Autorzy

Opracowali (indika 2024):
(tłumaczenie, analiza gramatyczna i syntaktyczna, objaśnienia)
Andrzej Babkiewicz
(zamieszczenie tłumaczeń)
Krzysztof Hołubicki

भागवतपुराण

Bhāgavata-purāṇa

Purana Bhagawata 

Księga 1 (prathama-skandha)

Rozdział 1.19 (ekonaviṃśo ‘dhyāyaḥ)

Przybycie Śuki (śukāgamanam)

Streszczenie rozdziału:

1-3

sūta uvāca

mahī-patis tv atha tat karma garhyaṃ
vicintayann ātma-kṛtaṃ sudurmanāḥ |
aho mayā nīcam anāryavat kṛtaṃ
nirāgasi brahmaṇi gūḍha-tejasi ||1.19.1||

atha (oto; anantaram) mahī-patiḥ (władca ziemi; rājā) tu (ale):

aho (oh!) mayā (przeze mnie) nirāgasi (względem bezgrzesznego; niraparādhe) gūḍha-tejasi (względem tego, którego moce są zakryte; guptaṃ tejo yasya tasmin) brahmaṇi (względem bramina; brāhmaṇe) nīcam (niskie; pāpam) anāryavat (niczym przez nieszlachetnego; nīcavat) kṛtam (uczynione; anuṣṭḥitam),

ātma-kṛtam (przez siebie uczyniony; svānuṣṭhitam) garhyam (godny nagany; nindyam) tat karma (ten czyn; muni-skandhe sarpa-nikṣepaṇam) vicintayan (wspominający) sudurmanāḥ (ten który się mocno zasmucił; unmanāḥ jātaḥ).

dhruvaṃ tato me kṛta-deva-helanād
duratyayaṃ vyasanaṃ nāti-dīrghāt |
tad astu kāmaṃ hy agha-niṣkṛtāya me
yathā na kuryāṃ punar evam addhā ||1.19.2||

tataḥ (zatem) kṛta-deva-helanāt (z powodu popełnienia zlekceważenia bogów; kṛtaṃ tat deva-helanam īśvarāvajñā-pāpaṃ tasmāt) dhruvam (jest pewne; niścitam) me (moje) duratyayam (trudne do pokonania; dustaram) vyasanam (nieszczęście; vipad bhaviṣyati),

tat (ono; vyasanam) na ati-dīrghāt (nie za długo; kālāt acirād eva) kāmam (do woli; asaṅkocataḥ) addhā (jawnie/pewnie) me (na mnie; sākṣāt mamaiva, na putrādi-dvāreṇa) agha-niṣkṛtāya (dla przeciwdziałania grzechu; pāpasya prāyaścittāya) astu (niech będzie; bhavatu),

yathā hi (dzięki czemu) punaḥ (ponownie) evam (tak) na kuryām (obym nie uczynił).

adyaiva rājyaṃ balam ṛddha-kośaṃ
prakopita-brahma-kulānalo me |
dahatv abhadrasya punar na me ’bhūt
pāpīyasī dhīr dvija-deva-gobhyaḥ ||1.19.3||

prakopita-brahma-kula-analaḥ (ogień wynikły z rozgniewania rodu braminów; prakopitaṃ brahma-kulaṃ tat eva analaḥ saḥ) adya eva (zaiste dzisiaj; adhunaiva) abhadrasya (tego, który jest niepomyślny; pāpiṣṭhasya) me (moje; mama) rājyam (królestwo) balam (siłę) ṛddha-kośam (zasobny skarbiec; paryāptaṃ dhanam) dahatu (niech spali; bhasmī-karotu),

[yena] (skutkiem czego) punaḥ (ponownie) dvija-deva-gobhyaḥ (dla dwój zrodzonych, bogów i krów; dvijādīn pīḍayitum) me (moja; mama) pāpīyasī (grzeszna; pāpa-bahulā) dhīḥ (myśl; buddhiḥ) na abhūt (oby nie powstała).

sa cintayann ittham athāśṛṇod yathā
muneḥ sutokto nirṛtis takṣakākhyaḥ |
sa sādhu mene na cireṇa takṣakā-
-nalaṃ prasaktasya virakti-kāraṇam ||1.19.4||

atha (oto) ittham (w ten sposób) cintayan saḥ (on rozmyślający; jājā) muneḥ (mędrca) suta-uktaḥ (wypowiedziana przez syna; muni-putra-pradattaḥ) takṣaka-ākhyaḥ (nazwana Takszaką) nirṛtiḥ (bogini śmierci; takṣaka-daṃśana-rūpo mṛtyuḥ) yathā (odpowiednio; saptame ‘hani bhaviṣyati tahtā) aśṛṇot (usłyszał; śamīka-preṣitāt śiṣyāt śuśrāva śrutvā ca),

saḥ (on) prasaktasya (lgnącego; atīva-viṣayāsaktasya) na cireṇa (w niedługim czasie; śīgram) virakti-kāraṇam (o przyczynie braku lgnięcia; vairāgya-hetum) takṣaka-analam (o ogniu Takszaki; sarpa-viṣāgnim) sādhu (dobrze) mene (pomyślał; sambhāvitavān).

atho vihāyemam amuṃ ca lokaṃ
vimarśitau heyatayā purastāt |
kṛṣṇāṅghri-sevām adhimanyamāna
upāviśat prāyam amartya-nadyām ||1.19.5||

purastāt (na początku; prāg eva) heyatayā (przez to co jest warte porzucenia; nikṛṣṭatayā) vimarśitau (dwa uznane; vicāritau) imam (ten; martya-lokam) amum ca lokam (i tamten świat; svargaṃ ubhau lokau) athaḥ (oto; śāpa-śrāvanānantaram) vihāya (porzuciwszy; tyaktvā),

kṛṣṇa-aṅghri-sevām (służbę stopom Kryszny; śrī-kṛṣṇa-caraṇa-sevām) adhimanyamāna (uważający za najlepsze; sarva-puruṣārthebhyo ‘dhikāṃ jānan) amartya-nadyām (nad rzeką nieśmiertelnych; svarganadyāṃ gaṅgāyām) prāyam (aby odejść; prāyaṃ anaśanaṃ prati) upāviśat (usiadł; yad vā prāyaṃ prakṛṣṭam ayanaṃ āśrayaṃ yathā bhavati tathā upāviśat).

yā vai lasac-chrī-tulasī-vimiśra-
kṛṣṇāṅghri-reṇv-abhyadhikāmbu-netrī |
punāti lokān ubhayatra seśān
kas tāṃ na seveta mariṣyamāṇaḥ ||1.19.6||

yā vai (która zaiste) lasat-śrī-tulasī-vimiśra-kṛṣṇa-aṅghri-reṇu-abhyadhika-ambu-netrī (niosąca niezwykłą, mieniącą się blaskiem wodę z domieszką listków bazylji i pyłu ze stóp Kryszny; lasantī śrīr yasyāḥ tayā tulasyā vimiśrāḥ ye kṛṣṇāṅghri-reṇavaḥ taiḥ abhyadhikaṃ sarvotkṛṣṭaṃ yat ambu tasya netrī tad-vāhinī gaṅgā) ubhayatra (w dwóch miejscach; antar-bahiś ca) sa-īśān (z władcami; īsaiḥ loka-pālaīh sahitān) lokān (światy) punāti (oczyszcza).

mariṣyamāṇaḥ (przeznaczony by umrzeć; āsanna-mṛtyuḥ sarvo ‘pi) kaḥ (kto; janaḥ) tām (jej) na seveta (by nie służył; āśrayet)?

iti vyavacchidya sa pāṇḍaveyaḥ
prāyopaveśaṃ prati viṣṇu-padyām |
dadhau mukundāṅghrim ananya-bhāvo
muni-vrato mukta-samasta-saṅgaḥ ||1.19.7||

saḥ pāṇḍaveyaḥ (ów potomek Pandu; parīkṣit) iti (tak; evam) viṣṇu-padyām (nad naznaczoną stopami Wiszu; gaṅgāyām) prāya-upaveśam (siedzenie w oczekiwaniu na śmierć; bhjana-tyāgaṃ ekāntāśrayaṃ vā) prati (dla) vyavacchidya (postanowiwszy; niścitya),

ananya-bhāvaḥ (ten, który nie ma uczucia gdzie indziej; nāsti anyasmin bhāvo yasya saḥ ekāgra-matiḥ) muni-vrataḥ (ten, który przyjął ślub wieszczów; upaśāntaḥ) mukta-samasta-saṅgaḥ (ten, który całkowicie wyzbył się związków; parityaktā-sakalāsaktiḥ yena tathābhūtaḥ san) mukunda-aṅghrim (o stopach Mukundy; śrī-hareś caraṇāravindaḥ) dadhau (medytował; cintayāmāsa).

tatropajagmur bhuvanaṃ punānā
mahānubhāvā munayaḥ sa-śiṣyāḥ |
prāyeṇa tīrthābhigamāpadeśaiḥ
svayaṃ hi tīrthāni punanti santaḥ ||1.19.8||

[tadā] (wówczas) bhuvanam (świat) punānāḥ (oczyszczający; pāvanāḥ) mahā-anubhāvāḥ (wielkoduszni; tapaḥ-prabhāva-śālinaḥ) munayaḥ (mędrcy) sa-śiṣyāḥ (z uczniami; śiṣyaiḥ saha) tatra (tam) upajagmuḥ (przybyli; tad-darśanārthaṃ samāgatāh).

santaḥ (święci; sādhavaḥ) svayam hi (zaiste osobiście; paritrāḥ iti śeṣaḥ paramtu) prāyeṇa (przeważnie) tīrtha-abhigama-apadeśaiḥ (pod pretekstem odwiedzania brodów; tīrtha-bhramaṇa-cchalena ity arthaḥ) tīrthāni (brody) punanti (oczyszczają; tīrtha-sthānāni pavitrī-kurvanti).

atrir vasiṣṭhaś cyavanaḥ śaradvān
ariṣṭanemir bhṛgur aṅgirāś ca |
parāśaro gādhi-suto 'tha rāma
utathya indrapramadedhmavāhau ||1.19.9||

atriḥ (Atri), vasiṣṭhaḥ (Wasisztha), cyavanaḥ (Ćjawana), śaradvān (Śaradwan), ariṣṭanemiḥ (Arisztanemi), bhṛguḥ (Bhrygu), aṅgirāḥ (Angiras), parāśaraḥ (Paraśara), gādhi-sutaḥ ca (i syn Gadhi; viśvamitraḥ ca), atha (oraz; evam) rāmaḥ (Rama; paraśu-rāmaḥ) utathyaḥ (Utathja), indrapramada-idhmavāhau (Indrapramada i Idhmavaha; indrapramadaḥ idhmavahaḥ ca).

medhātithir devala ārṣṭiṣeṇo
bhāradvājo gautamaḥ pippalādaḥ |
maitreya aurvaḥ kavaṣaḥ kumbhayonir
dvaipāyano bhagavān narada ca ||1.19.10||

medhātithiḥ (Medhatithi), devalaḥ (Dewala), ārṣṭiṣeṇaḥ (Arsztiszena), bhāradvājaḥ (Bharadwadźa), gautamaḥ (Gautama), pippalādaḥ (Pippalada), maitreyaḥ (Maitreja) aurvaḥ (Aurwa), kavaṣaḥ (Kawasza), kumbhayoniḥ (Łonodzbanowy [Agastja]; agastya), dvaipāyanaḥ (Zrodzony na Wyspie [Wjasa]; veda-vyāsaḥ) bhagavān nāradaḥ ca (i Bóg Narada),

anye ca deva-rṣi-brahma-rṣi-varyā
rāja-rṣi-varyā aruṇādayaś ca |
nānā-rṣeya-pravarān sametān
abhyarcya rājā śirasā vavande ||1.19.11||

anye ca (i inni) deva-rṣi-brahma-rṣi-varyāḥ (najlepsi z wieszczów boskich i bramińskich) rāja-rṣi-varyāḥ (najlepsi z wieszczów królewskich) aruṇa-ādayaḥ ca (Aruna i inni) [upajagmuḥ] (przybyli).

rājā (król; parīkṣit) sametān (zebranych; militān) nānā-ārṣeya-pravarān (najlepszych z różnorodnych wieszczów; nānā yāni ṛṣīṇāṃ gotrāṇi teṣu śreṣṭhān) abhyarcya (uczciwszy; satkṛtya),

śirasā (głową; bhuvaṃ spṛṣṭvā) vavande (pokłonił się; nanāma).

sukhopaviṣṭeṣv atha teṣu bhūyaḥ
kṛta-praṇāmaḥ sva-cikīrṣitaṃ yat |
vijñāpayāmāsa vivikta-cetā
upasthito 'gre ’bhigṛhīta-pāṇiḥ ||1.19.12||

atha (oto) teṣu (gdy oni; ṛṣiṣu) sukha-upaviṣṭeṣu (gdy wygodnie zasiedli [loc.abs.]; sukhāsīneṣu satsu) vivikta-cetāḥ (ten, którego umysł był samotny/czysty; śuddhaṃ ceto yasya saḥ) abhigṛhīta-pāṇiḥ (ten, który złączył ręce; saṃyojitau pāṇī yena saḥ kṛtāñjaliḥ) agre (przed) upasthitaḥ (stojący; daṇḍāyamāna) bhūyaḥ (ponownie) kṛta-praṇāmaḥ (ten, który oddał pokłon; san parīkṣit) yat (o której) sva-cikīrṣitam (o swojej intencji; nijābhilaṣitaṃ prāyopaveśanādikaṃ yuktam ayukthaṃ vā tat) vijñāpayāmāsa (poinformował).

rājovāca

aho vayaṃ dhanyatamā nṛpāṇāṃ
mahattamānugrahaṇīya-śīlāḥ |
rājñāṃ kulaṃ brāhmaṇa-pāda-śaucād
dūrād visṛṣṭaṃ bata garhya-karma ||1.19.13||

aho bata (oh!; aty-āścaryam),

mahattama-anugrahaṇīya-śīlāḥ (ci, których cechy sprawiły pobłogosławienie przez najlepszych; mahattamaiḥ bhavadbhiḥ anugrahaṇīyaṃ śīlaṃ vṛttaṃ yeṣāṃ te) vayam (my) nṛpāṇām (pośród władców; madhye) dhanyatamāḥ (najszczęśliwsi; atiśayeṇa dhanyāḥ),

[yataḥ] (gdyż) garhya-karma (oddany pogardzanym czynom; garhyaṃ nindanīyaṃ karma yasya tathā-bhūtam) rājñām (królów) kulam (ród) brāhmaṇa-pāda-śaucāt (od oczyszczenia ze stóp braminów; brāhmaṇānāṃ pāda-prakṣālanodakāt) dūrāt (daleko; dūrāt) visṛṣṭam (odrzucony; kṣiptaṃ tatrāpi sthātum ayogyam).

tasyaiva me 'ghasya parāvareśo
vyāsakta-cittasya gṛheṣv abhīkṣṇam |
nirveda-mūlo dvija-śāpa-rūpo yatra
prasakto bhayam āśu dhatte ||1.19.14||

tasya eva (zaiste tego; garhya-karmaṇaḥ) aghasya (grzesznika; pāpātmanaḥ) abhīkṣṇam (stale) gṛheṣu (do domostw) vyāsakta-cittasya (tego, którego umysł przylgnął; gṛha-vratasya) me (mnie; svaprāptaye) para-avara-īśaḥ (Władca dalekiego i bliskiego; parāvarāṇāṃ īśvaraḥ eva) nirveda-mūlaḥ (korzeń obojętności; vairāgyaṃ prāpti-kāraṇaṃ yasmin saḥ, yad vā puṃs tv amārṣam) dvija-śāpa-rūpaḥ (w postaci klątwy dwójzrodzonego) [babhuva] (pojawił się),

yatra (w którym; yasmin śāpe sati) prasaktaḥ (lgnący; gṛheṣu āsaktaḥ) āśu (szybko) bhayam (strach) dhatte (osiąga; svayaṃ nirvinno bhavati iti bhāvaḥ).

taṃ mopayātaṃ pratiyantu viprā
gaṅgā ca devī dhṛta-cittam īśe |
dvijopasṛṣṭaḥ kuhakas takṣako vā
daśatv alaṃ gāyata viṣṇu-gāthāḥ ||1.19.15||

viprāḥ (bramini; bhavantaḥ), devī (bogini; devatā-rūpā) gaṅgā ca (Ganga) īśe (we Władcy) dhṛta-cittam (umieszczony umysł; īśvarārpita-cittam) tam (ten; tathā-bhūtam) mā (mój; mām) upayātam (złączony; śaraṇā-gatam) pratiyantu (niech poznają; jānantu),

dvija-upasṛṣṭaḥ (zesłany przez dwakroć zrodzonego; brāhmaṇa-preritaḥ) kuhakaḥ (czar) takṣakaḥ vā (lub Takszaka) alam (do woli) daśatu (niech ukąsi),

viṣṇu-gāthāḥ (klechdy o Wisznu; viṣṇu-kathāḥ) gāyata (śpiewajcie; yūyaṃ kīrtayata).

punaś ca bhūyād bhagavaty anante
ratiḥ prasaṅgaś ca tad-āśrayeṣu |
mahatsu yāṃ yām upayāmi sṛṣṭiṃ
maitry astu sarvatra namo dvijebhyaḥ ||1.19.16||

punaḥ ca (i ponownie) bhagavati anante (w nieskończonym Bogu) ratiḥ (upodobanie) bhūyāt (oby było).

[aham] (ja) yām yām (jakiekolwiek) sṛṣṭim (stworzenie) upayāmi (osiągam; prāpnomi),

sarvatra (wszędzie; tasyāṃ tasyāṃ sṛṣṭau janmani) tat-āśrayeṣu (w tych, którzy są w nim schronieni; sa āśrayo yeṣāṃ teṣu bhagavad-bhakteṣu) mahatsu (w wielkich; sādhuṣu) prasaṅgaḥ (kontakt; prakṛṣṭaḥ saṅgaḥ bhūyāt) maitrī ca (i przyjaźń; mitra-bhāvaḥ) astu (niech będzie; bhavatu).

dvijebhyaḥ (dwójzrodzonym; brāhmaṇebhyo) namaḥ (pokłon; mama namaskāraḥ astu).

iti sma rājādhyavasāya-yuktaḥ
prācīna-mūleṣu kuśeṣu dhīraḥ |
udaṅ-mukho dakṣiṇa-kūla āste
samudra-patnyāḥ sva-suta-nyasta-bhāraḥ ||1.19.17||

iti (oto; evam) adhyavasāya-yuktaḥ (ten, który postanowił; kṛta-niścayaḥ) dhīraḥ (stanowczy) sva-suta-nyasta-bhāraḥ (ten, który powierzył ciężar [królestwa] swemu synowi; nija-putre janamejaye nyastaḥ bhāraḥ rājyaṃ yena saḥ) rājā (król; parīkṣit) samudra-patnyāḥ (małżonki oceanu [Gangi]; gaṅgāyāḥ) dakṣiṇa-kūlaḥ (ten, który jest na prawym brzegu) prācīna-mūleṣu (na tych, które są zwrócone korzeniami ku wschodowi; prāg-agrāṇi mūlāni yeṣāṃ teṣu prāg-agreṣu) kuśeṣu (na trawach kuśa) udaṅ-mukhaḥ (zwrócony twarzą na północ; uttarasyāṃ diśi mukhaṃ kṛtvā) āste sma (usiadł; upaviveśe).

evaṃ ca tasmin nara-deva-deve
prāyopaviṣṭe divi deva-saṅghāḥ |
praśasya bhūmau vyakiran prasūnair
mudā muhur dundubhayaś ca neduḥ ||1.19.18||

evam ca (i tak) tasmin (gdy on) nara-deva-deve (gdy bóg bogów wśród ludzi; mahārāje) prāyopaviṣṭe (gdy usiadł by pościć do śmierci [loc.abs.]; prāyopaviśanaṃ kṛte sati)

divi (na niebie; svarge) deva-saṅghāḥ (gromady bogów; deva-gaṇāḥ) praśasya (pochwaliwszy; abhinandya),

mudā (z radości; harṣeṇa) bhūmau (na ziemię) prasūnaiḥ (kwiatami) vyakiran (obsypali; puṣpāṇi vavṛṣuḥ),

dundubhayaḥ ca (i bębny) muhuḥ (gwałtownie; bhṛśam) neduḥ (rozbrzmiały; taiḥ vāditāḥ).

maharṣayo vai samupāgatā ye
praśasya sādhv ity anumodamānāḥ |
ūcuḥ prajānugraha-śīla-sārā
yad uttama-śloka-guṇābhirūpam ||1.19.19||

ye vai (ci zaiste) prajā-anugraha-śīla-sārāḥ (ci, których esencją jest łaskawa natura względem ludzi; prajānugrahe śīlaṃ caritraṃ sāraḥ balaṃ ca yeṣāṃ te) maharṣayaḥ (wielcy wieszczowie) samupāgatāḥ (zebrani; upasthitāḥ te) [tam] (jego) praśasya (pochwaliwszy; abhinandya): sādhu iti („doskonale!”),

anumodamānāḥ (będący w radosnym nastroju) uttama-śloka-guṇa-abhirūpam (to, które jest wspaniałe dzięki przymiotom Sławionego Wybornym Wierszem; kṛṣṇasya guṇaiḥ abhirūpaṃ sundaram) yat (które), [tat] (to [słowo]) ūcuḥ (wypowiedzieli; kathayāmāsuḥ).

na vā idaṃ rājarṣi-varya citraṃ
bhavatsu kṛṣṇaṃ samanuvrateṣu |
ye ’dhyāsanaṃ rāja-kirīṭa-juṣṭaṃ
sadyo jahur bhagavat-pārśva-kāmāḥ ||1.19.20||

[he] rājarṣi-varya (najlepszy z królewskich wieszczów!),

ye (ci którzy) bhagavat-pārśva-kāmāḥ (pragną przebywać w pobliżu Boga; pārṣada-bhaktāḥ) [te yudhiṣṭhirādayḥ] (Judhiszthira i inni) sadyaḥ (natychmiast) rāja-kirīṭa-juṣṭam (wielbiony diademami królów; nṛpatibhiḥ śirasā vanditam) adhy-āsanam (wyniesiony tron; rājāsanam) jahuḥ (porzucili; tatyajuḥ),

[ata eva] (następnie) kṛṣṇam samanuvrateṣu (dla tych którzy podjęli solenny ślub [wielbienia] Kryszny; bhagavad-bhakteṣu) bhavatsu (dla was; pāṇḍor vaṃśyeṣu) idam (to) na vā citram (zaiste nie dziwne; naivādbhutam).

sarve vayaṃ tāvad ihāsmahe 'tha
kalevaraṃ yāvad asau vihāya |
lokaṃ paraṃ virajaskaṃ viśokaṃ
yāsyaty ayaṃ bhāgavata-pradhānaḥ ||1.19.21||

atha (oto) ayam (ów; parīkṣit) bhāgavata-pradhānaḥ (główny z bhagawatów; bhakta-śreṣṭhaḥ) asau (ten; rājā) yāvat (jak długo) kalevaram (ciało) vihāya (opuściwszy; śarīraṃ utsṛjya),

virajaskam (do pozbawionego pyłu; nirmāyam) viśokam (do bez rozpaczy; śoka-rahitam) param (do transcendentnego; śreṣṭham) lokam (do świata; dhāma) yāsyati (pójdzie),

tāvat (tak długo) sarve vayam (wszyscy my) iha (tutaj) āsmahe (siedzimy; sthāsyāmaḥ).

āśrutya tad ṛṣi-gaṇa-vacaḥ parīkṣit
samaṃ madhu-cyud guru cāvyalīkam |
ābhāṣatainān abhinandya yuktaḥ
śuśrūṣamāṇaś caritāni viṣṇoḥ ||1.19.22||

[tataḥ] (następnie) yuktaḥ (zaprzężony; saṃyataḥ) parīkṣit (Parikszit) samam (jednakie; pakṣa-pāta-śūnyaṃ) madhu-cyut (będące upuszczonym miodem; amṛta-śrāvi) guru (ciężkie; gambhīrārtha) avyalīkam ca (pozbawione fałszu; sataṃ ca) tat ṛṣi-gaṇa-vacaḥ (owo słowo grona wieszczów; ṛṣīṇāṃ vākyam) āśrutya (usłyszawszy; ākarṇya),

viṣṇoḥ (Wisznu) caritāni (o dokonaniach) śuśrūṣamāṇaḥ (pragnący słuchać; śrutom icchuḥ san) enān (ich; ṛṣīn) abhinandya (uczcił; praṇamya) ābhāṣata (i powiedział; kathayāmāya).

samāgatāḥ sarvata eva sarve
vedā yathā mūrti-dharās tri-pṛṣṭhe |
nehātha nāmutra ca kaścanārtha
ṛte parānugraham ātma-śīlam ||1.19.23||

tri-pṛṣṭhe (w mającym trzy grzbiety / w trzecim niebie; trayāṇāṃ lokānām upari satyaloke) vedāḥ (Wedy) yathā (tak jak) mūrti-dharāḥ (posiadające postać; bhavanti tat-tulyāḥ) sarve (wszyscy; bhavantaḥ) sarvataḥ eva  (zaiste zewsząd; sarva-digbhyaḥ) samāgatāḥ (przybyli; upasthitāḥ),

[parantu] (ale) ātma-śīlam (mające naturę; sva-svabhāvam) para-anugraham (łaskawości dla innych; paropakāram) ṛte (poza; vinā) iha na (ani tutaj; jagati na), atha (a także) amutra ca na (nie po śmierci; para-loke ca na) kaścana (żadne) arthaḥ (znaczenie; prayojanam) [dṛśyate] (nie jest widziane).

tataś ca vaḥ pṛcchyam imaṃ vipṛcche
viśrabhya viprā iti kṛtyatāyām |
sarvātmanā mriyamāṇaiś ca kṛtyaṃ
śuddhaṃ ca tatrāmṛśatābhiyuktāḥ ||1.19.24||

[he] viprāḥ (bramini!),

tataḥ ca (a więc) vaḥ (w was; yuṣmān) viśrabhya (złożywszy wiarę; viśvāsaṃ kṛtvā),

imam (to) pṛcchyam (to o co należy zapytać; praṣṭavyam) vipṛcche (pytam; jijñāsayāmi),

iti kṛtyatāyām (w tym co należy zrobić; evaṃ kartavyam ity asya bhāvaḥ iti kṛtyatā tasmin viṣaye) sarva-ātmanā (z wszystkich sił / całkowicie; sarvāvasthāsu) tatra (tutaj) mriyamāṇaiḥ ca (przez umierających; mumūrṣubhiḥ) śuddham ca (czystą; pāpa-samparka-rahitaṃ eva yat) kṛtyam (powinność; kartavya tat) abhiyuktāḥ (zaprzężeni; pṛṣṭāḥ dhūyam) āmṛśata (rozważcie; vicārayata).

tatrābhavad bhagavān vyāsa-putro
yadṛcchayā gām aṭamāno 'napekṣaḥ |
alakṣya-liṅgo nija-lābha-tuṣṭo
vṛtaś ca bālair avadhūta-veṣaḥ ||1.19.25||

tatrā (tam; teṣu yāga-yoga-tapo-dānādibhir vivadamāneṣu satsu) yadṛcchayā (spontanicznie) gām (ziemię; pṛthivīm) aṭamānaḥ (przemierzający; paryaṭan) anapekṣaḥ (nie zwracający uwagi; nirapekṣaḥ) alakṣya-liṅgaḥ (bez znaków rozpoznawczych; na lakṣyam āśramādi-cihnam) nija-lābha-tuṣṭaḥ (rady z tego co samo przychodzi; ātmārāmaḥ) bālaiḥ vṛtaḥ (otoczony dziećmi) avadhūta-veṣaḥ ca (w stroju szaleńca; avajñayā janais tyaktaḥ yaḥ tasyeva veśaḥ yasya saḥ) bhagavān (Bóg; bhakti-yogaiśvarya-śālī) vyāsa-putraḥ (syn Wjasy; śukaḥ) abhavat (pojawił się; tatra prāptaḥ).

taṃ dvyaṣṭa-varṣaṃ su-kumāra-pāda-
karoru-bāhv-aṃsa-kapola-gātram |
cārv-āyatākṣonnasa-tulya-karṇa-
su-bhrv-ānanaṃ kambu-sujāta-kaṇṭham ||1.19.26||

tam dvyaṣṭa-varṣam (mającego dwa razy po osiem lat; dviguṇāni aṣṭau varṣāṇi yasya ṣoḍaśa-varṣam) su-kumāra-pāda-kara-ūru-bāhu-aṃsa-kapola-gātram (o młodzieńczych stopach, dłoniach, udach, ramionach, rękach, policzkach i całym ciele; sukumārau pādau karau ūrū bāhv aṃsau kapolau gātraṃ ca yasya tam) cāru-āyata-akṣa-unnasa-tulya-karṇa-su-bhru-ānanam (o czarującej twarzy z wielkimi oczami, zadartym/wydatnym nosem, proporcjonalnych uszach i pięknych brwiach; cāruṇī āyate ca akṣiṇī yasmin unnatā nāsā yasmin lamba-hrasvādi vaiṣamyaṃ vinā tulyau karne yasmin śobhane bhruvau yasmin evam bhūtam ānanaṃ yasya tam) kambu-sujāta-kaṇṭham (o szyi pięknej jak koncha; kambuvat rekhātrayāṅkitaḥ suṣṭhujātaḥ kaṇṭhaḥ yasya tam) [pratyutthitāḥ] (przed nim powstali; ity anenānvayaḥ),

nigūḍha-jatruṃ pṛthu-tuṅga-vakṣasam
āvarta-nābhiṃ vali-valgūdaraṃ ca |
dig-ambaraṃ vaktra-vikīrṇa-keśaṃ
pralamba-bāhuṃ sv-amarottamābham ||1.19.27||

nigūḍha-jatrum (o schowanych obojczykach; nigūḍe māmsena āccādite jatraṇī kaṣṭhasyādho bhāge sthite asthinī yasya tam) pṛthu-tuṅga-vakṣasam (o szerokiej, wydatnej piersi; pṛthu vistīrṇa tuṅgam unnataṃ vakṣo yasya tam) āvarta-nābhim (o pępku niczym wir; āvartavan-nābhir yasya tam) vali-valgu-udaram ca (z brzuchem o pięknej kresie; valibhiḥ tiryak nimba-rekhābhiḥ valgu ramyam udaraṃ yasya tam) dig-ambaram (ubranego w przestwór; diśi eva ambaraṃ yasya tam) vaktra-vikīrṇa-keśam (o włosach rozrzuconych na twarzy; vaktrāḥ vikīrṇāḥ ca keśāḥ yasya tam) pralamba-bāhum (o długich ramionach; pralambau dīrghau bāhu yasya tam) sv-amara-uttama-ābham (o blasku najlepszego z nieśmiertelnych; su amareṣu śreṣṭheṣu deveṣu uttamaḥ hariḥ tad-vadābhā yasya taṃ prattutthitā ity anenānvayaḥ),

śyāmaṃ sadāpīvya-vayo-’ṅga-lakṣmyā
strīṇāṃ manojñaṃ rucira-smitena |
pratyutthitās te munayaḥ svāsanebhyas
tal-lakṣaṇa-jñā api gūḍha-varcasam ||1.19.28||

[tatha] (następnie) śyāmam (o ciemnym kolorze) sadā (zawsze) apīvya-vayaḥ-aṅga-lakṣmyā (fortuną bardzo młodziutkiego ciała; apīvyam atyantottamaṃ yat vayaḥ yauvanaṃ tena yā aṅga-lakṣīḥ  deha-kāntiḥ tayā) rucira-smitena (uroczym uśmiechem; madhura-hasitena ca) strīṇām (kobiet) mano-jñam (oczarowujący umysł; sthī-jana-mano-hāriṇaṃ taṃ śukam), gūḍha-varcasam api (którego blask jest zakryty; nigūḍa-tejasam api) tat-lakṣaṇa-jñāḥ (ci, którzy rozpoznali jego cechy; tasya sādhutvaṃ jānantaḥ) te munayaḥ (ci mędrcy) sva-āsanebhyaḥ (ze swych siedzeń) pratyutthitāḥ (powstali [ku niemu]; taṃ dṛṣṭvā praty-udgamanaṃ kṛtavantaḥ).

sa viṣṇu-rāto 'tithaya āgatāya
tasmai saparyāṃ śirasājahāra |
tato nivṛttā hy abudhāḥ striyo 'rbhakā
mahāsane sopaviveśa pūjitaḥ ||1.19.29||

saḥ viṣṇu-rātaḥ (ów Wisznurata; parīkṣit) tasmai āgatāya (temu przybyłemu) atithaye (gościowi; śukāya) śirasā (głową; mastakāvanamena) saparyām (szacunek) ajahāra (okazał; ātma-nivedanaṃ kṛtavān),

tataḥ hi (wówczas; tena saha āgatāḥ) abudhāḥ (niemądre; apaṇḍitāḥ) striyaḥ (kobiety) arbhakāḥ (i dzieci; vālakāḥ ca) nivṛttāḥ (ci, którzy zawrócili; parāvṛttāḥ),

saḥ (on; muniḥ) pūjitaḥ (uczczony; san) mahā-āsane (na wielkim tronie) upaviveśa (zasiadł).

sa saṃvṛtas tatra mahān mahīyasāṃ
brahma-rṣi-rāja-rṣi-deva-rṣi-saṅghaiḥ |
vyarocatālaṃ bhagavān yathendur
graha-rkṣa-tārā-nikaraiḥ parītaḥ ||1.19.30||

mahīyasām (wśród potężnych) mahān (wielki; mahattamaḥ) saḥ (ten) bhagavān (Bóg; śukaḥ) tatra (tam; sabhāyām) brahma-rṣi-rāja-rṣi-deva-rṣi-saṅghaiḥ (przez gromady wieszczów bramińskich, królewskich i boskich) saṃvṛtaḥ (otoczony; san),

graha-rkṣa-tārā-nikaraiḥ (przez gromady planet, gwiazd i konstelacji; grahāḥ śukrādayaḥ ṛkṣāṇi aśvinyādīni tārāḥ anyāni nakṣatrāṇi taiḥ) parītaḥ (otoczony; veṣṭitaḥ) yathā induḥ (jak Księżyc) [tatha] (tak) alam (dostatecznie) vyarocata (zajaśniał; virarāja).

praśāntam āsīnam akuṇṭha-medhasaṃ
muniṃ nṛpo bhāgavato ’bhyupetya |
praṇamya mūrdhnāvahitaḥ kṛtāñjalir
natvā girā sūnṛtayānvapṛcchat ||1.19.31||

bhāgavataḥ (bhagawata; bhaktaḥ) nṛpaḥ (król; parīkṣit) praśāntam (do wyciszonego) āsīnam (siedzącego) akuṇṭha-medhasam (do tego, którego rozum nie jest stępiony; na kuṇṭhā sarvārtheṣu medhā yasya taṃ tīkṣna-buddhiṃ) munim (do mędrca; śukadevam) abhyupetya (zbliżywszy się; abhyupagamya),

mūrdhnā (głową; śirasā) praṇamya (pokłoniwszy się),

avahitaḥ (uważny; saṃyataḥ) kṛta-añjaliḥ (ten, który złożył dłonie; baddhāñjaliḥ ca san praśnārthaṃ punaḥ) natvā (pochyliwszy się),

sūnṛtayā (miłym) girā (słowem; priyavākyena) anvapṛcchat (zapytał; jijñāsayāmāsa).

parīkṣid uvāca

aho adya vayaṃ brahman
sat-sevyāḥ kṣatra-bandhavaḥ |
kṛpayātithi-rūpeṇa
bhavadbhis tīrthakāḥ kṛtāḥ ||1.19.32||

aho brahman (oh braminie!),

bhavadbhiḥ (przez waszmość) kṛpayā (przez łaskę) atithi-rūpeṇa (w kształcie gościa) tīrthakāḥ (w święte brody; yogyāḥ) kṛtāḥ (uczynieni) kṣatra-bandhavaḥ (krewni stanu rycerskiego; kṣatriyādhamāḥ) vayam (my) adya (dzisiaj) sat-sevyāḥ (godni bycia odwiedzanymi przez świętych; satāṃ sevyāḥ saṃvarddhanīyāḥ jātāḥ).

yeṣāṃ saṃsmaraṇāt puṃsāṃ
sadyaḥ śuddhyanti vai gṛhāḥ |
kiṃ punar darśana-sparśa-
pāda-śaucāsanādibhiḥ ||1.19.33||

yeṣām (o których; sādhūttamānāṃ) saṃsmaraṇāt (dzięki myśleniu) puṃsām (ludzi) gṛhāḥ (domostwa) sadyaḥ (natychmiast) śuddhyanti vai (stają się zaiste czyste; pavitrā bhavanti eva),

[teṣām] (ich) darśana-sparśa-pāda-śauca-āsana-ādibhiḥ (przez oglądanie, dotykanie, oczyszczanie stóp, ofiarowywanie siedzenia i inne) kim punaḥ (cóż dopiero; darśanādibhiḥ pavitrī bhavanti atra sandeho nāsti).

sānnidhyāt te mahā-yogin
pātakāni mahānty api |
sadyo naśyanti vai puṃsāṃ
viṣṇor iva suretarāḥ ||1.19.34||

[he] mahā-yogin (wielki joginie!),

te (twojej; tava) sānnidhyāt (dzięki bliskości; saṅgāt) viṣṇoḥ (Wisznu) [sānnidhyāt] sura-itarāḥ iva (przeciwnicy bogów; gayādayaḥ asurāḥ) puṃsām (ludzi) mahānti api (nawet największe) pātakāni (wypadki) sadyaḥ (natychmiast) naśyanti vai (ulegają zaiste zniszczeniu; kṣīyante eva).

api me bhagavān prītaḥ
kṛṣṇaḥ pāṇḍu-suta-priyaḥ |
paitṛ-ṣvaseya-prīty-arthaṃ
tad-gotrasyātta-bāndhavaḥ ||1.19.35||

pāṇḍu-suta-priyaḥ (ten, dla którego synowie Pandu są drodzy; pāṇḍu-sutānāṃ sakhā) bhagavān (Bóg) kṛṣṇaḥ (Kryszna) paitṛ-ṣvaseya-prīti-artham (aby okazać miłość potomstwu swej siostry; paitṛ-ṣvaseyānāṃ pāṇḍavānāṃ prīty-artham) tat-gotrasya (tego, który pochodzi z tego rodu; tad-vaṃśa-sambhūtasya) me (mnie; mama) ātta-bāndhavaḥ (związany przyjaźnią; āttaṃ svīkṛtaṃ bāndhavaṃ bandhu-kṛtyaṃ yena tathā-bhūtaḥ san) prītaḥ (zadowolony; tuṣṭaḥ) api (pewnie; kim).

anyathā te 'vyakta-gater
darśanaṃ naḥ kathaṃ nṛṇām |
nitarāṃ mriyamāṇānāṃ
saṃsiddhasya vanīyasaḥ ||1.19.36||

anyathā (w innym wypadku; śrī-kṛṣṇa-prasādaṃ vinā) saṃsiddhasya (doskonałego; mahā-bhāgavatasya) avyakta-gateḥ (tego, którego droga jest nieznana; avyaktā gatiḥ yasya tasya) vanīyasaḥ (szczodrobliwego / proszącego; vanayitā yācayitā vanayitṛtamaḥ vanīyān tasya atyudāratayā māṃ yācethā iti pravartakasya) te (ciebie) darśanam (zobaczenie) nṛṇām (dla ludzi) mriyamāṇānām (umierających; mumūrṣuṇām) naḥ (dla nas; asmākam) katham (jak) nitarām (w najwyższym stopniu; paryāptaṃ syāt).

ataḥ pṛcchāmi saṃsiddhiṃ
yogināṃ paramaṃ gurum |
puruṣasyeha yat kāryaṃ
mriyamāṇasya sarvathā ||1.19.37||

ataḥ (zatem; asmāt kāraṇāt) saṃsiddhim (o doskonałość; samyak mokṣa-lakṣanā siddhiḥ yasmāt tam) iha (tutaj; saṃsāre) mriyamāṇasya (umierającego; mumūrṣoḥ) puruṣasya (człowieka) yat (którą) sarvathā (pod każdym względem) kāryam (o powinność; kartuṃ yogyaṃ tac ca) yoginām (joginów) paramam gurum (najwyższego mistrza; bhavantam) pṛcchāmi (pytam).

yac chrotavyam atho japyaṃ
yat kartavyaṃ nṛbhiḥ prabho |
smartavyaṃ bhajanīyaṃ vā
brūhi yad vā viparyayam ||1.19.38||

[he] prabho (panie!),

atho (teraz) nṛbhiḥ (przez ludzi) yat śrotavyam (co powinno być słuchane; śravaṇīyam), yat japyam (co powinno być cicho recytowane), smartavyam (o czym powinno się pamiętać), bhajanīyam (kogo powinno się wielbić), kartavyam vā (oraz co jest do zrobienia; āvaśyakam), yat vā viparyayam (oraz o tym co jest odwrotne; aśrotavyādi tac ca) brūhi (mów; kathaya).

nūnaṃ bhagavato brahman
gṛheṣu gṛha-medhinām |
na lakṣyate hy avasthānam
api godohanaṃ kvacit ||1.19.39||

[he] brahman (braminie!; śukadeva),

gṛha-medhinām (spełniających ofiary domowe; gṛhasthānām) gṛheṣu (w domach) kvacit (nigdy; kadāpi) godohanam api (nawet na czas dojenia krów; go-dohana-mātra-kālam api) bhagavataḥ (pańskie; bhavataḥ) avasthānam (pozostawanie) nūnam (zaiste; niścitam) na lakṣyate hi (nie ma miejsca; naiva dṛṣyate).

sūta uvāca

evam ābhāṣitaḥ pṛṣṭaḥ
sa rājñā ślakṣṇayā girā |
pratyabhāṣata dharmajño
bhagavān bādarāyaṇiḥ ||1.19.40||

rājñā (przez króla; parīkṣitā) ślakṣṇayā (miłym; madurayā) girā (słowem; vākyena) evam (tak) ābhāṣitaḥ (zagadnięty; abhimukhī-kṛtaḥ) pṛṣṭaḥ [ca] (i zapytany) saḥ dharmajñaḥ (ów znawca prawa) bhagavān (Bóg) bādarāyaṇiḥ (syn Badarajany; vyāsa-putraḥ śukaḥ) pratyabhāṣata (odpowiedział; pratyuvāca).

iti śrīmad-bhāgavate mahā-purāṇe
brahma-sūtra-bhāṣye
pārama-haṃsyāṃ saṃhitāyāṃ
vaiyāsikyāṃ
prathama-skandhe
pārīkṣite
śukāgamanaṃ nāma
ekonaviṃśo ‘dhyāyaḥ ||1.19||

Oto w chwalebnej wielkiej puranie Bhagawata,
w komentarzu do Sutr wedanty,
w piśmie najlepszych z ascetów,
w utworze syna Wjasy,
w pierwszej księdze,
rozdział dziewiętnasty zatytułowany „Przybycie Śuki”.