7.3. Karna spotyka się z Bhiszmą

Sańdźaja rzekł:
1 Na posłaniu ze strzał leży
wielki łucznik, bez miar krzepki,
jak ocean wysuszony
wiatrem, który wszem napiera.

2 Leworęki* go powalił,
boską bronią pancerz rozbił
i nadzieję twoich synów
na zwycięstwo tym zdruzgotał.

3 Dla mielizny szukających
był jak wyspa na głębinach,
którą zmyły strzał potoki
niczym nurt Jamuny rwący.

4 Niczym syn Menaki*, góra,
co upadła, choć niezłomna,
jak strącone z nieba Słońce
legł on na powierzchni ziemi.

5 Jak Stuofiarnego* klęska
przez Wrytrę zadana drzewiej
wielce była niepojęta,
tak upadek w boju Bhiszmy
wszystkich wojów skonfundował.

6 Najświetniejszy wśród rycerzy,
wzór dla wszystkich dzierżców łuku,
pradziad o niezłomnym ślubie,
legł przeszyty przez Zdobywcę*.

7 Tego byka pośród ludzi,
w klanie swym niezrównanego,
Bhiszmę, bohatera, ujrzał
ów potomek Adhirathy,
gdy na łożu męstwa leżał.

8 Bólem zdjęty zszedł z rydwanu,
głosem od łez przerywanym
oddał cześć, złożył swe dłonie
i kłaniając się, powiedział:

9 „Jam jest Karna, pokój tobie!
Dziś, Bharato, przemów do mnie
dobrym i życzliwym słowem,
i przychylnym wejrzyj okiem.

10 Dziś owocu zbożnych czynów
nikt nie może już kosztować,
gdyż oddany prawu starzec
powalony legł na ziemi.

11 W doradztwie, w mnożeniu skarbu
oraz w sztuce militarnej
lepszego patrona nie znam,
pierwszy z Kurów, dla Kaurawów.

12 Mając rozum zawsze czysty,
przed strachem chroniłeś Kurów,
ku przodkom podążasz teraz,
wojów statku pozbawiając.

13 Jak tygrysy rozsierdzone
spustoszenie w stadzie czynią,
tak od dziś synowie Pandu
rzeź rozpoczną wśród Kaurawów.

14 Kurów, którzy w męstwie trwali,
dziś wystraszy Leworęki
Gandiwy cięciwy brzmieniem,
jak asury Gromodzierżca*.

15 Dźwięku gromów uwalnianych,
co z Gandiwy dzisiaj lecą,
Kurowie i władcy ziemi
w boju wielce się przerażą.

16 Tak jak ogień rozniecony
spala las płomieniem srogim,
tak też siły Kiritina
spalą synów Dhrytarasztry.

17 Jak sprzężone wiatr i ogień
w lesie naprzód postępują,
tak też obaj ci mężowie
podług woli wszystko spalą.

18 Bez wątpienia dziecię Prythy
płomień ognia przypomina,
Kryszna zaś bez wątpliwości
niczym wiatr jest, o tygrysie.

19 Słysząc brzmienie Pięciorodnej
oraz brzęk łuku Gandiwy
strachu dozna panicznego
cała armia, o Bharato.

20 Bez twej, mężu, obecności
armia znieść nie będzie w stanie
dźwięku szarży rydwannika,
który małpę ma w sztandarze*
i wytraca swoich wrogów.

21 Któryż inny mąż prócz ciebie
zdolny walczyć jest z Ardźuną?
Przecie jego boskie czyny
i wieszczowie opiewają.

22 Ta nadludzką bitwa była,
którą stoczył on z Trójokim*,
to od niego dar uzyskał,
niedosięgły dla nieprawych.

23 Dziś jam niezdolny Pandawie odpuścić,
jadowitemu, który wzrok przykuwa*,
przeraźliwemu, pijanemu bojem,
więc z twym rozkazem wyruszę na czele
czy ku porażce, czy też ku zwycięstwu”.