavate mahā-purāṇe
brahma-sūtra-bhāṣye
pārama-haṃsyāṃ saṃhitāyāṃ
vaiyāsikyāṃ
prathama-skandhe
pārīkṣite
kali-nigraho nāma
saptadaśo ‘dhyāyaḥ ||1.17||

Oto w chwalebnej wielkiej puranie Bhagawata,
w komentarzu do Sutr wedanty,
w piśmie najlepszych z ascetów,
w utworze syna Wjasy,
w pierwszej księdze,
w dziale o Parikszicie
rozdział siedemnasty zatytułowany „Powstrzymanie Kali”.